خاطرات زندان و جانباختگان

✊⭐حکومت_اعدام_اسلامی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ



نزد ما یا این گونه مرگ‌ها زندگی دوباره آغاز می‌شود و بر بالای این دارهای اعدام که شما افراشته‌اید، سر ما بلندتر و درخشنده‌تر می‌شود....
از این سو تروریست‌ها، سوران مامه حمه و سردشت عثمان..... از آن سو نیز تبرهای جمهوری اسلامی....
هر دوی آنها در دو راهی مرگ و تاریکی به یکدیگر می‌رسند.....
در حقیقت ما خود زندگی هستیم و جوانان‌مان آینده‌ای بی‌پایان‌اند...
خوب به من بگویید: از شرق تا به غرب.. از بالا تا پایین این سرزمین‌ها
از قدیم‌الایام تا به امروز.. طناب‌های دار چه چیزی را توانسته‌اند در ما بکشند!؟
چه کاری توانسته‌اند با فریاد بلند مبارزه و آزادی‌مان بکنند...
طناب‌های دار توانسته‌اند شاهو را بترسانند..؟
توانسته‌اند دریاچه‌ی وان و ارومیه را خاموش کنند..؟
توانسته‌اند پیر مگرون را به زانو درآورند؟
آنچه تا به امروز طناب دار توانسته انجام بدهد
نتایج معکوس خواسته‌های عاملان آن بوده است:
کاروان‌مان طولانی تر ...و
صدایمان زلال‌تر و نیروها و ازدحاممان بزرگ‌تر شده است..!
طناب‌های دار ترسیده‌اند..... از کورد ترسیده‌اند..
طناب‌های دار بازنده‌های همیشگی‌اند و ما هنوز هستیم..
جمهوری اعدام اسلامی ایران
پیر ِ پیر شده است و
اما نیرو و جان ما هنوز گرم و آماده است
جمهوری اعدام اسلامی ایران
در سراشیبیِ خواری است و
اما، ما تازه داریم از قله‌های بلند
دست به سوی آفتاب دراز می‌کنیم و به مهمانی‌ِ زمینش می‌آوریم...
از همین امروز صبح.... بزرگترین خیابان سنندج
به فرزاد کمانگر تغییر نام داد...
از همین امروز صبح .... بزرگترین پارک مهاباد به شیرین علم هولی تغییر نام داد
از سپیده‌ی امروز.... همه‌ی کودکانی که به دنیا آمدند
نامشان را فرهاد وکیلی گذاشتند...
از اولین اشعه‌ی دم دمای بامداد امروز مهدی اسلامیان چون دریاچه‌ی وان نام‌اش جاوید شد
از سپیده‌ی امروز...
علی حیدریان
تاق بستان کرماشان است....
بفرمایید سنندج را اعدام کنید؟!
سر مهاباد را ببرید...
بفرمایید نگذارید کودکان ما به دنیا بیایند؟!
بفرمایید
نگذارید باران ببارد و نگذارید گیاه بروید و
نگذارید زمین زندگی کند!
من دیگر از امروز عاشق چشم‌های شیرین علم هولی هستم
از امروز تمام شعرهایم را
گل، ترانه و آوازی خواهم ساخت برای قامت شیرین علم هولی....
از امروز من تاری از گیسوان او هستم....
از همین امروز
من ناخن انگشتان او هستم...
از حالا به بعد من دیگر همان جفت کفشی هستم
که او برای آخرین بار پوشید و با آنها از طنابِ دار بالا رفت و
از حالا به بعد من النگوهای به جا مانده‌ی دست ِ
شیرین علم هولی هستم.....
جمهوری اعدام اسلامی
چه چیزی را به طنابِ دار نسپرد و اعدام نکرد؟
از رویا تا شعر و
از شعر تا زن و
از زن تا نان و
تا آب و تا گل و تا چشمه
جمهوری اعدام اسلامی
آنچه را هرگز هرگز نتوانست اعدام کند
آینده و آزادی است.


■ #حکومت_اعدام_اسلامی
■ #شیرکو_بی‌کس
■ در سوگِ لاله‌های پَرپَر شده کوردستان🌷
■ #رامین_حسین_پناهی #لقمان_مرادی #زانیار_مرادی
■ #۱۷شهریور۱۳۹۷
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
⭐⭐⭐✊🔥