عمادالدین باقی
#عمادالدین
Канал
9,79 тыс.
подписчиков
481
фото
127
видео
1,47 тыс.
ссылок
К первому сообщению
💢 تعمیق شکاف ها
(شکاف دینداری و دین ستیزی)
#عمادالدین_باقی
📜سرمقاله روزنامه سازندگی شماره ۱۶۹۸ شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
✍️ یکی از بزرگترین پاشته آشیل های حکومت، بی اعتنایی به مرجعیت علم و مطالعات و نظرات تخصصی در حوزه های مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است که خود موجب تکرار پیوسته تنش ها و مزمن شدن بحران ها، فرسایشی شدن امور و خودبراندازی شده است. نادیده گرفتن آسیب های اجتماعی یعنی عفونی کردن زخم ها. در طول سال های گذشته بارها بسیاری از صاحبنظران، نگران تشدید شکاف های اجتماعی بودند. یکی از این گفتارها در این زمینه در سال۱۳۹۶ چنین بود:
《شکاف ها و کانون های بحران: مجموعه ای از شکاف ها در ایران همواره وجود داشته یا در سال های اخیر شکل گرفته اند که تا وقتی فعال نشوند متغیری در رویدادهای آینده به شمار نمی آیند.
در کنار بحران هویت، بحران ازدواج، پدیده حاشیه نشینی، فساد اقتصادی، رشد آمار خشونت های خانگی، طلاق، کودکان خیابانی و کار، رشد تصاعدی وندالیسم(خرابکاری)، پدیده ای چون کلیه فروشی، افزایش خودکشی، تن فروشی، قاچاق انسان، شکتف های زیر وجود دارند: شکاف های جنسی و جنسیتی، شکاف فقیر و غنی و حذف قشر متوسط، شکاف هنجاری، شکاف اعتماد و ریزش شدید سرمایه اجتماعی، شکاف قومیتی، شکاف دموکراسی خواهی و تمامیت خواهی، شکاف شهروندی و رعیت مداری، شکاف سکولار و مؤمن که به سبب فضای مجازی و اینترنت بسیار دامن زده می شود، شکاف های نسلی ناشی از تغییر ساختار جمعیتی و سنی، شکاف های مذهبی؛ اعم از اقلیت های مذهبی و فرقه ها به نحوی که مقامات امنیتی دولت سابق از پیدایش بیش از 600 فرقه خبر داده اند. بازداشت های افراد منسوب به دراویش و مسیحیان و بهاییان و گروه های موسوم به فرقه کیهانی و عرفان های مختلف در همین رابطه اند را باید به فهرست مزبور افزود. و پس از شرح این موارد در نهایت فهرستی از چگونگی رفع انها در این گفتار امده بود(جامعه و حقوق بشر نود و شش، بحران ها و درمان ها. هفته نامه صدا، شماره 108 ویژه نوروز 1396 ص39-36).
در چند سال اخیر با برجسته کردن موضوع حجاب اجباری، به ویژه بعد از اعتراضات مهسا، شکاف دینداری و دین ستیزی بسیار عمیق شده است. از آنجا که نمی‌توان مشاهدات جزئی را (جز به روش نمونه‌گیری علمی) تعمیم داد اشاره می‌کنم که تمام پیمایش‌های دولتی و دانشگاهی انجام شده در ۱۰ سال اخیر روند فرو ریختن و منحنی نزولی ارزش‌ها و اعتقادات مذهبی را نشان می‌دهند. یکی از تازه‌ترین آنها چهارمین پیمایش ملی «ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان» است که اواخر ۱۴۰۲ منتشر شد. این پیمایش کشوری از سوی دفتر طرح‌های ملی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همکاری مرکز رصد اجتماعی وزارت کشور تهیه شده است. با وجود عمومی بودن انتشار یافته‌های آن در ادوار گذشته اما این بار بخش مربوط به تمایلات دینداری و حجاب را محرمانه کرده اند با اینحال، یافته‌های آن انتشار عمومی پیدا کرده است. پیشتر در کتاب جامعه شناسی دین توضیح داده ام که این وضعیت بیش از آنکه جنبه معرفتی داشته باشد جنبه هیستریک و واکنشی دارد. در دو سال اخیر این روند شتاب شدیدی گرفته و بازنمود آن را در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به وضوح مشاهده می‌کنیم. کامنت‌ها و نظرات رادیکال و تند ضد دینی و واکنش به هر گزاره‌ای که اندکی صبغه دینی ولو عقلانی و حقوق بشری هم داشته و از زبان افراد مستقل و منتقد باشد افزایش یافته اند. اگر معاذیری برای نقل نمونه‌هایی از آنها و تحلیل محتوای شان وجود نداشت نقل می‌کردم که به خوبی نشان دهنده نگرشی است که شتاب گرفته است.
