خاطرات زندان و جانباختگان

‌اعتراض متشکل و یا تحریم ؟؟؟

به جای تحریم و نخریدن کالاها که اساسا هیچ نتیجه ای در بهبود سطح زندگی مردم ندارد؛ میبایست که در کنشهای اعتراضی به شکلی متحد و همبسته ‌مشارکت کنیم.
بدون تردید سیاستهای خصوصی سازی و رانتخواری؛ ریشه تورم و افزایش قیمت اجناسی است که به شکلی پیوسته و روز مره در زندگی ما حضور دارند.
بحث بر سر یک کالا نیست که با تحریم آن مشکلی حل گردد.
۸۰ در صد آجیل شب عید روی دست دلالان ماند ولی این حرکت نمیتواند راهبردی باشد و قطعا لیست کالاهایی که نمیتوانند تحریم شوند بسیار طولانیست.
گوشت و لبنیات و نان و دارو و مسکن و ده ها قلم‌کالای دیگر را که نمیتوان تحریم کرد . اگر از این زاویه به پدیده تورم لجام گسیخته بنگریم، قطعا به این نتیجه میرسیم که باید چاره ای اساسی بر گزید.
موثرترین کنش در این شرایط همانا مطالبه گری مزدبگیران و بازنشستگان و بیکاران میتواند باشد.‌
کسانی که حقوقها و اختلاسهای نجومی را در اختیار دارند ؛ کسانی که به ارز دولتی دسترسی دارند، کسانی که کنترل مرزها و ورود و خروج کالاهای قاچاق را در اختیار دارند و خود مسبب ایجاد و استمرار این شرایط اند ؛ همان یک درصدیهایی هستند که باید مورد اعتراض قرار گیرند.
اینان بسان اختاپوسهای خون آشام تمام رمق جامعه را می بلعند. چون سیری ناپذیرند.!!!

فقط اعتراض و بیان متشکل و هماهنگ‌خواسته هاست که میتواند این شرایط را تغییر دهد و مسیر حرکت جامعه را به سوی رفاه و برابری رهنمون گردد.

#تحریم_نه
#اعتراض_میدانی_منسجم_آری

#مرگ بر جمهوری‌ اسلامی
#کار
#نان
#ازادی
#حکومت شورایی
⚒📡@AkhbarPishtaz