kurdish women against ♀️♂️gender discrmination✌

بخشی از گزارش الناز رحیمی ( اسم مستعار)، دانش آموخته‌ی روانشناسی و ساکن شهر کرج. گزارش بر اساس گفتگو با «بلوچ زالبولانی زرمبش» نوشته و در رادیوزمانه منتشر شده است زنان بلوچ در جنبش «زن، زندگی، آزادی» تاروپود مرزبندی‌های محدود‌کننده و خفقان‌آور را با تقاضای بازنگری در ساختارهای بنیادی پاره کردند. ساختارهایی که زن بلوچ را سرکوب و تحت سلطه خود قرار می‌دهد و نگرش‌هایی تکراری و تک‌وجهی برای پیشبرد سیاست‌های فمینیستی دارد که تمایلی به بازنگری و مداخله در فمینیسم تقاطعی در آن دیده نمی‌شود. در این مسیر، زنان بلوچ علاوه بر خیابان، از رسانه‌های اجتماعی هم برای گسترش مبارزه خود بهره بردند و گروه‌ها، کمپین‌ها و دادخواهی فراگیر و مطالبات زنان بلوچ در ایران را شکل دادند. با اینهمه به باور «بلوچ زالبولانی زرمبش» چالش‌های زیادی برای پایداری و رشد آنها به عنوان یک «جنبش» تثبیت‌شده وجود دارد. برای تبدیل‌شدن به یک جنبش به معنای واقعی کلمه، و برای اینکه یک مبارزه مداوم به تغیبر اجتماعی-سیاسی منجر شود، کنشگران بلوچ به همکاری مداوم و تعامل متقابل با سایر گروه‌های فمینیستی در ابعاد بزرگتر نیاز دارند. علاوه بر این، در این مسیر کنشگران بلوچ به تعامل با رسانه‌ها هم نیاز دارند چرا که به گفته بلوچ زالبولانی زرمبش، بسیاری از گزارش‌های‌ رسانه‌ای از بلوچستان، گزینشی و حتی مغرضانه هستند و با نادیده‌گرفتن مسائل اقتصادی و سیاسی بلوچستان مطرح می‌شوند. حتی در بازنمایی مبارزه در بلوچستان، مسجد مکی و جمعه‌های اعتراضی به‌عنوان سمبل اعتراضی بلوچستان مطرح می‌شود حال آنکه نمایندگی مسجد مکی به‌عنوان محل سرکوب زنان بلوچ قابل رویت نیست. اگرچه جمعه‌های اعتراضی یک اقدام‌جمعی، مبارزه آگاهانه برای برخورداری از حقوق اولیه و یک جامعه سیاسی و اجتماعی عادلانه است که به نقد و اعتراض سیستم‌های اقتصادی و سیاسی غیرانسانی می‌پردازد، اما ایده اصلی معترضان این است که «زن زندگی آزادی» در نهایت یک امر سیاسی نیست و مساله زن، هسته اصلی اعتراضات را تشکیل نمی‌دهد. اما با وجود همه‌ این چالش‌ها و دشواری‌ها، زنان بلوچ چه چشم‌انداز و آینده‌ای را برای خود در یک سالگی جنبش زن، زندگی، آزادی متصور هستند؟ چشم‌انداز آینده زنان بلوچ با فرصت‌هایی که در اختیار آنها قرار داده می‌شود ارتباط تنگاتنگی دارد، برای حصول این امر در وهله اول باید مردسالاری طایفه‌ای-دینی-حکومتی که یک ساختار محافظه‌کارانه‌ است برچیده شود. عدالت اجتماعی، در دسترس‌بودن آموزش، بهداشت و فرصت‌های اقتصادی برابر، ابزارهای مختلفی برای هدایت این امر هستند./intersectionalwriting
#زنان_بلوچ
#زن_زندگی_آزادی
#علیه_ستم_قومی
#علیه_ستم_طبقاتی
#علیه_ستم_جنسیتی
https://t.center/kanla57

❌ گزارش يك قتل (زن کشی)

◽️ زمان تقریبی هفته ی اول تیر


🔺«رقیه بلوچ» دختر ۲۱ ساله، علی رغم میل خانواده از دو بار رد و پس شدن خواستگاری محمد بلوچ از وی توسط خانواده با محمد ازدواج می کند تا شاید در ازدواج دوم طعم خوشبختی را بچشد.

