راستش هیچوقت تاحالا راجب این موضوع حرف نزدم ولی تقریبا از ۱۰ سالگی به اینور این خواسته رو داشتم. تصور یه مرگ عادی و اروم توی سن ۶۰-۷۰ سالگی هم واسم ارامش بخشه هم بهم باعث میشه بهم بربخوره. میدونین چی میگم؟
مثل اینکه چندسال پیش سر یکی از تولدام رها گرگان نبود و یه هدیه برام خریده از اون موقع نگهش داشته که بهم بده. راستش تنها چیزی که بود که امشب باعث شد لبخند بزنم