kurdish women against ♀️♂️gender discrmination✌

روز جهانی کارگر گرامی باد

متن سرود انترناسیونال برای اول ماه مه #روز_جهانی_کارگر

انترناسیونال سرود جهانی و همبستگی طبقه کارگر در سراسر جهان است. این سرود را اوژن پوتیه در سال ۱۸۷۰ به زبان فرانسه سروده است. بعدها این سرود به دلیل استقبال وسیع جهانی، به بیشتر زبان‌های دنیا ترجمه شد.


روز قطعی جدال است، آخرین رزم ما
انترناسیونال است، نجات انسان‌ها...




#اول_ماه_مه
#روز_جهانی_کارگر
#زن‌_زندگی_آزادی

🔻سرود انترناسیونال
اوژین پوتیه
ترجمه: ابوالقاسم لاهوتی
زنده باد اول ماه مه، روز همبستگی جهانی کارگران.

#اول_ماه_مه
#روز_جهانی_کارگر

#سرودی_برای_کارگران
گروه یوروم

#اول_ماه_مه




برای سر پا ایستادن این جهان وارونه مبارزه میکنیم!
زیرا: 
کاپیتالیسم سالهاست زندگی بشریت امروز را تهدید میکند

کاپیتالیسم فقر و تنگدستی را بر نود و نه درصد مردم جهان تحمیل کرده و با تشدید استثمار  برای کسب سود ،فقر و گرسنگی را بیش از پیش زنانه کرده است.

کاپیتالیسم منابع ثروت را در انحصار گرفته و گرسنگی را نصیب خانواده های کارگری کرده است.

کاپیتالیسم با تجارت اسلحه و تجارت انسان برای کسب سود، جنگ و تن فروشی را در جهان گسترش میدهد.

کاپیتالیسم  آزادی بیان ،آزادی اعتصاب و اعتراض را سیستماتیک سرکوب میکند.

کاپیتالیسم منابع و ذخایر کشورها را به غارت برده  و دولت های دست نشانده را برای بقا خود به زحمتکشان تحمیل کرده است.

کاپیتالیسم در برادری با ارتجاع مذهبی آموزش را ایدئولوژیک کرده و فرهنگ خود را برای بقای خویش ترویج میدهد.

کاپیتالیسم محیط زیست و زمین را به نابودی کشانده است.
کاپیتالیسم کشنده تر از هر ویروسی است!!
کاپیتالیسم جنگ به پا میکند کودکان را میکشد
انسانها را آواره ی مرزها میکند ...

#سوسیالیسم_یا_بربریت
🖍زن و جامعه(زن کارگر)
سرود :یوروم گروپ
https://t.center/kanla57

عکس روز:



بازداشت برخی فعالان کارگری در جریان تظاهرات روز جهانی کارگر - #اول_ماه_مه ۲۰۲۳در شهر استانبول ترکیه/ گتی ایمجز

#زن_زندگی_آزادی
#زندگی_مبارزه_است
https://t.center/kanla57

🍃
#بیکلام

▪Title: #Paola
▪Composer: #Mikis_Theodorakis

قطعه #پائولا از مشهورترین ساخته های آهنگساز شهیر یونانی #میکیس_تیودوراکیس است.

#زندگی_مبارزه_است
#اول_ماه_مه

   https://t.center/kanla57

بیانه‌ی گروه زنان آزادی‌خواه و برابری طلب سنندج #ژنو به‌مناسبت اول ماه‌می

«امسال در حالی به پیشواز روز جهانی کارگر می‌رویم که دیگر بار، دست غارتگر نظام سرمایه از آستین شورای عالی کار بیرون آمده و با تحمیل دستمزد چهار برابر زیر خط فقر ، فلاکت و رنجی طاقت فرسا را بر ما کارگران تحمیل نموده است.

نظام بردگی مزدی که تنها به‌فکر انباشت سود و سرمایه از قِبَل دسترنج طبقه کارگر است ما را از برخورداری از حداقلهای یک زندگی در خور شان انسان نیز محروم نموده است.

