دو سال گذشت و چهها که بر ما نگذشت🔻
🔸 از سقوط کابل به دست طالبان دو سالِ آزگار گذشت ۱۵ اوت ۲۰۲۱، زمانی که اشرف غنی حکومت را به طالبان واگذار کرد در ادارهی کارم، واقع در ارگ کابل، غافلگیر شدم. حوالی ظهر بود که متوجه شدیم اوضاع عادی نیست. همه به هر طرف پراکنده شدند. زن و مرد با هم گریستیم و دفتر را ترک کردیم. من کتاب
مادام بوواری را از سر میزم برداشتم و به اتفاق همکاران بیرون شدیم. یادم است که همکاران مرد اصرار داشتند که خانمها زودتر آنجا را ترک کنیم. همه میگریستیم. عساکر موظف در ارگ سراسیمه و حیران بودند و فقط یک جمله از یکی از آنها در گوشم همیشه صدا میدهد: «خواهر! خوش به حالتان که خانه میروید، ما کجا برویم!» سرکها بسته بود. موترها قطار، راهبندان و تموز تابستان. دستهی عزادارانِ محرم در اطراف مسجد ابوالفضل را با طالبان اشتباه گرفته بودم و ترسم صدبرابر شده بود. نمیدانم چند ساعت و چند ایستگاه را پیاده رفتم تا به خانه رسیدم.
🔸 در ۳۱ اوت ۲۰۲۱ آخرین آمریکایی، به قول طالبان، کابل را ترک کرد. اهالی کابل از هر سو با طالب احاطه شده بودند و هیچ راه فراری باقی نمانده بود. دوستان پی هم در فیسبوک مینوشتند: «خداحافظ سرزمین غمها، خداحافظ سرزمین من...» استاتوسهای فیسبوک با هر اسکرول از رفتن یک دوست یا آشنا خبر میداد. کوچههای کابل شاهدِ رفتنها بود. جلوی هر دروازه موتری ایستاده بود و وسایل خانه بار میزد و به سمت نامعلومی به حرکت میافتاد. سپتمبر از راه رسید و فرامین زیادی پیرامون کار، حجاب، ورزش، موسیقی... دربارهی
زنان صادر و به رسانهها سپرده شد که در چشم و گوش
زنان فرو کنند. ۸ سپتمبر ۲۰۲۱ از طرف طالبان گفته شد: «ورزش
زنان یک فعالیت نامناسب و غیرضروری است.»، ۱۲ سپتمبر ۲۰۲۱ طالبان اعلام کردند که «دانشگاهها با تفکیک دختران و پسر از سر گرفته میشود.»، در ۱۷ سپتمبر ۲۰۲۱ طالبان وزارت «امور
زنان» را به وزارت «امر به معروف و نهی عنالمنکر» تغییر دادند و عملاً
زنان از سیاست و ردههای بلند دولتی حذف شدند.
🔸 در ماه جولای ۲۰۲۳ طالبان کودکستانها و شیرخوارگاهها را بستند و ۱۵۰۰ کارمند زن را بیکار و خانهنشین ساختند. برای بستن کودکستانها دلیل میآوردند که «در این اماکن کودکان سوءتربیت خواهند شد.» صدها زن در رسانهها اشک ریختند و برای آن مقدار معاش ناچیز که در ازای کار در کودکستانها به دست میآوردند تضرع کردند اما آب از آب تکان نخورد. در ادامه دارالمعلمینها در سراسر کشور بسته شدند و هزاران معلمِ زن و مرد از کار بیکار و خانهنشین شدند. در اواخر ماه جون ۲۰۲۳ بود که دستور بسته شدن آرایشگاهها نیز به روی
زنان صادر شد و هزاران زنِ نانآورِ خانواده از کار بیکار و بیدرآمد شدند.
🔸 در ۷ ماه مه ۲۰۲۲ طالبان فرمان پوشاندن صورت
زنان را بهصورت عمومی اعلام کردند. در این فرمان تذکر داده بودند که در صورت کشف حجاب
زنان، مردان خانوادهی آنها مجازات خواهند شد. در ۹ مه ۲۰۲۲ رسماً همهی ما
زنانِ همکار از ادارهی کارمان منفک شدیم. دیگر نیازی نبود که منتظر سهشنبهها بمانیم. رسماً بیکار شده بودم؛ هرچند از روز سقوط کابل تا ۹ مه کاری انجام نداده بودم اما لااقل برای دلگرمی هم که بود اسمم در یک اداره بهعنوان کارمند ثبت بود. در ادارهی ما به تعداد ۳۴۰ نفر خانم کارمند بود که پنج نفر بنا بر اقتضا باقی مانده بودند. هر پنج نفر در بخشهای فنی و اختصاصی کار میکردند اما آنها هم در فرصت دیگری رخصت یافتند و به خانه فرستاده شدند.
🔸در سپتمبر ۲۰۲۲ فرمان جداسازیِ صنوف دختران و پسران، حتی در کورسهای آموزشی، نیز رسید و هر نهاد آموزشیای که از آن سر باز میزد، دروازهاش بسته میشد. در اکتبر ۲۰۲۲ کانکور دانشگاهها برگزار شد اما در آن، دختران از انتخاب رشتههایی مانند زراعت، وترنری ]دامپزشکی[انجنیری ]مهندسی[ ساختمان و انجنیری معدن منع شده بودند. در نومبر ۲۰۲۲ پارکها، حمامهای زنانه و باشگاههای ورزشی رسماً به روی
زنان بسته شد. زمزمهی بسته شدن دانشگاه شروع شده بود و همه نگران و ملول شده بودیم تا اینکه در آخرین روز امتحان که ۲۱ دسمبر ۲۰۲۲ بود طالبان تا اطلاع ثانی دانشگاهها را به روی دختران بستند. آن کار را نیز از دست دادم و ناامید در خانه نشستم. بعضی از دوستان برای تسلی و دلجویی لینکهای اعلان کار در سازمانهای خارجی و انجوها ]سازمانهای غیردولتی[ را میفرستادند و میگفتند باز هم فرصت برای کار کردن وجود دارد. اما در ۲۴ دسمبر ۲۰۲۲ با یک فرمان تازه
زنان از کار کردن در ادارات غیردولتی و خارجی نیز منع شدند./نشر آسو
#طالبان #زنان_افغانستان https://t.center/kanla57