خاطرات زندان و جانباختگان

#زندان_قرچک
Канал
Политика
Новости и СМИ
Религия и духовность
Персидский
Логотип телеграм канала خاطرات زندان و جانباختگان
@ckateratjanbakteganПродвигать
213
подписчиков
6,04 тыс.
фото
711
видео
2,05 тыс.
ссылок
نه میبخشیم نه فراموش میکنیم یاد یاران یاد باد
💥انتقال تعدادی از زندانیان قرچك به اوين و انفرادي
امروز به زندانیان #زندان_قرچک اجازه دادند که یک دقیقه با خانواده هایشان تماس بگیرند.تعدادی از آنها اطلاع داده اند که پنجاه نفر از زندانیان قرچک را به #اوین_انتقال داده اند و از سرنوشت شان بی اطلاعند و۲۵زندانی را هم به انفرادی های قرچک برده اند.
تعدادی از زندانیان زندان زنان قرچک در تماس های امروز خود به خانواده هایشان گفته اند که از روز اعتراض به آنها غذا نداده اند و زندانیان هرچه غذا نزد خود داشته اند جمع کرده و برای بند مادران که با کودکانشان زندگی می کنند فرستاده اند.گفته اند گرسنه ایم و به دادمان برسید.
/از توییتر ژیلا بنی یعقوب

#زندان_قرچک

🔥
https://t.center/ckateratjanbaktegan
روایت عضو خانواده یک زندانی از حمله ماموران به زندانیان قرچک: مسئولان به زندانیان گفته بودند دو سوم‌تان آزاد می‌شوید


گزارش‌ها از زندان قرچک ورامین از حمله ماموران زندان به زندانیان با باتوم و گاز اشک‌آور خبر می‌دهند.

عضو خانواده‌ی یک زندانی در خصوص اتفاقات امروز، ۱۹ بهمن ۱۳۹۷ در زندان قرچک به بنیاد عبدالرحمن برومند گفت: در زندان قرچک یک فاجعه راه افتاده است. گاز اشک‌آور در سالن‌های بسته بدون پنجره، بسیاری از زندانی‌ها حالت خفگی دارند. بسیاری جاها آتش گرفته و پر از دود شده است. دست و پا و سر تعداد زیادی از زندانیان شکسته است. بسیاری از زندانیان آسیب‌دیده را به حال خودشان رها کرده‌اند و یک تعداد را هم برده‌اند به بیمارستان.

به گفته‌ی او، وعده‌های دروغ به زندانیان موضوع اصلی ایجاد اعتراض بوده است چرا که به آنها گفته بودند آزاد می‌شوید. زندانیان را یک جور شکنجه‌ی روانی کرده‌اند. مسئولان زندان هفته‌ی پیش گفته بودند به مناسبت چهل سالگی انقلاب رهبری به شما عفو داده و به مناسبت چهل سالگی انقلاب بیشترتان آزاد می‌شوید. زندانی ما با خوشحالی زنگ زده بود که «کاش همیشه چهل سالگی انقلاب باشد.» به زندانیان گفته بودند دو سوم‌تان آزاد می‌شوید، اما دیروز معلوم شده است که اصلا هم این طور نیست، حالا که اسامی عفوشدگان آمده، معلوم شده عفوها به روال سابق بوده است.

بنا به گفته‌ی این فرد مطلع، در زندان قرچک حدود یک هزار زندانی محبوس هستند. اکثر زندانیان وسایلشان را جمع کرده بودند، چرا که به آنها گفته بودند «همه آزاد می‌شید جز قصاصی‌ها و معاونت در قتل.» اعتراض زندانی‌ها معمولی بوده و کمی به در و دیوار کوبیدند. اما ماموران زندان با باتوم و گاز اشک‌آور بهشان حمله کردند. زندانیان هم پتوهایشان را آتش زدند که گاز اشک‌آور خفه‌شان نکند.

به گفته‌ی این فرد مطلع، وقتی زندانیان دیگر دیدند که به هم‌بندی‌هایشان حمله کردند و گارد توی زندان ریخت و گاز اشک‌آور زد، حتی کسانی که از اول معترض نبودند، اعتراض کردند که «چرا بچه‌ها را می‌زنید؟» و بدین ترتیب همه زندان شورش شد.