▫️ رقیه که احتمالا قربانی کودک همسری نیز بوده است، يك هفته پس از اینکه متوجه می‌شود حامله است در خانه‌اش در روستای «جکان» که روستای پدری محمد (همسر دوم) نیز هست مورد حمله خانواده اش قرار می‌گیرد.

🔺پدر، برادران به همراه عمو و پسر عمویش (همسر سابق) به دنبال آن بودند تا به اصطلاح این لکه ننگ را از زمین پاک کنند و آبروی ریخته شده حاصل حق انتخاب رقیه جمع شود بین خانواده ها در گیری ایجاد می شود و عموی رقیه کشته می‌شود محمد زخمی می‌شود ولی می‌تواند از دستشان بگریزد اما رقیه به قتل‌گاه برده می شود. 

▫️هیچ کس نمی‌داند به رقیه در مسیر جکان به جاوشیر چه می‌گذرد؟ هیچ‌کس نمیداند چند دقیقه پس از ورود به خانه پدری با گلوله توسط پدر می شود؟ هیچ کس نمی‌داند آیا زمانی که به قتل می‌رسد جنین هنوز در شکمش زنده بود یا قبل از آن به دلیل ضرب‌وشتم و به زور کشیده شدن کشته شده است!

🔺رقیه و فرزندش اولین قربانی قتل‌های ناموسی در جامعه نیستند ولی سکوت اجتماع و تبعات قانونی نداشتن برای قاتل، این اطمینان را می‌دهد که این آخرین قتل هم نخواهد بود. در لحظه تنظیم خبر هنوز نگرانی‌های بابت امنیت و حفظ جان محمد وجود دارد، شنیده‌ها حاکی از آن است که در زمانی که در بیمارستان نیکشهر بستری بوده است تلاش‌هایی برای کشتن او انجام شده است.

▫️برای ما تنظیم این گزارش و صحت سنجی به دلیل بافت سنتی منطقه زمان زیادی برده است چون نگاه ناموسی و شی گرانه به زن مانع درز و گسترش این خبر در مقیاس وسیع شده بود اما از شما می‌خواهیم این خبر را در سطح وسیع منتشر کنید در موردش صحبت کنید، هر زنی لیاقت این را دارد که داستانش گفته شود، شنیده شود، حتی پس از به قتل رسیدن.

🔺باید نام خانواده‌ها (قاتلان) را گرفت خانواده‌هایی که اولین قتلگاه برای دختران و زنان و فرزندانشان هستند خانواده هایی که با اسم آبرو به راحتی جان زن و کودک متولد نشده اش را می گیرند، چرا که رقیه گفته بود «آره»، زمانی که آنها گفته بودند «نه».

▫️هیچ زنی نباید به خاطر حق انتخاب کشته شود و این وظیفه ماست که با فریاد زدن نام قربانی تبدیل به کابوس مردسالاری بشویم که دیگر نتوانند در خفا زنان و دختران خود را بکشند و اگر چه قانون با آنها است اما ما زنان نیز نام قاتلهایشان را پیدا می‌کنیم و فریاد می‌زنیم.


#زن_کشی
#قتل_ناموسی 
#زنان_بلوچ

گزارش خبر از صفحه دسگوھاراں


https://www.instagram.com/p/CuzscMyNxkL/?igshid=NTc4MTIwNjQ2YQ==


https://t.center/kanla57

🔺تعدادی از دختران بلوچ برای حمایت از دختران اکباتان با رقصیدن به جمع دیگر زنان و دخترانی پیوستند که با انتشار ویدیوهای رقصشان پشتیبانی خودشان را از دختران رقصنده اکباتان اعلام کردند.