اول ماه‌مه امسال، می‌تواند تفاوت‌های اساسی نسبت به سالهای پیشین داشته باشد و این‌را مدیون خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ است که با به‌میدان آمدن وسیع توده‌های تحت ستم و مطرح شدن خواسته‌های برابری طلبانه اعم از طبقاتی، جنسیتی و... در کف خیابانها، خونی تازه در رگ جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی جاری نمود و در این میان رهبری و نقش پررنگ زنان در این خیزش نشان داد که دیگر زنان به نقش ثانویه و فرعی تحمیل شده بر آنان رضایت نمی‌دهند و در هر تحول و انقلاب اجتماعی نقش پیشرو و پرچم‌دار برای خود قائل هستند.

هم‌داستانی و هم‌سرنوشتی جنبش زنان و جنبش کارگری امری واقعی و غیرقابل انکار است و با اتحاد و به میدان آمدن زنان طبقه کارگر است که می‌توان در راه آزادی و برابری گام برداشت.

ما زنان آزادیخواه و برابری طلب ژنو، ضمن گرامیداشت اول ماه‌مه، خواسته‌ها و مطالبات زیر را اعلام می‌داریم:

✓ ما خواهان لغو کلیه قوانین زن ستیزانه و برابری کامل زنان و مردان در کلیه مناسبات اجتماعی اعم از اجتماع و محل کار هستیم.
✓ جنسیت نباید مانعی در راه پیشرفت و ارتقای زنان در محل کار و اجتماع باشد.
✓ محیط کار امن برای زنان کارگر و برخورد جدی و جرم انگاری با هرگونه تعرض جنسی به زنان در محیط کار
✓ به‌رسمیت شناختن کار خانگی و داشتن حق بیمه و بازنشستگی برای زنان خانه دار
✓ برخورداری زنان کارگر از امنیت شغلی در زمان بارداری و داشتن حق مرخصی مناسب همراه با حقوق در دوران بارداری
✓ موظف نمودن کارفرما به اعطای حق ویژه مانند مرخصی‌های ساعتی و روزانه به زنان کارگری که دارای کودک خردسال هستند
✓ برچیدن بساط استثمار مضاعف بر روی زنان کارگر شاغل در کارگاه‌های قالیبافی و تولیدی چندنفره که شامل قانون کار نشدند.»
#ژن_ژیان_ئازادی
#اول_ماه_مه

میدانم رفیق
شاید در آغاز غیرممکن به نظر برسد
کارهای فراوانی در پیش رو داریم
و سوال هایی که باید در عمل پاسخ آنها را بیابیم
اما تا کی کار کنیم و گرسنگی بکشیم؟
تا کی شاهد سرکوب و کشتار جوانانمان باشیم
و در برابر حملات شیمیایی به دخترانمان سکوت کنیم؟
آه از آن چشمان زیبای ساچمه خورده
و دردهایی که هنوز فرصت بیان شان را نیافته ایم ....
فریادهای ما به انفجار تبدیل خواهند شد
این سرود مبارزه ماست
حرکت ما همچون قایق کوچکی بر بستر اقیانوس
امواجی خواهد ساخت
که بزرگ و بزرگتر خواهند شد
و آرامش حاکمان سرمایه را در سواحل امن شان برهم خواهند زد
این سرود مبارزه ماست
تشکل و سازماندهی برای انقلابی عظیم
میدانم رفیق
شاید در آغاز غیرممکن به نظر برسد
کارهای فراوانی در پیش رو داریم
و سوال هایی که باید در عمل پاسخ آنها را بیابیم
اما هراسی به دل راه نمی دهیم
ما در این مبارزه «چیزی برای از دست دادن نداریم جز زنجیرهایمان»

ارسالی از رفیق همراه : نسیم یزدانی
#اول_ماه_مه_روز_جهانی_کارگر
#زنده_باد_مبارزه_طبقاتی_کارگران

#زن_زندگی_آزادی
#عدالت_رفاه_برابری
https://t.center/kanla57

مصائب بهیار بودن در ایران

از #شیفت‌های طولانی تا شب‌کارهایی بدون اضافه پرداخت و…

چند وقتی است که از #بهیاران عزیز کشورمان پیام‌هایی دریافت می‌کنیم که چرا از شرایط نابسامان کار ما پستی منتشر نمی‌کنید. این پست پاسخی به این پیام‌ها و ادای دین به بهیارانی است که نقش مهم آن‌ها در #نظام سلامت کشور معمولا نادیده گرفته می‌شود.

