۱۵۴۲
برگردان
شعر فارسی شمارهٔ ۱۵۳۸
به گویِش أچُمی فِداخی
#شعر_فیدان(فکر نُن بَه)
أئـمـا کُـیـا و فِسانـه، دیـدار آشِـخـانـه؟
پایـیـز یا زمِـسـتُـون، تـمـامَـنِـن بـهـانـه
وَ انـتـظـار شُـؤیـا، خود یـارِ مـاهْ سیما
یَـواشَـکُـویْ وٰاخُـنِـم، رُبـاعـی و تــرانـه
وَ إن زَبونُ و گویِش، لِـیِ گُلُش بِبویِش
با اٖی بِـبِـه کـویـرُت، دریـای بـی کـرانـه
آیا أبِـت مُـیَـسّـر، که بـا وِلُـم مَ تِی بَـر؟
آزاد وِیبُم از إن، انـدیـشـه یِ دوگـانـه؟
تِ إن خِیالی اُندُم،أمُد یَه چٖی تِ گُندُم
اُشگُو بـائـا کـه تا کَی، افـکـارِ جاهلانه؟
بدبخت! فکرِ نُن بَه،سنگی أ سِر سُمُن بَه
نُنٖی با، شهری اُشگُو : آب است هندوانه
#عبدی_نعمتی_فداغی❧┅═ঊঈ✶❃ ⃟░⃟ ❃✶ঊঈ═┅❧