#زنان_بلوچ
#زن_زندگی_آزادی



https://t.center/kanla57

زنان بلوچی که آزادی را در گوشِ هم پچ‌پچ می‌کنند🔻


✍ زن بلوچ بودن یعنی چه؟
آنچه در خیابان‌های زاهدان و چابهار و صفحه‌های مجازیِ زنان بلوچ می‌بینیم، گرچه بیش از همیشه کلیشه‌های رایج از آن‌ها را بر هم زده است، اما همچنان باید به این پرسش پاسخ داد که «زنِ بلوچ» یعنی چه و بلوچ‌بودنِ یک زن ایرانی چقدر او و شرایط زندگی‌اش را متفاوت از دیگر زنان این سرزمین می‌کند.
وقتی از حوران درباره‌ی «زن بلوچ» بودن می‌پرسم، می‌گوید:

▫️زن‌های بلوچ خیلی پخته و قوی هستند؛ ما را جوری بار آورده‌اند که از سیزده‌سالگی حتی باید بتوانیم ازدواج کنیم و وارد جامعه شویم. سخت‌گیری‌های بی‌خودی در سن کم، این جمله‌ی همیشگی که «هم‌سن‌های تو یک خونه رو می‌چرخونن»، نامزدکردنمان از وقتی که حتی به دنیا نیامده‌ایم، اینکه در ازدواج‌کردن حق اظهارنظر نداریم و می‌گویند اختیارت با پدرت است و بعدش هم با شوهرت، همه‌ی این‌‌ها روی ما تأثیر می‌گذارد و ما را بالغ‌تر و قوی‌تر بار می‌آورد. نمی‌گویم همه این‌طور هستند، ولی برای اکثریت همین‌طور است.

▫️یک زن ایرانیِ بلوچ اول از همه با خانواده‌اش درگیر است، با خانواده‌ای که مرد را از زن جدا می‌کند، در عروسیْ اول به مرد‌ها غذا می‌دهند و بعد به زن‌ها، کار در خانه برای مرد‌ها کلاً تعریف نشده و اگر هم مردی در خانه کار کند، بقیه او را سرزنش می‌کنند. بسیاری از خانواده‌ها اجازه‌ی تحصیل به زن‌ها نمی‌دهند، به دخترها می‌گویند تا پنجم ابتدایی درس بخوانید و بعد می‌فرستندشان پیش مولوی‌ها در حوزه‌ی علمیه. الان کمتر شده البته، اما من خودم به‌وفور این را دیده‌ام.

✍ تا همین چند ماه قبل، تصویری که بسیاری از ایرانیان از زنان بلوچ داشتند به اخباری گره خورده بود که از قتل‌های ناموسی، خشونت‌خانگی، کودک‌همسری و فقر زنان بلوچ مخابره می‌شد. آن‌هایی که شناخت بیشتری از بلوچستان داشتند زنان آن خطه را با سوزن‌دوزی‌ها و سفال‌های کلپورگان نیز می‌شناختند یا ممکن بود درباره‌ی موفقیت زنان بلوچ در به‌‌دست‌آوردن کرسی‌های شوراهای شهر و روستا و مقام‌های مدیریت محلی هم چیزی بدانند. اما کمتر صدا و تصویری از زندگی واقعی زنان بلوچ، از آرزوها و ترس‌ها و امیدهایشان، از آنچه می‌خواهند و نمی‌خواهند، شنیده می‌شد. حالا اما پس از کشته‌شدن ژینا امینی و اعتراضاتی که با شعار «زن، زندگی، آزادی» در ایران شعله‌ور شد، صدای زنان بلوچ، بلندتر از همیشه شنیده می‌شود، صدایی رسا و قاطع از سوی خودِ این زنان. زن بلوچی که در رسانه‌ها ــ از توییتر و اینستاگرام تا جلوی دوربین تلویزیون‌ها ــ از تبعیض‌های چندگانه و درهم‌تنیده می‌گوید، این صدا را بلند کرده‌است، صدایی که گرچه هنوز اغلب از پشت نام‌های مستعار و برقع و چادرهای مشکی به گوش می‌رسد، اما از ورای همین حصارها و حجاب‌ها در حال ترسیم تصویری کمتردیده‌‌شده از زندگی زنان بلوچ است.

