بسم الله الرحمن الرحیم بنام خداوند بخشنده و مهربان ادامه دروس صحیح البخاری شریف درس بیست 20- «عَنْ عَائشَةَ رَضي اللَّه عنها قَالَتْ: كَانَ رسول الله ﷺ إِذَا أَمَرَهُمْ، أَمَرَهُمْ مِنَ الأَعْمَالِ بِمَا يُطِيقُونَ، قَالُوا: إِنَّا لَسْنَا كَهَيْئَتِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ قَدْ غَفَرَ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ، فَيَغْضَبُ حَتَّى يُعْرَفَ الْغَضَبُ فِي وَجْهِهِ، ثُمَّ يَقُولُ: «إِنَّ أَتْقَاكُمْ وَأَعْلَمَكُمْ بِاللَّهِ أَنَا»». (بخارى:20) ترجمه: «عایشه رَضي اللَّه عنها روایت می‌كند كه: هرگاه، رسول الله ﷺ مردم را دستور می‌داد، آنها را به انجام كاری دستور می‌داد كه توان آن را داشته باشند. صحابه عرض كردند: ای پیامبر خدا! مطمئناً خداوند گناهان اول و آخر شما را بخشیده ‏است، پس هرگز ما نمی‏توانیم با شما برابر باشیم. عایشه رَضي اللَّه عنها می‌گوید: رسول الله ﷺ از شنیدن این سخن، بسیار ناراحت می‌شد و آثار خشم بر چهره مباركش آشكار می‌گشت. سپس می‌فرمود: «من از همه شما خدا را بهتر می‌شناسم و از او بیشتر می‌ترسم»». (یعنی در دینداری از من سبقت نگیرید. زیرا دین، اطاعت از دستورات من (رسول الله) است).