واقع‌بین باشیم،
ناممکن را بخواهیم!
چند وقتی است یکی از نکاتی که دائم و زیاد به آن فکر می‌کنم یا درباره‌‌اش حرف می‌زنم، این است که باید تلاش کنیم برای اینکه
#دنیای_بهتری بسازیم...
اما این «دنیای بهتر» به چه معناست؟
#دنیای_بهتر از نظر من یعنی دنیایی انسانی‌تر مبتنی بر گفت‌وگو و پذیرش دیگری، همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگرانی که متفاوت از ما می‌زیند و می‌اندیشند و کاستن - حتا شده ذره‌ای - از رنج آدم‌هایی که پوست و گوشت و خون و استخوان دارند و تلاش برای بهبود کیفیت زندگی تمام و یکایک آدم‌هایی که در این جهان زندگی می‌کنند، خواه خودمان یا دور و بری‌هامان باشند یا اگر توانش را داریم آدم‌های بیشتر و دورتر...
شاید سخن گفتن از چنین چیزی در زمانه‌ای که به نظر می‌رسد خشونت در وجوه گوناگونش به حد نهایی خود رسیده، کمی به خیال‌پردازی خام‌اندیشانه‌ی کودکانه شبیه باشد اما به گمانم چاره‌ای نداریم، باید خیال‌پردازی کنیم، باید کودک باشیم، باید از پختگی دست برداریم و باید واقع‌بین باشیم و
#ناممکن را بخواهیم.
باید تلاش کنیم و تمرین کنیم تا با دیگران - با آدم‌ها و با طبیعت - در مسالمت زندگی کنیم و باید ذره ذره، هر روز و هر ساعت و هر لحظه هر کار کوچکی که از دست‌مان برمی‌آید انجام دهیم تا شاید کیفیت زندگی‌مان را ارتقاء دهیم.
باید در اوج ناامیدی، امیدوار باشیم و به ادامه دادن، ادامه دهیم... آدمیزاد، به
#امید زنده است...
#محمد_نجفی@i20TA30
Иран