✍ برای شناخت بیشتر این تصویر ناآشنا به سراغ شش زن بلوچ از زاهدان، چابهار، ایرانشهر، خاش و یکی از روستاهای اطراف زاهدان رفته‌ام، برای‌اینکه بدانم این زنان چه‌کسانی هستند، چه می‌خواهند، خواسته‌هایشان چقدر متفاوت یا شبیه به دیگر زنان ایران است، چرا و چطور توانستند صدایشان را بلند کنند و این صدا تا چه اندازه انعکاس درستی از زنان بلوچ و تکثر موجود در آن‌هاست. شش زنی که برای این گزارش با آن‌ها گفت‌وگو کرده‌ام هفده تا سی‌ساله هستند، تحصیل کرده‌اند و به شبکه‌های اجتماعیِ مجازی دسترسی دارند. همه‌ی آن‌ها خواسته‌اند که نام و مشخصات اصلی‌شان محفوظ بماند؛ برخی سؤالاتم نیز به‌علت شرایط موجود، بی‌پاسخ ماند، تا روزی که شاید بتوانند با نام و چهره‌ی خودشان و به‌صورت آزاد و مستقل حرف بزنند و بنویسند. این گزارش دریچه‌ای کوچک به زندگی بخشی از زنان بلوچ است که اکثراً به طبقه‌ی متوسط تعلق دارند، از حمایت خانواده‌هایشان بهره می‌برند و به لطف دسترسی به دنیای آزادِ ارتباطات توانسته‌اند صدایشان را به گوش دیگران برسانند./نشرآسو


#زنان_بلوچ
#زن_زندگی_آزادی

📝  تازیانه فقر زیر ساخت بر پیکر زنان سیستان و بلوچستان


🔲 فقر زیرساخت ها و اثر بر زندگی زنان

🔺در این گزارش به فقر زیرساخت ها و اثر مستقیم آن بر زندگی زنان سیستان و بلوچستان به عنوان دومین استان ایران از بعد وسعت پرداخته شده است.  استانی از  کشور که محرومیت در آن قاب های زیادی دارد.

▫️بسیاری از مردم در استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرق ایران در چادر زندگی می کنند. همین یک جمله نشان می دهد که تا چه میزان توجه به زیرساخت های ابتدایی زندگی در این منطقه به حاشیه برنامه ریزی های مسئولان منطقه و مدیران کشوری رفته است.

🔺مردم در استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران برای خانه های خود آب می آورند.این جمله نیز نشان می دهد که تامین زیرساخت های ابتدایی زندگی در این منطقه چقدر به تعویق افتاده است. همه مردم محلی از توسعه نیافتگی، کم آبی، سوء تغذیه و کمبود امکانات سرمایشی منطقه خود در گرمای تابستان شکایت دارند.

🔲 آب و زنان

🔺بیش از 50 درصد روستاهای شهرستان های دشتیاری و چابهار با تانکر آب دریافت می کنند. در پی این جمله باید به این مناطق سفر کرده باشید و شاهد چگونگی تامین آب برای زیست ساکنان باشید تا مستند درک کنید که زیرساخت های شهری و روستایی حتی در ابتدایی ترین سطوح ،هنوز در بسیاری از نقاط منطقه  به خصوص در نقاط مرزی شکل نگرفته است.

▫️این فقر آب و نبود آبرسانی مشکل و معضل تازه بروز کرده نیست. مطالبه مردمی و رسانه ای در خصوص طلب زیرساخت های ابتدایی زیست، طی این سالها خاموش نبوده است و صدها و صدها بار از نبود این زیرساخت ها گفته شده است. سازمان های مردم نهاد کشور، هزاران مرتبه از مشکلات نبود این زیرساخت ها به مسئولان گفته اند و از سوی دیگر خود گام هایی برای بهبود شرایط در آن مناطق برداشته اند اما همچنان مشکلات پا برجاست و نسل به نسل انسان های ساکنان مناطق محروم از زیرساخت های شهری و روستایی با آسیب های نبود این امکانات در عذاب هستند.