البته با آگاهی از اینکه کنشگری ترول‌های مجازی و کامنت‌های سازماندهی شده و تشکیلاتی ارزش و اهمیتی ندارند و به روش‌های مختلف هم قابل شناسایی اند، آنچه که بیشتر مورد توجه نگارنده است، فرسته هایی است که از دور یا نزدیک یا از طریق بیو و پیشینه آنها در فضای مجازی به راحتی می‌توان تشخیص داد که افرادی مستقل هستند که صرفاً بر اثر نوع رفتارهای تحمیلی و خشن، ریزش کرده و مواضع رادیکال یافته‌اند.
تجربه تاریخی در مورد ستیزه‌هایی که جنبه عاطفی و اعتقادی به خود می‌گیرند نشان می‌دهد که فعال شدن چنین گسلی، بالقوه این ظرفیت را دارد که جامعه را وارد چرخه ای از خشونت‌های دراز دامن کرده و جامعه را از مدار توسعه که هیچ، حتی از مدار جامعه جهانی به بیرون پرتاب کند.
ادامه این روند یعنی، جامعه و انسجام ان و اصل دین را قربانی یکی از فروع فروعات مذهبی کردن، و این برخلاف فلسفه حکومت داری است چه رسد به حکمرانی خوب و این روش حتی در حکومت پیامبر و امام علی(ص) هم سابقه و مویدی ندارد.
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.center/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com
(شکاف دینداری و دین ستیزی)
#عمادالدین_باقی
📜سرمقاله روزنامه سازندگی شماره ۱۶۹۸ شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
✍️ یکی از بزرگترین پاشته آشیل های حکومت، بی اعتنایی به مرجعیت علم و مطالعات و نظرات تخصصی در حوزه های مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است که خود موجب تکرار پیوسته تنش ها و مزمن شدن بحران ها، فرسایشی شدن امور و خودبراندازی شده است. نادیده گرفتن آسیب های اجتماعی یعنی عفونی کردن زخم ها. در طول سال های گذشته بارها بسیاری از صاحبنظران، نگران تشدید شکاف های اجتماعی بودند. یکی از این گفتارها در این زمینه در سال۱۳۹۶ چنین بود:
《شکاف ها و کانون های بحران: مجموعه ای از شکاف ها در ایران همواره وجود داشته یا در سال های اخیر شکل گرفته اند که تا وقتی فعال نشوند متغیری در رویدادهای آینده به شمار نمی آیند.