اغلب مواقع هنگامیکه از #کادر_درمان و سلامت صحبت می‌شود، #پزشکان و #پرستاران به ذهن خطور می‌کنند و کمتر کسی به گروه بزرگ و زحمت کش بهیاران اشاره می‌کند. گروهی که بخش قابل توجهی از بار خدمت‌رسانی به بیماران و مراجعین به نظام بهداشت و سلامت را بردوش دارند. دستمزد کم، شیفتهای طولانی و انجام کارهای سنگین بخشی از مشکلاتی است که بهیاران در #ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

بهیاران عمدتاً به صورت #قراردادی در بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کار می‌کنند و برخلاف پزشکان و پرستاران، #حق_بیمه و سایر مزایایی مانند پرداخت اضافی برای کار اضافه و شب کاری ندارند. بسیاری از بهیاران به دلیل حقوق اندک، در زمان‌های غیراداری به کارهای جایگزینی همچون مسافرکشی، دلیوری غذا و یا خیاطی در خانه مشغول هستند.

شیفت‌های طولانی یکی از مشکلات دیگری است که بهیاران با آن روبرو هستند. برخی از آن‌ها مجبور به کار کردن در شیفتهای دوازده‌ساعته و گاه حتی بیشتر نیز هستند. ایستادنهای طولانی، جابه جایی مداوم بیماران، در معرض انواع تشعشعات و موارد دارویی و شیمیایی قرار داشتن، در کنار ساعات کاری طولانی به طور جدی سلامت فیزیکی و روانی آن‌ها را مورد تهدید قرار می‌دهد. خستگی شدید، کاهش تمرکز، کاهش سطح انرژی و افسردگی از جمله این مشکلات فیزیکی و روانی است.

بهیاران در بیمارستان‌ها شرح وظایف مشخصی ندارند، از این رو در دوره‌های مختلف کارهای جدیدی به آن‌ها محول می‌شود. به طور مثال در دوران #کرونا آن‌ها مجبور بودند کارهای همراهان بیماران را نیز برعهده بگیرند. بسیاری از بهیاران از این که به آن‌ها به چشم نیروی خدماتی نگاه می‌شود گلایه دارند. طرف قرارداد بهیاران اغلب شرکت‌های خصوصی هستند و بیمارستان و مراکز درمانی هیچ مسئولیتی در قبال بهیاران که به طور قراردادی مشغول به کار هستند، ندارند.

اگر به عنوان بهیار در مراکز بهداشت و سلامت در ایران کار می‌کنید، لطفا برای ما از سختی‌ها و مشکلات کاریتان بنویسید. پریستار خود را موظف می‌داند تا رسانهای برای بخش‌ها و گروه‌هایی از کادر درمان باشد که صدای کمتری دارند و به مشکلات و مصائب کاری آن‌ها کمتر پرداخته شده است.
pareestar
#اول_ماه_مه
#زن_زندگی_آزادی
#رفاه_برابری

https://t.center/kanla57

ايده شادى‌بخش استفاده از جشن و تعطيلى بعنوان ابزارى براى به کرسى نشاندن خواست هشت ساعت کار در روز اولين بار در استراليا متولد شد. در سال ١٨٥٦ کارگران تصميم گرفتند بعنوان سمبل هشت ساعت کار در روز، در روزی معين کار را تعطيل کنند، دور هم جمع شوند و به جشن و شادى بپردازند. کارگران روز ٢١ آوريل را بعنوان جشن هشت ساعت کار در روز تعيين کردند. در آغاز کارگران استراليا اين روز را فقط براى سال ١٨٥٦ در نظر داشتند. اما اين اولين جشن آنچنان تاثير عميقى بر روى توده‌هاى کارگر استراليا داشت و آنچنان روحيه آن‌ها را براى حرکات جديدتر بالا برد، که تصميم گرفتند اين روز را هرساله جشن بگيرند.