🔺وقتی از نبود زیرساخت های ابتدایی سخن می گوییم از کمبود آب و آب آشامیدنی سالم، مسکن، جاده های قابل استفاده، برق و سایر امکانات اولیه، سخن در میان است و نبود این  زیرساخت ها،گریبان ساکنان مناطق محروم ایران را گرفته است.

▫️نبود این زیرساخت ها زنان را به کارگران خانگی بدون مزد تبدیل کرده است که نمی توانند به حقوق اولیه انسانی خود مانند حق اشتغال آبرومندانه فکر کنند و آنها را از مشارکت در امور اجتماعی که می تواند تغییرات مثبتی در زندگی آنها ایجاد کند، باز می دارد.

🔺حال سیستان و بلوچستان یکی از استان های ایران است که مبحث آب و بحران آب در آن یکی از اساسی ترین آسیب های منطقه است که بخصوص زنان این استان را درگیر کرده است.

▫️ایران اکنون با کمبود جدی آب مواجه هستند. منابع آب ایران به طور جدی از مدیریت نامناسب و عدم مدیریت آب رنج می‌برد.در ژانویه 2018، نیویورک تایمز در مقاله ای تکان دهنده گزارش داده بود که طی 50 سال، 12 استان از 31 استان ایران تمام سفره های زیرزمینی خود را از دست خواهند داد.

🔲 هنجارهای جنسیتی و زنان

🔺همانطور که گفته شد هر چقدر زیرساخت های توسعه و نیازهای اولیه زندگی تامین نشود این فقر بر افزایش فقر و توقف رشد فرهنگی اثرگذار خواهد بود .تقریبا نیمی از جمعیت 2.6 میلیون نفر سیستان و بلوچستان به عنوان یکی از پهناور ترین استان کشور را بانوان تشکیل می دهند.

▫️سیستان وبلوچستان یکی از استان هایی است که به دلیل فقر فرهنگی ،اعتیاد و در بیشتر موارد بی سرپرستی و یا بدسرپرستی زنان و دختران موجب ایجاد آسیب های زیادی شده است .بیش از 90 درصد زنان آسیب دیده استان افرادی هستند که مناطق حاشیه شهر زندگی میکنند و بیشتر در معرض خطر هستند .یعنی درست در مناطقی که زیرساخت هایی که باید از سوی دولت ها در تمام این سالها تامین می شد ولی با تاسف باید گفت که تامین نشده است و آنان هنوز از ابتدایی ترین حقوق زیست همچون در دسترس بودن آب آشامیدنی بهداشتی و سالم به دور هستند و همین یک فقر آب نشان می دهد که در آن منطقه چه مشکلات بهداشتی و فرهنگی و آموزشی وجود دارد. نبود آب نشان از میزان فقر منطقه و آسیب های خشونت های ناشی از فقر بر زنان مناطق محروم است.

#زنان_بلوچ
#زنان_فقر
#زنانه_شدن_فقر

https://lnk.pw/bxwi


https://t.center/kanla57

📝 چادر سیاه، زن بلوچ و بازنمایی رسانه ای

✍ نوشته‌‌ی دسگوهاراں


🔺در دو ماه گذشته، به تناوب، شهرهای بلوچستان مملو از جمعیت معترض بوده‌اند، اما در این میان زنان بلوچ به خاطر نبودن در تجمعات و اعتراضات به شکل مداوم در شبکه‌های اجتماعی به چالش کشیده شده‌اند. دسگوهاران تاکنون کوشیده است به سهم خود به پرسش‌ها و چالش‌هایی از این دست پاسخ دهد. ما در حد توان کوشیدیم از مختصات جامعه خود بگوییم و سابقه تاریخی، سیاسی و مذهبی آن را که غالبا شفاهی است، بازگو کنیم. در شرایطی که زنان در بلوچستان از هر فرصتی برای حضور در جنبش زن زندگی آزادی استفاده می‌کنند، در روزهایی که زنان در زاهدان و چابهار به خیابان‌ها آمدند، ما مدام با این پرسش تکراری روبرو می‌شویم که زنان بلوچ کجا هستند؟

◽در این پست کوشیده‌ایم با نگاهی به مساله چادر سیاه و پوشش زنان بلوچ به این موضوع بپردازیم.

