7. احکام دینی:
- حج را انکار می‌کنند و آن را کفر و عبادت بت‌ها می‌دانند.
- زکات اسلامی را قبول ندارند و به جای آن، بخشی از دارایی خود را به مشایخشان می‌دهند که مقدار آن معادل یک‌پنجم دارایی‌شان است.
- روزه را به ترک معاشرت با زنان در طول ماه رمضان محدود می‌کنند.

8. دیدگاه نسبت به صحابه:
نصیریه بغض شدیدی نسبت به صحابه دارند و به طور خاص، ابوبکر، عمر و عثمان (رضی الله عنهم) را لعن می‌کنند.

9. باطن و ظاهر دین:
- نصیریه معتقدند که دین باطنی و ظاهری دارد و تنها آنها از اسرار باطنی آگاه‌اند.
- برخی از تأویل‌های آنها از مفاهیم اسلامی:
- جنابت: دوستی با دشمنان و نادانی نسبت به علم باطنی.
- طهارت: دشمنی با مخالفان و شناخت علم باطنی.
- صوم: حفظ اسرار مربوط به 30 مرد و 30 زن.
- زکات: نمادی از شخصیت سلمان فارسی.
- جهاد: لعنت فرستادن به دشمنان و افشاگران اسرار.
- ولایت: اخلاص به خانواده نصیریه و دشمنی با مخالفانشان.
- شهادت: اشاره به فرمول رمزی «ع. م. س».
- قرآن: مقدمه‌ای برای آموزش اخلاص به علی، که به گمان آنها، سلمان (با نام جبرئیل) آن را به پیامبر اسلام آموخته است.
- نماز: نماز شامل پنج نام است: علی، حسن، حسین، محسن و فاطمه. آنها معتقدند محسن (که به عقیده آنها جنین سقط‌شده فاطمه است) نماد راز پنهان است و ذکر این نام‌ها جایگزین وضو، غسل و طهارت می‌شود.

- دیدگاه فقهای مسلمان نسبت به نصیریه:
- علمای مسلمان به اتفاق فتوا داده‌اند که ازدواج با نصیریه جایز نیست، ذبیحه آنها حلال نمی‌باشد، نمی‌توان بر مردگان آنها نماز خواند و آنها را در قبرستان مسلمانان دفن کرد.
- همچنین، استخدام آنها در پاسداری از مرزها و دژها جایز نیست.

- نظر ابن تیمیه رحمه الله درباره نُصَیریه:
- علامه ابن تیمیه رحمه الله می‌گوید: «این قوم که به نصیریه معروف هستند، مانند سایر فرقه‌های قرمطی و باطنی، از یهودیان و مسیحیان نیز کافرترند، بلکه از بسیاری از مشرکان نیز کافرترند. ضرر آنها حتی از ضرر کافران محارب همچون مغول‌ها و صلیبی‌ها بیشتر است. آنها همیشه همراه هر دشمنی علیه مسلمانان هستند؛ برای مثال، با نصاری علیه مسلمانان همکاری می‌کنند. از بزرگ‌ترین مصیبت‌ها نزد آنها، پیروزی مسلمانان بر مغول‌ها بوده است. همچنین، مغول‌ها تنها با کمک و حمایت آنها به سرزمین‌های اسلامی وارد شدند و خلیفه بغداد و دیگر پادشاهان مسلمان را کشتند.»

- اعیاد و جشن‌ها:
نصیریه جشن‌های بسیاری دارند که نشان‌دهنده اعتقادات آنهاست. از جمله:
- عید نَیروز: در چهارم اپریل/آوریل، که اولین روز سال فارس قدیم است.
- عید غدیر:
- عید الفراش:
- زیارت عاشورا: در دهم محرم به مناسبت شهادت سیدنا حسین رضی الله عنه در کربلا.
- روز مباهله یا روز کساء: در نهم ربیع‌الاول، به مناسبت دعوت پیامبر اکرم صلی الله علیه از مسیحیان نجران برای مباهله.
- عید قربان: که در دوازدهم ذی‌الحجه برگزار می‌شود.
- جشن‌های مسیحیان: مانند عید غسل تعمید (الغطاس)، عید پنجاهه (العنصرة)، عید قدیسه برباره، عید میلاد مسیح، و عید صلیب. آنها عید صلیب را به عنوان آغاز فصل کشاورزی، برداشت محصولات و شروع معاملات تجاری، قراردادهای اجاره و استیجار می‌دانند.
- روز دَلّام: نهم ربیع‌الاول که به مناسبت قتل عمر بن خطاب (رضی‌الله‌عنه) برگزار می‌شود و این روز را با شادی و شادمانی و اظهار دشمنی با او گرامی می‌دارند.

ریشه‌های فکری و اعتقادی نصیریه:
- اعتقادات خود را از بت‌پرستی باستانی گرفته‌اند و ستارگان و کواکب را مقدس می‌شمارند و آنها را جایگاه سیدنا علی رضی الله عنه می‌دانند.
- از افلاطونی‌گرایی نوین تأثیر گرفته‌اند و نظریه فیض نورانی بر اشیا را از آن اقتباس کرده‌اند.
- اعتقادات خود را بر اساس مکاتب فلسفی مجوس بنا کرده‌اند.
- از مسیحیت تأثیر پذیرفته‌اند و آموزه‌هایی مانند غنوص‌گرایی مسیحی، تثلیث، قداسات، و حلال بودن شراب را از آنها گرفته‌اند.
- اندیشه‌های تناسخ و حلول را از باورهای هندی و آسیای شرقی اقتباس کرده‌اند.

گسترش و مناطق نفوذ:
- نصیریه در منطقه کوه‌های نصیریه در لاذقیه سوریه ساکن هستند و اخیراً در شهرهای مجاور این مناطق نیز گسترش یافته‌اند.
- تعداد زیادی از آنها در غرب آناتولی ترکیه ساکن هستند و به نام‌های «تختجیه» و «حطابون» شناخته می‌شوند، در حالی که در شرق آناتولی به آنها «قزل‌باشیه» گفته می‌شود.
- در بخش‌های دیگری از ترکیه و آلبانی به نام «بکتاشیه» معروف هستند.
- گروهی از آنها در فارس و ترکستان زندگی می‌کنند و به نام «علی‌إلهیه» شناخته می‌شوند.
- تعدادی نیز در لبنان و فلسطین سکونت دارند.