هر پدیده ای را، اعم از جریان، شخص، حزب، کالا، دوست، همسر، همکار، کلا به صورت سفید و سیاه، خوب مطلق یا بد مطلق، دیو یا فرشته ارزیابی می کنیم!
کمتر اتفاق می افتد که آرام و متین درباره ی یک نفر بگوییم فلانی این صفت و آن روحیه و آن رفتارش چنین است و در مقابل آن یکی ها چنان... به عبارتی، رفتارهایمان معتدل نیست!
کینه هایی را هم که گاهی می ورزیم، قطب رو به روی مهرورزی های بی حدمان است! و حاصلش هم این است که مطمئن نیستیم این تعداد دوستان و هواخواهانی که امروز داریم، آیا برای فردا هم باقی خواهند ماند یا نه!... و آن وقت ترس می گیردمان! یک چرخه ای از ترس و کینه و انتقام و عدم آرامش ...