#داش_فریدصلواتیدر هر چیزی اصل و بدل ، باشرف و بی شرف بودن وجود دارد .
مثلا بسیاری پیدا می شوند که می خواهند ادای افراد بزرگ را درآورند و به مانند مثلی چون کلاغی که خواست راه رفتن کبک را بیاموزد راه رفتن خودش را هم فراموش کرد می شوند .
بسیاری نام دکتر و مهندس را یدک می کشند .
فکر می کنید چند درصد القاب دکتر برازنده شان است؟
در غرب سالهاست دیگر کسی را با القابی چون دکتر و مهندس صدا نمی زنند.
تا آنجا پیش رفته اند که طرف هر چند هم از نظر مقامی بزرگ باشد باز با نام کوچک صدایش می زنند.
القاب کاذب نشاندهنده بزرگ منشی نیست .
چهاردهم آذر سالگرد علی است .
#علی_حاتمی را می گویم کسی که براستی در دنیای هنر و سینما یک باشرف به تمام معنا بود .
برای مخاطبینش ارزش قائل بود .
اندیشه برایش مهم بود نه گیشه
با القاب پوچ برای خود در و دکان نساخت، درونش از اندیشه پر بود . احتیاج به القاب دهن پر کن نداشت.
جالب است بدانید علی حاتمی همان جایی متولد شده که رضا خوشنویس در هزاردستان به مفتش آدرس میدهد.
خیابان شاهپور، خیابان مختاری، کوچهٔ اردیبهشت.
درون مایه تمامی فیلمهای علی حاتمی بر اساس ویژگیهای قومی و انسانهای رشد یافته در این باورها و اعتقادات، شکل گرفتهاست.
شخصیتهای آثار او اغلب شبیهترین افراد به خصلت و باورهای قومیتهای ایرانی هستند.
حاتمی در تمامی آثاری که بر اساس فیلم نامههایی که از خودش ساخته در انتقال فضا، زمان و شرایط اجتماعی دوره تاریخی که در فیلمش به تصویر کشیده، بسیار موفق بودهاست.
علی حاتمی به عنوان کارگردانی صاحب سبک و مؤلف، سعی کرد با استفاده از قصهها، مثلها، فولکلورها یا باورهای عامیانهٔ ایرانی، فرهنگ کهن کوچه و بازار و معماری دیرپای ایرانی ـ اسلامی طرحی نو در سینمای ایران دراندازد. وی به حق توانست فرهنگ، آداب و ارزشهای فکری و عملی مردم این سرزمین را بر پردهٔ خیال نقاشی کند از اینرو وی را به علت بهره بردن از زبان تصویر و خلق شخصیتهای شاعرانه، بسیاری او را
#سعدی سینمای ایران لقب دادند.
حاتمی همواره در آثار سینمایی خود پیوندی ناگسستنی با اصطلاحات و گویشهای کوچه بازار داشت، بطوریکه کاربرد این دیالوگها به عنوان امضای وی در تقریباً تمامی آثار سینماییش حضور داشته و سینمای حاتمی را یک سینمای منحصر به فرد ساختهاست. دیالوگهای فیلمهای او بسیار درخشان و قابل توجه هستند و در سینمای ایران اگر بی نظیر نباشند حتماً کمنظیر هستند.
برخی ازاین دیالوگهای ماندگار عبارتند از:
فیلم مادر " تلخی با قند شیرین نمیشه، شب رو باید بیچراغ روشن کرد"
فیلم کمال الملک دیالوگی از زبان مظفرالدین شاه "همه چیزمان باید به همه چیزمان بیاید"
فیلم سوته دلان"همه عمر دیر رسیدم"
فیلم سوته دلان "ساعت زنگ زده دیگه زنگ نمیزنه، چون زنگاشو زده"
فیلم مادر"خورشید دم غروب، آفتاب صلوة ظهر نمیشه"
علی حاتمی در تاریخ ۱۴ آذرماه ۱۳۷۵ در اثر سرطان درگذشت.
بر روی سنگ مزار وی یکی از ماندگارترین دیالوگهای فیلم "حاجی واشینگتن" نقش بسته:
"آیین چراغ خاموشی نیست".
روحش شاد و نامش جاودان باد.
کانال
#داش_فریدصلواتیروزنامه نگار. هنرمند
https://telegram.me/farid_salavati