#مهدی_غلامی (طراح آرم و لوگوی
#هفته_لبخند )
مثل همیشه تلفن های ناگهانی
این بار فرید بود
فرید که میگم یه فرید معمولی نیست مثل ما آدمهای ساده
#فرید ، مرد همیشه بیدار که همه کاری فکر کنم در زندگیش کرده جز اینکه به مرگ فکر کنه
نویسنده، روزنامه نگار، بازیگر، خواننده، نوازنده، سیاستمدار و منتقد بی زاویه ی سیاست و حتی هنر و خیلی کارهای دیگه که راستش حالشو ندارم بنویسم
ساعت 12:30 شب بود که فرید زنگ زد
راستی فرید فامیلش
#صلواتیه و نوه ی علامه ی بزرگ، مرحوم محمد تقی جعفری و فرزند یکی از مردان تاریخ ساز ایران
خلاصه کنم این حاشیه ها رو
بعد از کمی خوش و بش کردن رفت سر اصل مطلب
گفتم واویلا، دوباره فرید یه دغدغه ی فرهنگی دیگه نصف شبی زد به سرش
این بار هفته ی لبخند ایرانی
توضیحاتی که داد منو قانع کرد که شروع کنم به اتود زدن
اولین چیزی که در فرصت کمی که طبق معمول فرید بهم میداد (مثل همیشه نیم ساعت!!!!) این بود که به نشانه ی های ایرانی فکر کنم و بعد ترکیب کنم با لبخند
نمادی که سریعا به ذهنم رسید حاجی فیروز معروف قصه های ایرانی بود
حاجی فیروزی که شاید هزاران غم داره، اما هدفش شاد کردن مردم هست و هدیه دادن لبخند به دیگران
حاجی فیروز رو گرفتم و باز رفتم سراغ نماد دیگه
بته جقه یا بته ترمه یا هر اسمی که میگن بهش
خلاصه که ترکیب نقش حاجی فیروز و بته جقه ی معروف ایرانی و چاشنی کردن یه خط با ارزش خطی متفاوت، لبخند رو روی لبهای این نشان آورد.
دوتا چشم که توسط یه خط به هم وصل شدند که نماد ابروی ایرانی ها رو نشون میده که در دنیا ما رو به چشم و ابروهای بزرگ شناسونده
خط لبخند هم فراتر از کادر رفته و بیان این موضوع رو خواستم کنم که منظور از این جشنواره، فستیوال یا هفته و هر اسمی که داره اینه که از لبخندهای روزمره ای که داریم باید فراتر بریم.
در نهایت با اون فرصت استثنایی که بهم داد مجبور شدم یه لوگوتایپ یا بهتره رعایت کنم زبان و ادبیات پارسی رو، نشانه نوشته در زیرش با استفاده از همون فرمهای اسلیمی و نرم ایرانی
و شد آنچه که میبینید.
به این نشانه ضعف من در طراحی و بی سوادی رو هم اضافه کنید تا توجیه هاتم بیشتر به دلتون بشینه
راستی رنگ فیروزه ای هم که میبینید دیگه لازم به توضیح نیست
چون ایران به رنگ فیروزه ای بهتر شناخته میشه و سنگ فیروزه ی نیشابور هم که جایی برای رقابت در دنیا نگذاشته.
مهدی غلامیاسفندماه 1395- اصفهان