. مشک ریزان می‌جهد باد صبا از کوی دوست شاخه‌ای گویی ربودست از خم گیسوی دوست دوست می‌دارم نسیم صبح را کو در هوا تا نفس می‌‌آیدش جان می‌دهد بر بوی دوست... 🤍