در کنار بحران هویت، بحران ازدواج، پدیده حاشیه نشینی، فساد اقتصادی، رشد آمار خشونت های خانگی، طلاق، کودکان خیابانی و کار، رشد تصاعدی وندالیسم(خرابکاری)، پدیده ای چون کلیه فروشی، افزایش خودکشی، تن فروشی، قاچاق انسان، شکتف های زیر وجود دارند: شکاف های جنسی و جنسیتی، شکاف فقیر و غنی و حذف قشر متوسط، شکاف هنجاری، شکاف اعتماد و ریزش شدید سرمایه اجتماعی، شکاف قومیتی، شکاف دموکراسی خواهی و تمامیت خواهی، شکاف شهروندی و رعیت مداری، شکاف سکولار و مؤمن که به سبب فضای مجازی و اینترنت بسیار دامن زده می شود، شکاف های نسلی ناشی از تغییر ساختار جمعیتی و سنی، شکاف های مذهبی؛ اعم از اقلیت های مذهبی و فرقه ها به نحوی که مقامات امنیتی دولت سابق از پیدایش بیش از 600 فرقه خبر داده اند. بازداشت های افراد منسوب به دراویش و مسیحیان و بهاییان و گروه های موسوم به فرقه کیهانی و عرفان های مختلف در همین رابطه اند را باید به فهرست مزبور افزود. و پس از شرح این موارد در نهایت فهرستی از چگونگی رفع انها در این گفتار امده بود(جامعه و حقوق بشر نود و شش، بحران ها و درمان ها. هفته نامه صدا، شماره 108 ویژه نوروز 1396 ص39-36).
در چند سال اخیر با برجسته کردن موضوع حجاب اجباری، به ویژه بعد از اعتراضات مهسا، شکاف دینداری و دین ستیزی بسیار عمیق شده است. از آنجا که نمی‌توان مشاهدات جزئی را (جز به روش نمونه‌گیری علمی) تعمیم داد اشاره می‌کنم که تمام پیمایش‌های دولتی و دانشگاهی انجام شده در ۱۰ سال اخیر روند فرو ریختن و منحنی نزولی ارزش‌ها و اعتقادات مذهبی را نشان می‌دهند. یکی از تازه‌ترین آنها چهارمین پیمایش ملی «ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان» است که اواخر ۱۴۰۲ منتشر شد. این پیمایش کشوری از سوی دفتر طرح‌های ملی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همکاری مرکز رصد اجتماعی وزارت کشور تهیه شده است. با وجود عمومی بودن انتشار یافته‌های آن در ادوار گذشته اما این بار بخش مربوط به تمایلات دینداری و حجاب را محرمانه کرده اند با اینحال، یافته‌های آن انتشار عمومی پیدا کرده است. پیشتر در کتاب جامعه شناسی دین توضیح داده ام که این وضعیت بیش از آنکه جنبه معرفتی داشته باشد جنبه هیستریک و واکنشی دارد. در دو سال اخیر این روند شتاب شدیدی گرفته و بازنمود آن را در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به وضوح مشاهده می‌کنیم. کامنت‌ها و نظرات رادیکال و تند ضد دینی و واکنش به هر گزاره‌ای که اندکی صبغه دینی ولو عقلانی و حقوق بشری هم داشته و از زبان افراد مستقل و منتقد باشد افزایش یافته اند. اگر معاذیری برای نقل نمونه‌هایی از آنها و تحلیل محتوای شان وجود نداشت نقل می‌کردم که به خوبی نشان دهنده نگرشی است که شتاب گرفته است.
البته با آگاهی از اینکه کنشگری ترول‌های مجازی و کامنت‌های سازماندهی شده و تشکیلاتی ارزش و اهمیتی ندارند و به روش‌های مختلف هم قابل شناسایی اند، آنچه که بیشتر مورد توجه نگارنده است، فرسته هایی است که از دور یا نزدیک یا از طریق بیو و پیشینه آنها در فضای مجازی به راحتی می‌توان تشخیص داد که افرادی مستقل هستند که صرفاً بر اثر نوع رفتارهای تحمیلی و خشن، ریزش کرده و مواضع رادیکال یافته‌اند.
تجربه تاریخی در مورد ستیزه‌هایی که جنبه عاطفی و اعتقادی به خود می‌گیرند نشان می‌دهد که فعال شدن چنین گسلی، بالقوه این ظرفیت را دارد که جامعه را وارد چرخه ای از خشونت‌های دراز دامن کرده و جامعه را از مدار توسعه که هیچ، حتی از مدار جامعه جهانی به بیرون پرتاب کند.