براستى هم چه‌چيز بيش از توقف کار با تصميم خود کارگران، می‌توانست روحيه و باور به نيروى خويش را اين چنين در ميان کارگران بالا ببرد؟ چه‌چيزى به اين بردگان ابدى کارخانه‌ها و کارگاه‌ها، می‌توانست بيش از مارش ارتش کارگران، ارتش خويش جرات و جسارت بخشد؟ بدين ترتيب ايده جشن کارگرى بسرعت پذيرفته شد. از استراليا آغاز گرديد و به ساير کشورها گسترش پيدا کرد تا اينکه سرانجام همه کارگران دنيا را در بر گرفت. ابتدا کارگران آمريکا تجربه کارگران استراليا را دنبال کردند و در سال ١٨٨٦ تصميم گرفتند که اول ماه مه روز توقف سراسرى کار باشد. در اين روز ٢٠٠٠٠٠ کارگر کار را ترک کردند و بر خواست ٨ ساعت کار تاکيد نمودند. سپس براى چند سال پليس و پيگرد قانونى مانع تکرار تظاهرات کارگران آمريکا در چنين ابعادى شدند. با اين وجود در سال ١٨٨٨ کارگران تصميم گرفتند که مراسم اول ماه مه را دوباره جشن بگيرند و تاريخ مراسم بعدى را اول ماه مه سال ١٨٩٠ اعلام کردند. همزمان جنبش کارگرى در اروپا رشد و تحرک زيادى پيدا کرد. قدرتمندترين بيان و تجلى اين جنبش در «کنگره بين الملل کارگران» در سال ١٨٨٩ بود. اين کنگره با شرکت ٤٠٠ نماينده تصميم گرفت که هشت ساعت کار بايد در صدر خواسته‌هاى کارگران قرار گيرد. پس از آن نماينده اتحاديه‌هاى فرانسه، لاوين از منطقه بوردو، با اراِئه قطعنامه‌اى از کنگره خواست که توقف کار در روز اول ماه مه به اين منظور در دستور کار همه کارگران جهان قرار گيرد. سپس نماينده کارگران آمريکا با تائيد پيشنهاد رفيق کارگر خود از کنگره درخواست کرد که کارگران در اول ماه مه سال بعد يعنى ١٨٩٠ دست به اعتصاب عمومى بزنند. بدين ترتيب کنگره انترناسيونال سوسیالیستی روى تاريخ جشن عمومى کارگران تصميم گرفت. مانند ٣٠ سال قبل در استراليا، کارگران اينبار هم تظاهراتى براى همان يک بار را مد نظر داشتند. کنگره انترناسيونال تصميم گرفت که کارگران همه کشورها باهم براى خواست هشت ساعت کار در روز، در اول ماه مه سال ١٨٩٠ تظاهرات کنند. هيچ‌کس از تکرار تعطيلى براى سال‌هاى ديگر سخنى نگفت. طبيعتا کسى نمی‌توانست پيش‌بينى کند که اين ايده به اين‌راحتى می‌توانست موفقيت آميز باشد و به‌سرعت توسط کل طبقه کارگر عملی شود. با اين‌حال فقط کافى بود که کارگران روز اول ماه مه را براى يکبار جشن بگيرند تا همه متوجه شوند و احساس کنند که جشن روز اول ماه مه بايد هر ساله و بطور هميشگى برگزار شود.