▫️چادر سیاه کمتر از چهار دهه است که در میان زنان بلوچ رواج پیدا کرده است. بنابر تاریخ شفاهی و خاطرات مادران و خواهرانمان، زن بلوچ پیش از انقلاب و حتی تا اواخر دهه شصت آشنایی چندانی با چادر سیاه نداشته و حتی پوشیدن جامه سیاه در میان زنان بدشگون تلقی می‌شده است. جامعه آن روزها به هیچ روی پذیرای چادر سیاه نبود. اما پس از انقلاب، حجاب زن بلوچ که در روزگار نه چندان دور چادرهای رنگی نازک و متناسب با لباس سنتی بلوچی بود، به گونه‌ای با چادر سیاه جایگزین شد که امروز در همان جوامع روستایی و سنتی که سیاهی رنگ چادر را به نیروهای ماوراء‌الطبیعه شوم نسبت می‌دادند، پوشیدن لباس سنتی بدون چادر سیاه غالبا نکوهیده می‌شود. در واقع مرور تاریخ استیلای چادر مشکی بر ساحت زندگی و زیست زنان بلوچ، مرور تاریخ به حاشیه راندن، حذف بیشتر زن بلوچ از زیست اجتماعی، استیلای مذهب در منطقه و پیوند نامقدس آن با مردسالاری طایفه‌مدار است.

🔺مساله حجاب در منطقه سیستان و بلوچستان از دهه ۷۰ میلادی و با آغاز سعودیزه شدن پاکستان، دستخوش دگرگونی‌های بسیاری شد. در واقع از دهه ۷۰ و با روی کار آمدن ضیاءالحق در پاکستان، اسلامیزه کردن پاکستان در دستور کار قرار گرفت، تا جایی‌که در سال ۱۹۸۳، زنان فمینیست در پاکستان در اقدامی جمعی و در اعتراض به این هجوم همه‌جانبه بنیادگرایی بر ارکان زندگی خود، حجاب‌های خود را آتش زدند.

▫️زنان بلوچ به مانند سایر خواهران خود در این جغرافیا هرگز ناظران و ستم‌پذیرانِ محضِ تحمیلِ باورهای افراطی بر سبک زندگی خود نبوده‌اند. دختران بسیاری برای نپوشیدن چادر در مقابل خواست اعضای خانواده و طایفه مقاومت کرده‌اند. این مقاومت‌ها گاها بسیار فرسایشی و همراه با بار روانی زیادی بوده است، چرا که سرباز زدن از چادر با توجه به فشار صاحبان دکان دین برای اعضای خانواده سخت بوده است. در بسیاری از روستاها، دختران از هشت سالگی موظف به پوشیدن چادر هستند و حتی جایگزین‌های محتاطانه‌ای مانند مانتو هم برای بعضی بدون هزینه نیست. تحقیر، تمسخر، تهدید، آزار کلامی و حتی خشونت فیزیکی از پیامدهای این ایستادگی هاست.

🔺 حتی امروز و در میانه جنبش زن زندگی آزادی، شاهد واکنش‌های ناخوشایندی از سوی مردان بلوچ علیه زنان بلوچ در شبکه‌های اجتماعی هستیم که چرا زنان بلوچ آزادی پوشش را در میان خواست دادخواهی و عدالت طلبی مطرح می‌کنند؟ از سوی دیگر، در روزهای اخیر زنان بلوچ با سیلی از اتهامات در شبکه‌های اجتماعی مواجه می‌شوند. بسیاری از مرکزنشینان حضور و نوع پوشش زنان بلوچ را به دیده انتقاد و تحقیر، رسانه‌ای کردند. چنین رویکردی در جنبشی که رهایی زن را ملاک جامعه قرار می‌دهد، از نظر ما ناشی از ناآگاهی، عدم توجه به زیست اجتماعی روزمره و تاریخ منطقه است و ما را بسیار متاسف می‌کند.