ادامه این روند یعنی، جامعه و انسجام ان و اصل دین را قربانی یکی از فروع فروعات مذهبی کردن، و این برخلاف فلسفه حکومت داری است چه رسد به حکمرانی خوب و این روش حتی در حکومت پیامبر و امام علی(ص) هم سابقه و مویدی ندارد.
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.center/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com
⭕️سیلی به صورت زنان و مردان با شرف
#عمادالدین_باقی
✍️با دیدن فیلم سیلی های پیاپی یک مامور به زنی بدون روسری که به اینسو و آنسو پرتاب می شد، حالم خراب شد.(به همین خاطر در کانال تلگرام از بازنشر این ویدئوی ناراحت کننده، خودداری می‌کنم). این سیلی بر صورت همه زنان و مردان باشرف ایران است.
مسئولان کشور یک لحظه تصور کنند اگر همسر و دختر و خواهر خودشان چنین بی‌شرمانه مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت باز هم بی‌غیرتی به خرج می‌دادند؟
آیت الله خمینی در چند سخنرانی این مطلب را تکرار کرد که از نظر دینی کسی که مرتکب قتل شده و حکم اعدام برایش صادر شده باشد، در مسیر اجرا اگر به او فقط توهین لفظی هم کردند باید اجرای حکم متوقف شود و توهین کننده قصاص شود( البته حالا عده‌ای کج فهم هم پیدا می‌شوند و اصل حرف را رها می‌کنند و به این می‌چسبند که اصلا دین یا آقای خمینی خودش که بود و چه کرد!). وقتی در همان فقه سنتی مورد نظر خودتان هم چنین رفتاری با یک قاتل و محکوم به قصاص، جرم است، چطور به یک شهروند چنین اهانتی روا می‌شود؟ همین که یک مرد نامحرم، زنی را اینگونه وحشیانه مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد نشان می‌دهد ادعای شرع و اخلاق و عفاف، دروغی بیش نیست.
این گشت ارشاد است یا گشت اضلال؟ مطمئنم که از نظر بخشی از خود ماموران این مجموعه هم این رفتارها نفرت انگیز است. مسئولان خودشان می‌دانند که این تصویر، جزو حوادثی است که فقط به صورت اتفاقی شکار می‌شوند و در طول این سال‌ها چندین مورد از همین اتفاقات شکار شده، نشان دهنده ابعاد آن است.
آیا نشانه سیستماتیک بودن آن نیست؟ آیا عمق فاجعه را بیان نمی‌کند؟ اگر با موارد قبلی برخورد قاطع می‌شد آیا باز هم شاهد تکرارش در این حد بودیم؟ آیا می‌توان این عدم برخورد قاطع را با مسامحه توجیه کرد؟ شماره پلاک ماشین کاملا مشخص است و به کمتر از مجازات این شخص در ملا عام(برای اثبات عدم تبانی پشت پرده) نمی‌توان رضایت داد.
ماجرای جورج فلوید را یادتان هست؟ اگر چنین اتفاقی در آمریکا بیفتد تا یک هفته تلویزیون و بعد خطبای جمعه موضوع را رها نمی‌کنند اما برای این رفتار با یک هموطن کک شان هم نمی‌گزد و فقط اگر در شبکه‌های اجتماعی پیچید یک واکنش بی خاصیت نشان می دهند و اگر نبودند این شبکه های اجتماعی همین واکنش بی فایده هم رخ نمی داد.
اگر چند کلمه در فضای مجازی، مصداق تبلیغ علیه نظام و مستوجب دادگاه و بازداشت است، چرا بر این اعمالی که میلیون‌ها برابر تبلیغ علیه نظام بودنش موثرتر و عریان‌تر است چشم پوشی می‌شود؟ چرا همین تسامح را با آنان که به خاطر سخنانشان در زندان هستند به کار نمی‌بندید؟
اگر به حقوق و قانون و حقوق بشر هم اعتقاد ندارید لااقل به خاطر ضربه‌ای که به آبرو و حیثیت دین و نظام خودتان وارد می‌شود اینطور بی‌تفاوت نباشید.