اول ماه مه به خواست هشت ساعت کار در روز فراخوان ميداد. اما حتى بعد از اينکه کارگران به اين خواست رسيدند، اول ماه مه پايان نيافت. مادام که مبارزه کارگران عليه بورژوازى و طبقه حاکمه ادامه دارد، مادام که کارگران به همه خواسته‌هايشان نرسيده‌اند، روز ماه مه روز بيان اين خواست‌ها خواهد بود. و هنگاميکه روزهاى بهترى سر رسد، هنگاميکه طبقه کارگر همه جهان رهايى خود را بدست آورد، آن زمان نيز بى‌ترديد بشريت روز اول ماه مه را به افتخار مبارزات تلخ و مشقات زيادى که در گذشته متحمل شده جشن خواهد گرفت.



تاریخچه اول ماه مه
🖍رُزا لوکزامبورگ

#اول_ماه_مه_روز_جهانی_کارگر
#جنبش_نان_کار_آزادی
#کارگران_جهان_علیه_جنگ_فقر_نابرابری
https://t.center/kanla57

اول ماه می، روز جهانی کارگر، یاد آور تلاش و مبارزه کارگران برای نفی استثمار و بردگی نوین و تحقق آزادی و برابری است. تاریخچه اول ماه می به سال 1886 برمی‌گردد روزی که کارگران آمریکا به اعتصاب سراسری دست زدند تا ۱۴ ساعت کار روزانه را به ۸ ساعت کار کاهش دهند. پس از آن این تاریخ در جهان به عن در ایران برای اولین بار در سال ۱۳۰۰ خورشیدی ، کارگران این روز را جشن گرفتند.

طبقه حاکم در ایران همواره سرکوب عریان را به عنوان بخشی از سیاست‌های خود در قبال کارگران ،معلمان و بازنشستگان و دانشجویان و زنان برای سرکوب مستمر معیشت و دستمزد در دستور کار خود دارد.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران بر این باور است که مطالبت اقشار اجتماعی به هم پیوند خورده است از همین رو از آموزش رایگان و با کیفیت به عنوان بخشی از حقوق ملت دفاع می‌کند و خواهان اتحاد و همبستگی عمومی اقشار اجتماعی حول مطالبات مشترک از جمله آموزش رایگان و توقف خصوصی‌سازی است.
#اول_ماه_مه_روز_جهانی_کارگر


یکشنبه، ۱۱ اردیبهشت
ساعت 10.00
تهران : مقابل مجلس
مراکز استان‌ها : مقابل اداره کل
شهرستان‌ها : مقابل اداره آموزش و پرورش