▫️در دو ماه گذشته، به تناوب شهرهای بلوچستان مملو از جمعیت معترض بوده‌اند، اما در این میان زنان بلوچ به خاطر نبودن در تجمعات و اعتراضات به شکل مداوم در شبکه‌های اجتماعی به چالش کشیده شده‌اند.

🔺دسگوهاران تاکنون کوشیده است به سهم خود به پرسش‌ها و چالش‌هایی از این دست پاسخ دهد. ما در حد توان کوشیدیم از مختصات جامعه خود بگوییم و سابقه تاریخی، سیاسی و مذهبی آن را که غالبا شفاهی است، بازگو کنیم. در شرایطی که زنان در بلوچستان از هر فرصتی برای حضور در جنبش زن زندگی آزادی استفاده می‌کنند، در روزهایی که زنان در زاهدان و چابهار به خیابان‌ها آمدند، ما مدام با این پرسش تکراری روبرو می‌شویم که زنان بلوچ کجا هستند؟ گویا یک الگوی مرکزگرایانه و یکدست‌ساز مدام در حال پاییدن ماست. در حالی‌که جامعه ما در حال خلق و کشف شیوه‌ها و امکانات جدید مشارکت مدنی است، تحلیلگران از آن چهارچوب‌های صلبی که برای ما تراشیده‌اند بیرون نمی‌آیند.


#زنان_بلوچ
#زن_زندگی_آزادی


📑 ادامه مطلب:


https://tg.pe/yxF

https://t.center/kanla57

🔲‌دسگوھاراں: مبارزه ما زنان بلوچ از مبارزه مادرانمان پس از انقلاب ۵۷ سخت‌تر است

🔺شماری از زنان کنش‌گر بلوچ که با نام «دسگوھاراں» به تحلیل خیزش انقلابی جاری می‌پردازند، در پاسخ به پرسش‌های «زمانه» می‌گویند: «اینک، در جنبش زن زندگی آزادی، زنان بلوچ در شهرها و روستاهای مختلف ویدیوهای حمایتی از این قیام منتشر می‌کنند و خط بطلان‌ بر کلیشه‌ها و بازنمایی‌های کهنه از زن بلوچ می‌کشند.»

▫️همزمان با خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» در ایران، گروهی از زنان بلوچ داخل کشور صفحه‌ای در اینستاگرام برای رساندن صدای خود تأسیس کردند. زنان بلوچ نه تنها با شکل‌های ویژه‌ای از سرکوب و ستم جنسیتی بنا به بستر زندگی‌شان مواجهند، مسأله‌ها و شکل‌های گوناگون و متفاوتی در مبارزه و مقاومت خود دارند.

▫️زنان بلوچ خود را «دسگوھاراں» خوانده اند و تصمیم گرفته اند نمایندگی خودشان را خودشان برعهده داشته باشند و خودآیینی در بازنمایی را به کس دیگری واگذار نکنند. چرا که عموماً این نظرگاه حقوق بشری مرکزگرا است که می‌خواهد «صدای بی‌صدا» باشد و عاملیت سوژه مقابلش را ــ در این نمونه زن بلوچ در حاشیه ــ نادیده می‌گیرد. و از سوی دیگر، جنبش زنانه علیه مردسالاری در بلوچستان با حادثه تجاوز به یک دختر چابهاری گره خورد و ساختارهایی از سلطه و ارتجاع را در بلوچستان عیان کرد که شاید فعالان مرکزنشین از آن بی‌خبر بودند و متن‌های دسگوھاراں به روشنگری دراین‌باره پرداخت.