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.center/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com
#عمادالدین_باقی
✍️با دیدن فیلم سیلی های پیاپی یک مامور به زنی بدون روسری که به اینسو و آنسو پرتاب می شد، حالم خراب شد.(به همین خاطر در کانال تلگرام از بازنشر این ویدئوی ناراحت کننده، خودداری می‌کنم). این سیلی بر صورت همه زنان و مردان باشرف ایران است.
مسئولان کشور یک لحظه تصور کنند اگر همسر و دختر و خواهر خودشان چنین بی‌شرمانه مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت باز هم بی‌غیرتی به خرج می‌دادند؟
آیت الله خمینی در چند سخنرانی این مطلب را تکرار کرد که از نظر دینی کسی که مرتکب قتل شده و حکم اعدام برایش صادر شده باشد، در مسیر اجرا اگر به او فقط توهین لفظی هم کردند باید اجرای حکم متوقف شود و توهین کننده قصاص شود( البته حالا عده‌ای کج فهم هم پیدا می‌شوند و اصل حرف را رها می‌کنند و به این می‌چسبند که اصلا دین یا آقای خمینی خودش که بود و چه کرد!). وقتی در همان فقه سنتی مورد نظر خودتان هم چنین رفتاری با یک قاتل و محکوم به قصاص، جرم است، چطور به یک شهروند چنین اهانتی روا می‌شود؟ همین که یک مرد نامحرم، زنی را اینگونه وحشیانه مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد نشان می‌دهد ادعای شرع و اخلاق و عفاف، دروغی بیش نیست.
این گشت ارشاد است یا گشت اضلال؟ مطمئنم که از نظر بخشی از خود ماموران این مجموعه هم این رفتارها نفرت انگیز است. مسئولان خودشان می‌دانند که این تصویر، جزو حوادثی است که فقط به صورت اتفاقی شکار می‌شوند و در طول این سال‌ها چندین مورد از همین اتفاقات شکار شده، نشان دهنده ابعاد آن است.
آیا نشانه سیستماتیک بودن آن نیست؟ آیا عمق فاجعه را بیان نمی‌کند؟ اگر با موارد قبلی برخورد قاطع می‌شد آیا باز هم شاهد تکرارش در این حد بودیم؟ آیا می‌توان این عدم برخورد قاطع را با مسامحه توجیه کرد؟ شماره پلاک ماشین کاملا مشخص است و به کمتر از مجازات این شخص در ملا عام(برای اثبات عدم تبانی پشت پرده) نمی‌توان رضایت داد.
ماجرای جورج فلوید را یادتان هست؟ اگر چنین اتفاقی در آمریکا بیفتد تا یک هفته تلویزیون و بعد خطبای جمعه موضوع را رها نمی‌کنند اما برای این رفتار با یک هموطن کک شان هم نمی‌گزد و فقط اگر در شبکه‌های اجتماعی پیچید یک واکنش بی خاصیت نشان می دهند و اگر نبودند این شبکه های اجتماعی همین واکنش بی فایده هم رخ نمی داد.
اگر چند کلمه در فضای مجازی، مصداق تبلیغ علیه نظام و مستوجب دادگاه و بازداشت است، چرا بر این اعمالی که میلیون‌ها برابر تبلیغ علیه نظام بودنش موثرتر و عریان‌تر است چشم پوشی می‌شود؟ چرا همین تسامح را با آنان که به خاطر سخنانشان در زندان هستند به کار نمی‌بندید؟
اگر به حقوق و قانون و حقوق بشر هم اعتقاد ندارید لااقل به خاطر ضربه‌ای که به آبرو و حیثیت دین و نظام خودتان وارد می‌شود اینطور بی‌تفاوت نباشید.
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.center/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com