#اول_ماه_مه_روز_جهانی_کارگر

نورما نماینده اتحادیه کارگران است و در شبی که او خسته و ناامید در حال تلفن زدن به کارگرها در جهت راضی کردن‌شان برای پیوستن به اتحادیه و اعتصاب است، شوهرش به او اعتراض می‌کند که چرا خانه را تمیز نمی‌کند، غذا نمی‌پزد، به بچه‌ها رسیدگی نمی‌کند و با هم رابطه جنسی ندارند. نورما با خشم از جا بلند می‌شود و قابلمه را روی گاز می‌گذارد و رخت‌ها را خیس می‌کند و به شوهرش می‌گوید می‌تواند او را به تختخواب ببرد و با این به سخره گرفتن وظایف زنانه، واکنشی عصیانگرانه علیه تصور جامعه از یک زن را نشان می‌دهد که خانه‌داری و عمل زناشویی را مقدم بر هر چیزی می‌داند. او حتی وقتی به عنوان فعال جنبش کارگری شناخته می‌شود، مدام از سوی مردها تحقیر می‌شود که جای اصلی‌اش در آشپزخانه و تختخواب است نه در جلسات و اعتصابات و تظاهرات. همواره به زنان القا می‌شود که نیازی نیست آنها جسور و آگاه و قدرتمند باشند و برای بهتر شدن وضعیتشان تلاش کنند. همین که زیبا، سکسی، کدبانو و مادر خوبی باشند، کافیست. از این رو دیگران نمی‌توانند بفهمند که چرا نورما، گوشه امن و آرام خانه‌اش را رها می‌کند و به تنهایی برای گرفتن حق خودش و کارگران در کارخانه مبارزه می‌کند، مورد توهین و تحقیر قرار می‌گیرد، کتک می‌خورد و به زندان می‌افتد. دلیلش ساده است: نورما از این انفعال تاریخی که به زنان تحمیل می‌شود و آنها را دنباله‌روی مردان می‌خواهد، خسته شده است. دیگر حاضر نیست در خانه منتظر بماند تا مردها معلوم کنند که اولویت خواسته‌های او و زنان دیگر چیست و شاید برای تغییر شرایط زنان هم کاری کنند. او می‌داند که از نظر مردها دسترسی آسان زنان به پدهای بهداشتی در کارخانه، موضوع بی‌ارزشی است که هیچ مردی از آن سخن نمی‌گوید. بسیاری از مسائل زنان از سوی مردان پیش‌پاافتاده تلقی می‌شود و هرگز در مبارزات و مطالبات مردان جایی ندارد. درواقع تا زمانی که مردها از دیدگاه خودشان به همه چیز می‌نگرند، قادر نخواهند بود دریابند که چرا تعدادی از زنان به خاطر برداشتن یک تکه پارچه از سرشان به زندان می‌افتند یا برای دیدن بازی فوتبال در ورزشگاه خودسوزی می‌کنند. نورما و زنان بسیاری همچون نسرین ستوده، نرگس محمدی، آتنا دائمی، سپیده قلیان، صبا کردافشاری، سهیلا حجاب، عالیه مطلب‌زاده و ... گوشه امن خانه‌شان را رها می‌کنند تا زنان هم صدایی برای سخن گفتن از خواسته‌هایشان داشته باشند. زنان شجاعی که ثابت می‌کنند هر یک از دغدغه‌های ظاهرا ساده و کوچک زنان، ارزش مبارزه دارد.
.
#norma_rae
.
#نورما_ری #مارتین_ریت #۱۹۷۹
#سالی_فیلد
#زنان_زندانی_سیاسی
🖍#نزهت_بادی

http://cahiersdufeminisme.com/زنان،-تازه-مبارزه-را-آغاز-کرده‌اند/

https://t.me/_/25893

ايده شادى‌بخش استفاده از جشن و تعطيلى بعنوان ابزارى براى به کرسى نشاندن خواست هشت ساعت کار در روز اولين بار در استراليا متولد شد. در سال ١٨٥٦ کارگران تصميم گرفتند بعنوان سمبل هشت ساعت کار در روز، در روزی معين کار را تعطيل کنند، دور هم جمع شوند و به جشن و شادى بپردازند. کارگران روز ٢١ آوريل را بعنوان جشن هشت ساعت کار در روز تعيين کردند. در آغاز کارگران استراليا اين روز را فقط براى سال ١٨٥٦ در نظر داشتند. اما اين اولين جشن آنچنان تاثير عميقى بر روى توده‌هاى کارگر استراليا داشت و آنچنان روحيه آن‌ها را براى حرکات جديدتر بالا برد، که تصميم گرفتند اين روز را هرساله جشن بگيرند.