او درباره‌ی وضعیت زندان قرچک گفت: آن جا همه چیز قابل اعتراض است. غذا بد، درمان بد، آب شور، اما چیزی که می‌تواند زندانیان را این قدر خشمگین کند، این است که اول به آنها بگویند آزاد می‌شوید و زندانی ساکش را ببندد و بعد بگویند ببخشید اشتباه شد. وگرنه سال‌هاست که مسئولان به بیماری‌ها بی‌توجهی می‌کنند. اینها یک عده زندانی عادی هستند که سال‌هاست زندانند. دلشان خوش شده بود که آزاد می‌شوند چرا که به خاطر چهل سالگی انقلاب این قدر در رادیو و تلویزیون تبلیغ عفو گسترده کردند. نمی‌دانید توی سالن ملاقات چه خبر بود! همه می‌گفتند که بچه‌ها آزاد می‌شوند./کانون زنان ایرانی

#زندان_قرچک

🔥
https://t.center/ckateratjanbaktegan
نامه پنج زن درویش محبوس در #زندان_قرچک

#زنان_درویش زندانی سیما انتصاری، شیما انتصاری، الهام احمدی، سپیده مرادی و شکوفه یداللهی پنج زن درویش محبوس در #زندان_قرچک طی نامه‌ای خواهان آن شدند که زنان درویش را در بندی عاری از مواد مخدر و دخانیات و در کنار یکدیگر منتقل کنند.
🔥
https://t.center/ckateratjanbaktegan
خاطرات زندان و جانباختگان
Photo
شکوفه یداللهی زن درویش زندانی قدرت تکلم خود را از دست داده است
استنشاق هوای آلوده به دود مواد مخدر و دخانیات باعث تشدید سردردهای مزمن، بی‌حالی و ضعف #شکوفه_یداللهی درویش زن زندانی در زندان قرچک شده است، تا حدی که به گفته‌ی هم‌بندی‌هایش وی از شدت سردرد و ضعف، توان حرکت و حتی تکلم خود را از دست داده است.
شکوفه‌ یداللهی که در نتیجه‌ی بازداشت خشونت‌آمیز در حادثه‌ی #گلستان_هفتم به علت شکستگی جمجمه به سردردهای مزمن مبتلا شده است به توصیه‌ی پزشکان معالج باید در محلی پاک و دور از آلودگی‌های ناشی از مصرف مواد مخدر و دخانیات نگهداری شود.
گفته شده است که #الهام_احمدی و #سپیده_مرادی دو زن درویش هم‌بندی خانم یداللهی از صبح امروز در ورودی سالن زندان تجمع کرده و خواهان درمان وی شده‌اند.
مسئولان زندان قرچک پیش‌تر زندانیان مالی را از بند سلامت که زنان درویش در آنجا نگهداری می شوند خارج کرده و زنان زندانی جرائم سرقت و مواد مخدر و قتل را به بند سلامت منتقل کرده‌اند. زنان درویش می‌گویند مسئولان #زندان_قرچک هیچ کنترلی روی مصرف مواد مخدر و دخانیات در این بند ندارند و فضای عمومی بند و سرویس‌های بهداشتی و حمام آن نیز محل مصرف مواد زندانیان است.
زنان درویش زندانی همچنین گفته‌اند که وجود زندانیان زن مبتلا به سل در بند سلامت باعث تشدید نگرانی آنها شده است..
🔥
https://t.center/ckateratjanbaktegan
مسئولان #زندان_قرچک در اقدامی مغایر با مصوبات آیین‌نامه اجرایی زندان‌ها به بهانه‌ی تفکیک جرائم، شماری از زندانیان زن جرائم مواد مخدر، قتل و سرقت را به بند سلامت زندان قرچک که محل نگهداری درویشان زن زندانی است منتقل کرده‌اند.
🔥
https://t.center/ckateratjanbaktegan
خاطرات زندان و جانباختگان
Photo
آخرین خبر از وضعیت هشت درویش محبوس در سالن امن زندان تهران بزرگ