▫️قصد ما از ایجاد این پیج همین بود که بگوییم ما از طرفی خودمان را در پیوند با جنبش «زن زندگی آزادی» می‌بینیم و از طرف دیگر، ما نیز در این بین مسائل خاص خودمان را داریم که مرکز یا کلا از آن‌ها بی‌اطلاع است، یا در مورد آن‌ها دچار کج فهمی است، و یا با یک نگاه بالا به پایین فکر می‌کند فردای انقلاب می‌تواند مسایل و معضلات ما را حل کند. در مقاله‌مان با عنوان «چرا دختر چابهاری اسم رمز ماست؟» اشاره کردیم که ما با نظام‌های در‌هم‌تنیده‌ای مواجهیم که مبارزه‌ ما را از مبارزه مادرانمان بعد از انقلاب ۵۷ سخت‌تر کرده است. به نقش دستگاه دین (روحانیت اهل سنت) و نظام طایفه (سرداری) اشاره کردیم و توضیح دادیم که چگونه بنیادگرایی سنی و شیعه و نیز نظام مردسالار طایفه‌سالار به شدت وابسته به نهادهای نظامی هستند و چگونه این نهادها بنا به ضرورت منافعشان اتحاد و ائتلاف شکل می‌دهند.

▫️برای هیچ یک از نهادها، اصلا زنان و نقش آن‌ها در امروز و حتی فردا مطرح نیست. تاریخ به ما این را نشان داده است. در مورد مولوی عبدالحمید هم که پیش‌تر نوشتیم و موضع ما مشخص است. توضیح دادیم که اگر او دغدغه نابرابری و بی‌عدالتی نسبت به زن‌ها را دارد، پیش از این اقدامات زیادی می‌توانست انجام دهد. نقش ایشان قطعا نقشی تعیین‌کننده و کلیدی است و نمی‌تواند پشت کلمات زیبا پنهان شود و همه چیز را گردن جمهوری‌اسلامی بیندازد. ما در مقاله آخرمان با عنوان «جریان مسجد مکی و جنبش زن زندگی آزادی» با جزئیات درباره این موضوع توضیح دادیم.

▫️باید بگوییم که علی‌رغم فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی، زنان بلوچ همواره با سرکوب‌هایی چندلایه مواجه هستند. طرد و منزوی کردن زنان، یکی از سازوکارهای نهادهای محلی است که همواره به خاموشی صدای زنان بلوچ کمک کرده است. اما اینک، در جنبش زن زندگی آزادی، زنان بلوچ در شهرها و روستاهای مختلف ویدیوهای حمایتی از این قیام منتشر می‌کنند و خط بطلان‌ بر کلیشه‌ها و بازنمایی‌های کهنه از زن بلوچ می‌کشند.

▫️اگرچه که مرکز با بی‌خبری از پشت پرده ائتلاف‌ها و اتحادها به استقبال از مولوی عبدالحمید می‌رود، اما مردم بلوچ و زنان بلوچ نمی‌گذارند تاریخ مبارزه و سرکوب در بلوچستان فراموش شود. از همین روست که مسئله بازنمایی اتفاقا یکی از دغدغه‌های مهم این روزهای ماست.

▫️ما زنان بلوچ حتی پیش از جنبش زن زندگی آزادی نیز با « کلیشه زن بلوچ» روبرو و به آن معترض بودیم. این کلیشه خیلی زمخت است و برانداختن آن زمان می‌برد. ما در یادداشت «چرا زن بلوچ معترض ما را متعجب می‌کند؟» به تفصیل به این کلیشه پرداختیم و تا حدودی به آن پاسخ دادیم. اما هم‌چنان با اتهامات و کلیشه‌های جدیدتری روبرو می‌شویم. در حالی‌که خیزش سراسری هر روز در حال شکل‌گیری و تغییر و تحول است و مردم مدام امکان‌ها و شیوه‌های خلاقانه‌ای از مبارزه را ابداع و ترویج می‌کنند، اما کماکان از زن بلوچ مطالبه می‌شود که تصویر روشنی از خود ارائه دهد و مدام توضیح دهد که در میانه هر اعتراضی کجاست؟ حتی زمانی که او حضور فعال میدانی در تظاهرات سالگرد آبان دارد، عده‌ای پخش تصاویرش را با پخش «تصاویر برهنه» مقایسه می‌کنند و آن را تابویی بزرگ می‌دانند.

#زنان_بلوچ
#زن_زندگی_آزادی


📑 ادامه مطلب:

https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/742391/&rhash=0ceb6994783a68


https://t.center/kanla57