براستى هم چه‌چيز بيش از توقف کار با تصميم خود کارگران، می‌توانست روحيه و باور به نيروى خويش را اين چنين در ميان کارگران بالا ببرد؟ چه‌چيزى به اين بردگان ابدى کارخانه‌ها و کارگاه‌ها، می‌توانست بيش از مارش ارتش کارگران، ارتش خويش جرات و جسارت بخشد؟ بدين ترتيب ايده جشن کارگرى بسرعت پذيرفته شد. از استراليا آغاز گرديد و به ساير کشورها گسترش پيدا کرد تا اينکه سرانجام همه کارگران دنيا را در بر گرفت. ابتدا کارگران آمريکا تجربه کارگران استراليا را دنبال کردند و در سال ١٨٨٦ تصميم گرفتند که اول ماه مه روز توقف سراسرى کار باشد. در اين روز ٢٠٠٠٠٠ کارگر کار را ترک کردند و بر خواست ٨ ساعت کار تاکيد نمودند. سپس براى چند سال پليس و پيگرد قانونى مانع تکرار تظاهرات کارگران آمريکا در چنين ابعادى شدند. با اين وجود در سال ١٨٨٨ کارگران تصميم گرفتند که مراسم اول ماه مه را دوباره جشن بگيرند و تاريخ مراسم بعدى را اول ماه مه سال ١٨٩٠ اعلام کردند. همزمان جنبش کارگرى در اروپا رشد و تحرک زيادى پيدا کرد. قدرتمندترين بيان و تجلى اين جنبش در «کنگره بين الملل کارگران» در سال ١٨٨٩ بود. اين کنگره با شرکت ٤٠٠ نماينده تصميم گرفت که هشت ساعت کار بايد در صدر خواسته‌هاى کارگران قرار گيرد. پس از آن نماينده اتحاديه‌هاى فرانسه، لاوين از منطقه بوردو، با اراِئه قطعنامه‌اى از کنگره خواست که توقف کار در روز اول ماه مه به اين منظور در دستور کار همه کارگران جهان قرار گيرد. سپس نماينده کارگران آمريکا با تائيد پيشنهاد رفيق کارگر خود از کنگره درخواست کرد که کارگران در اول ماه مه سال بعد يعنى ١٨٩٠ دست به اعتصاب عمومى بزنند. بدين ترتيب کنگره انترناسيونال سوسیالیستی روى تاريخ جشن عمومى کارگران تصميم گرفت. مانند ٣٠ سال قبل در استراليا، کارگران اينبار هم تظاهراتى براى همان يک بار را مد نظر داشتند. کنگره انترناسيونال تصميم گرفت که کارگران همه کشورها باهم براى خواست هشت ساعت کار در روز، در اول ماه مه سال ١٨٩٠ تظاهرات کنند. هيچ‌کس از تکرار تعطيلى براى سال‌هاى ديگر سخنى نگفت. طبيعتا کسى نمی‌توانست پيش‌بينى کند که اين ايده به اين‌راحتى می‌توانست موفقيت آميز باشد و به‌سرعت توسط کل طبقه کارگر عملی شود. با اين‌حال فقط کافى بود که کارگران روز اول ماه مه را براى يکبار جشن بگيرند تا همه متوجه شوند و احساس کنند که جشن روز اول ماه مه بايد هر ساله و بطور هميشگى برگزار شود.

اول ماه مه به خواست هشت ساعت کار در روز فراخوان ميداد. اما حتى بعد از اينکه کارگران به اين خواست رسيدند، اول ماه مه پايان نيافت. مادام که مبارزه کارگران عليه بورژوازى و طبقه حاکمه ادامه دارد، مادام که کارگران به همه خواسته‌هايشان نرسيده‌اند، روز ماه مه روز بيان اين خواست‌ها خواهد بود. و هنگاميکه روزهاى بهترى سر رسد، هنگاميکه طبقه کارگر همه جهان رهايى خود را بدست آورد، آن زمان نيز بى‌ترديد بشريت روز اول ماه مه را به افتخار مبارزات تلخ و مشقات زيادى که در گذشته متحمل شده جشن خواهد گرفت.



تاریخچه اول ماه مه
🖍رُزا لوکزامبورگ

#اول_ماه_مه_روز_جهانی_کارگر
#کارگران_جهان_علیه_جنگ_فقر_نابرابری

بازداشت های زنجیره ای فعالان کارگری در آستانه اول ماه مه

در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر طبق روال سال های پیش بازداشت های زنجیره ای فعالان کارگری آغاز شده است. امیر امیرقلی، امیر عباسی، محمد ایران نژاد، سارا عسگری، نصرالله امیرلو و مرتضی صیدی فعالین کارگری و مدنی روز جمعه ۲۶ فروردین ماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به پلیس امنیت قلعه حسن خان تهران منتقل شدند. ماموران همزمان منزل این شهروندان را مورد تفتیش قرار دادند. از میان آنها امیر عباسی شب گذشته و امیر امیرقلی صبح امروز آزاد شده اند.


#زنده_باد_انقلاب
#اول_ماه_مه