هشت درویشی که پس از حمله‌ی گارد زندان تهران بزرگ به دراویش متحصن در تیپ ۳ آن زندان به سلول‌های انفرادی منتقل شده و ۱۰۵ روز را در این سلول‌ها گذرانده بودند به‌رغم پایان دوره‌ی انفرادی هنوز در شرایط امنیتی و ویژه نگهداری می‌شوند.
این درویشان پس از پایان ۱۰۵ روز انفرادی، تاکنون به هیچ بندی منتقل نشده و در سالنی موسوم به «سالن امن» که خالی از هر زندانی دیگری‌ست نگهداری می‌شوند.
سالن امن در واقع همان فضای سلول‌های انفرادی‌ست با این تفاوت که فقط درب سلول‌ها باز شده و هشت درویش می‌توانند همدیگر را در سلول‌های انفرادی ببینند.
سالن امن فاقد هرگونه امکانات متداول در بندهای عمومی است و از ارتباط #هشت_درویش محبوس در آن با سایر زندانیان به‌شدت جلوگیری می‌شود.
همچنین گزارش شده است که این درویشان به هیچ‌یک از امکانات خارج از بند دسترسی ندارند و از اعزام آنها به بهداری زندان نیز جلوگیری می‌شود.
نگهداری این افراد در شرایط امنیتی و حفاظتی سالن امن در حالی ادامه دارد که هیچ مقام مسئولی از «ریاست زندان» تا «قاضی ناظر بر زندان» مسئولیت دستور حبس ۱۰۵روزه‌ی آنها در سلول‌های انفرادی را نپذیرفته است.
#رضا_انتصاری، #کسری_نوری، #محمد_شریفی‌مقدم، #حسام_معینی، #سینا_انتصاری، #امیر_نوری، #مرتضی_کنگرلو و #مهدی_اسکندری هشت درویشی هستند که پس از حمله‌ی روز هفتم شهریور نیروهای گارد زندان تهران بزرگ به درویشان متحصن در تیپ ۳ آن زندان مورد ضرب و جرح قرار گرفته و با بدن مجروح و سر و دست شکسته به سلول‌های انفرادی منتقل شدند.
خواسته‌ی این افراد از تحصن مقابل افسرنگهبانی تیپ ۳ که با همراهی بیش از ۵۰ درویش انجام شده بود آزادی زنان درویش زندانی بود که روز ۲۲ خرداد از سوی نیروهای گارد #زندان_قرچک مورد اهانت و ضرب و جرح قرار گرفته بودند
🔥

https://t.center/ckateratjanbaktegan
درویش زندانی به ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شد
الهام احمدی از زنان دراویش زندانی در زندان قرچک ورامین با شکایت محمدی رئیس زندان قرچک به ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شد.
خانم احمدی به دلیل انتشار یک فایل صوتی که در آن 'گزارشی از وضعیت فاجعه‌بار زندان قرچک و عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان بیمار (زنان زندانی) داده بود، به دو اتهام نشر اکاذیب و توهین به ماموران در حین انجام وظیفه، دادگاهی و به شلاق محکوم شد.

قاضی شعبه ۱۱۴۵ دادگاه بعثت برای هر یک از این دو اتهام خانم احمدی را به تحمل ۷۴ ضربه شلاق (در مجموع ۱۴۸ ضربه) محکوم کرده است.
الهام احمدی در سال گذشته در جریان حادثه‌ی یکم اسفندماه، حمله به دراویش، بازداشت و به تحمل ۲ سال حبس تعزیری محکوم شد. او هم اکنون در زندان قرچک ورامین در شرایط بسیار سخت این زندان محبوس است.

