روشن است هنگامی که می‌گوییم آخوند ایرانستیز است، ستیز او پهنه‌ی زبان پارسی را هم در برمی‌گیرد. زیرا می‌داند که ما با این ریسمان استوار، ایرانی‌بودن، ماندگاری و جاودانی خود را نگه داشته‌ایم و تازی نشده‌ایم. بویژه از پایان دوران زندیان و آغاز زنجیره‌ی غاجاریان آخوندها، گستاخی بیشتری در آلودن زبان پارسی پیدا کردند و در این ستیز از یکدیگر پیشی می‌گرفتند و نِبیگچه‌های زناشویی، پیمان‌نامه‌ها، مُهرنامه‌ها، نوشته‌های دفترخانه‌ها، فرمان‌های دادگاه‌های دادگستری، دستورهای بازپرسان و سخن کوتاه، آنچه که آخوند در آن‌ها تا آغاز زنجیره‌ی پهلوی دست داشت به زبان تازی بیشتر مانند بود تا زبان پارسی. و بهتر است بگوییم که از ریشه تازی بود. 📕ماهنامه‌ی بیداری، شماره‌ی ۴۹ ✍جاویدنام استاد ناسِر اِنغِتا اگر دانی سخن‌گفتن به تازی چه آرد بر زبان این دست‌یازی فرستی بر خودت سَد ننگ و نفرین که بگْرفتی تو این جان را به بازی @jonbeshezabanepak