#الهام_احمدی
#زندان_قرچک
🔥
https://t.center/ckateratjanbaktegan
یاسمن_آریانی، ۲۳ ساله، در روز ۱۱مرداد به زن مسنی که در #اعتراضات_تهران بر اثر برخورد ماموران نقش زمین شده بود، کمک کرد و بازداشت شد و تاکنون در #زندان_قرچک بسر می برد.
🔥

ـ #زندانی_سیاسی #زندان_قرچک
زندان قرچک؛ جهان فراموش‌شدگان، نوشته: مهشید پوراسدی؛ از بازداشتی‌های هشت مارس
احتمالن هر کسی برای یک بار هم که شده، نام «ندامتگاه شهرری» یا همان «زندان قرچک» را شنیده است. زندانی که مختص نگه‌داری زندانیان زن با جرایم عمومی است. چیزی که من می‌خواهم درباره‌اش حرف بزنم، اما، از مواجهه‌ی مستقیم با این مکان و از تجربه‌ی مشاهده‌ی واقعیت جاری در آن حکایت دارد. به زعم من اطلاع‌رسانی درباره‌ی وضعیت زندان‌ها -به‌خصوص قرچک- از ضرورت بالایی برخوردار است، چراکه چنین مکان‌هایی از این خاصیت برخوردارند که به محض ورود به آن‌ها ارتباط افراد با جهان بیرون -به‌نوعی- قطع می‌شود و آگاهی از حقیقت آن‌چه در این فضاها می‌گذرد -که چیزی جز بی‌عدالتی و حق‌کشی نیست- جز با مشاهده و زیستِ آن شرایط، امکان‌پذیر نمی‌شود. شاید به قول خود زندانی‌ها «قرچک همان آخر دنیاست که وقتی پا به آن می‌گذاری دیگر فراموش می‌شوی».ـ
چیزی که در نگاه اول ناخوشایند به نظر می‌رسد، موقعیت بد جغرافیایی زندان قرچک است‌. نقطه‌ای کور در میان بیابان. برهوتی که به گفته‌ی خود زندانی‌ها در گذشته «گاوداری» بوده است. جایی که امروز نیز خالی از مناسبات انسانی است.ـ
زندان قرچک نمونه‌ی کوچک‌شده‌ی یک جامعه‌ی استبدادزده‌ و سلسله‌مراتبی است. زندانی‌ها با گذر زمان تبدیل به اشیائی می‌شوند که ماشین‌وار به چیزی که شباهتی به زندگی ندارد ادامه می‌دهند. فرودستانی که حق اعتراض به ستم سازمان‌یافته‌ای که فضا را مسموم کرده، ندارند.ـ
وضعیت عمومی زندان اسف‌بار است‌. زندانی‌ها از بدیهی‌ترین حقوق انسانی برخوردار نیستند. آب شیرین برای نوشیدن ندارند؛ غذایی که دریافت می‌کنند به‌شدت بی‌کیفیت است؛ فضایی امن -حتا یک کمد کوچک- برای نگه‌داری وسایلشان ندارند؛ در هر بند فقط دو تا سه یخچال وجود دارد؛ بندها بیش از حد ظرفیتشان پر شده‌اند، تا اندازه‌ای که عده‌ای از زندانی‌ها را در نزدیکی سرویس‌های بهداشتی اسکان داده‌اند؛ تعداد سرویس‌های بهداشتی و حمام‌ها نسبت به تعداد زندانی‌ها بسیار ناکافی است؛ زندانی‌ها ظروف خود را در آب‌خوری‌ای می‌شویند که با فاصله‌ای اندک از سرویس‌های بهداشتی در کنار آن‌ها قرار دارد؛ زباله‌هایی که از داخل زندان جمع‌آوری می‌شود، در محوطه‌ای بیرون از زندان سوزانده می‌شوند و دود و خاکستر ناشی از آن‌ها به هواخوری زندان سرازیر شده و تنفس افراد را با مشکل مواجه می‌کند؛ با شروع گرما در فصل تابستان حشراتی مثل عقرب و رتیل در فضای زندان دیده می‌شود؛ به گفته‌ی زندانی‌ها در میان آن‌ها افرادی با بیماری‌های خاص هستند که نه‌تنها به وضعیتشان رسیدگی نمی‌شود، بلکه از دیگران هم تفکیک نمی‌شوند تا از ابتلای دیگر افراد به بیماری جلوگیری شود.ـ
زندگی و سلامت زندانی‌ها به طور جدی در خطر است. آن‌ها واقعی‌ترین قربانیان وضعیت‌اند. آن‌ها را از حقوق اولیه‌شان محروم می‌کنند، زندگی را از آن‌ها دریغ می‌کنند تا انسانیتشان را زائل کرده باشند. این چرخه‌ی سرکوب و ستم وقتی تکامل پیدا می‌کند که می‌فهمیم زندانی‌ها حق دریافت هیچ چیزی از بیرون زندان را ندارند. همه‌چیز – اعم از خوراک و پوشاک- باید از درون زندان تهیه شود. در چنین شرایطی، وقتی هیچ حقوق و خدماتی به شکل رایگان به زندانی‌ها تعلق نمی‌گیرد، و وقتی آن‌ها مجبورند نیازهای اساسی‌شان را برطرف کنند، دو راه پیش رو دارند: اگر در بیرون زندان خانواده‌ای با بضاعت مالی داشته باشند، از آن‌ها پول دریافت می‌کنند، در غیر این صورت زندگی سختی در پیش خواهند داشت.ـ
چهره‌ی کریه زندان اینجا بیش از پیش خودش را نشان می‌دهد. جایی که زندان دیگر فقط زندان نیست، بلکه یک بنگاه کلان اقتصادی است که از هیچ حرکتی برای بهره‌کشی از انسان‌ها در راستای منافعش فروگذار نمی‌کند. می‌توان گفت تقریبن تمام کارهایی که در فضای داخل زندان انجام می‌شود، از نظافت بندها و سرویس‌های بهداشتی گرفته، تا کار هشت ساعته در کارگاه‌های -به‌اصطلاح- اشتغال و درآمدزایی، از پختن غذا تا اسم‌نویسی برای کارگاه، همه بر عهده‌ی زندانی‌هاست. آن‌ها که از فرط بی‌پولی تن به استثمار می‌دهند و در مقابل همه‌ی این کارهای سخت و پر زحمت و طولانی، تنها مبلغی دریافت می‌کنند که به سختی کفاف خرید یک شیشه آب و یک پاکت سیگار در روز را به آن‌ها می‌دهد. حتا نه آن‌قدر که بتوانند غذای سالمی از بوفه‌ی زندان برای خودشان تهیه کنند. حتا نه آن‌قدر که بتوانند کارت تلفن‌هایشان را شارژ کنند و با خانواده‌هایشان حرف بزنند‌.ـ👇

ـ #زندانی_سیاسی #زندان_قرچک
زندان قرچک؛ جهان فراموش‌شدگان، نوشته: مهشید پوراسدی؛ از بازداشتی‌های هشت مارس
👇👇👇👇👇👇👇👇
خاطرات زندان و جانباختگان
Photo
🌺🌺
زندان قرچک؛ جهان فراموش‌شدگان
نوشته: مهشید پوراسدی؛از بازداشتی‌های هشت مارس

احتمالن هر کسی برای یک بار هم که شده، نام «ندامتگاه شهرری» یا همان «زندان قرچک» را شنیده است. زندانی که مختص نگه‌داری زندانیان زن با جرایم عمومی است. چیزی که من می‌خواهم درباره‌اش حرف بزنم، اما، از مواجهه‌ی مستقیم با این مکان و از تجربه‌ی مشاهده‌ی واقعیت جاری در آن حکایت دارد. به زعم من اطلاع‌رسانی درباره‌ی وضعیت زندان‌ها -به‌خصوص قرچک- از ضرورت بالایی برخوردار است، چراکه چنین مکان‌هایی از این خاصیت برخوردارند که به محض ورود به آن‌ها ارتباط افراد با جهان بیرون -به‌نوعی- قطع می‌شود و آگاهی از حقیقت آن‌چه در این فضاها می‌گذرد -که چیزی جز بی‌عدالتی و حق‌کشی نیست- جز با مشاهده و زیستِ آن شرایط، امکان‌پذیر نمی‌شود. شاید به قول خود زندانی‌ها «قرچک همان آخر دنیاست که وقتی پا به آن می‌گذاری دیگر فراموش می‌شوی».
چیزی که در نگاه اول ناخوشایند به نظر می‌رسد، موقعیت بد جغرافیایی زندان قرچک است‌. نقطه‌ای کور در میان بیابان. برهوتی که به گفته‌ی خود زندانی‌ها در گذشته «گاوداری» بوده است. جایی که امروز نیز خالی از مناسبات انسانی است.

#هشت_مارس
#زندان_قرچک