بریده‌ها و براده‌ها

محمدحسین خوشوقت:
از قاجار تا امروز، ایران از روسیه جز خسارت و خیانت ندیده است؛اشغال لانه جاسوسی و وادار کردن نظام به پذیرش مسوولیت آن هم..!

ایرانی که با امریکا روابط عادی داشته باشد، کابوس روسیه و اسراییل است؛ برای ‎#پوتین ایران با سلاح اتمی خطر کمتری دارد تا ایرانی که روابط عادی با امریکا دارد!

https://x.com/MKhoshvaght/status/1827037789839585783

در مصاحبه طولانی ‎#پوتین با ‎#کارلسون، در توضیح روند رسیدن به جنگ اوکراین، جایی پوتین به استقرار سامانه‌های ضدموشکی ناتو اشاره می‌کند. آمریکا علت را هراس غرب از موشک‌های ایران عنوان می‌کند. در آن‌زمان پوتین به آمریکا پیشنهاد می‌دهد به اتفاق اروپا مکانیزم امنیتی برای مقابله با تهدید[ایران] تعریف شود، دوران بوش پسر بوده است.
توافق در آن‌زمان بنا به جزئیاتی که پوتین نگفت، حاصل نشد، تا اینجا خیلی مهم نیست. قضیه وقتی مهم‌تر می‌شود که پوتین چند دقیقه بعد بااشاره به آخرین صحبت‌هایش با بایدن پیش از حمله به اوکراین در ۲۰۲۲ دوباره بحث آن توافق حاصل نشده در دوران بوش را پیش می‌کشد.
آن توافق که به هر دلیل به سرانجام نرسید حتمن چیزی به‌شدت مضر برای ایران بوده است چون شامل مهار تهدید ایران می‌شده است. اما نکته ابنجاست که در تمام این سال‌ها که پرونده هسته‌ای نیز در جریان بوده و این پرونده به‌هرحال از مهم‌ترین همکاری‌های #روسیه و غرب محسوب می‌شود و شمشیر آن توافق بالای سر ایران بوده است و سوال این‌ست که آیا ممکن است توافق تازه‌ای علیه ایران به عنوان بخشی از بسته صلح اوکراین فعال شود؟

https://twitter.com/pooriast/status/1756596261757608027

ایران برای ‎#پوتین و ‎#روسیه حکم کارتی ساده در دفتر امتیازاتش را دارد. فقط هر وقت و به هر شکل صلاح بدانند از این کارت استفاده میکنند.
تا از وضعیت «کارت بودن» خارج نشوید نمی‌توانید منافع کشور را محقق سازید.
‎#جزایر_سه_گانه
‎#صادرات_گاز
‎#کریدورها
https://twitter.com/alhosseini/status/1738176013769580711

#فوری
سرویس امنیت فدرال روسیه FSB رسما وارد دعوای یوگنی ‎#پریگوژین و وزارت دفاع شد و علیه رئیس ‎#واگنر به دلیل دعوت به "شورش مسلحانه" پرونده قضایی باز کرد!

پریگوژین رسما علیه سرگی شویگو وزیر دفاع و والری گراسیموف اعلام جنگ کرده است و به تازگی وزارت دفاع را به کُشتن تعداد زیادی از نیروهای واگنر متهم کرد. پریگوژین گفته حدود 25 هزار نیروی واگنر برای "راهپیمایی عدالت" و "نه کودتا" آماده میشوند!

نکته: ورود علنی FSB به دعوا بین پریگوژین و وزارت دفاع از جدی تر شدن این مناقشه خبر میدهد اما انگشت اتهام پریگوژین فعلا نه بسوی ‎#پوتین بلکه بیشتر به سوی گراسیموف و شویگو (وزارت دفاع) است. پوتین در عین حال میتواند برنده این دعوا باشد و حتی با تشدید کنترل شده این دعوا مسئولیت اشتباهات در جنگ را از خود سلب کند و حتی پریگوژین را هم مهار کند.

باید دید آیا FSB و روزگواردیا (گارد ملی) در صدد از بین بردن واگنر اند؟

به نظر من اف.اس.ب احتمالا دنبال این است که افسار پریگوژین را هرچه سریعتر در دست بگیرد. پریگوژین اما چون دسترسی فیزیکی به پوتین در کاخ کرملین ندارد عمدا بدنبال تشدید دعوا با وزارت دفاع است تا با شخص پوتین معامله ای انجام دهد
https://twitter.com/Haghaie/status/1672340700183117825?s=19

علت دقیق صدور حکم جلب ‎#پوتین و رئیس دفتر حقوق کودکان ریاست جمهوری روسیه، اتهام "اخراج و انتقال غیرقانونی کودکان اکراینی از مناطق اشغالی به روسیه" است.
در حقوق بین‌الملل، این جنایت همچنین از مصادیق دکترین ‎#مسئولیت_حمایت و نشان دهنده قصد ‎#نسل‌زدایی است.

https://vxtwitter.com/AbdollahiMohsen/status/1636835869251321859?t=6zAKtqts-yuTXAKIgrR6HA&s=19

https://www.wsj.com/articles/putin-seeks-to-cement-ties-with-iran-turkey-in-rare-trip-abroad-11658055769
#روسیه #پوتین

#روسیه #کامودیتی

آقای #پوتین رییس جمهور روسیه امروز فرمانی را امضا کرد که به موجب آن، صادرات کامودیتی و مواد اولیه کلیدی به خارج تا پایان سال 2022 ممنوع می شود

فهرست کالاهای منبع پایه یا همان کامودیتیها توسط هیات دولت روسیه طی 2 روز آینده مشخص و اطلاع رسانی خواهد شد! روسیه صادرکننده عمده نفت و گاز و فلزات و محصولات کشاورزی و ... است

President Vladimir Putin signed the order to ban or restrict goods but said those items still need to be defined by the cabinet, according to the document posted Tuesday. The Kremlin instructed the government to prepare a list of countries that the restrictions will apply to in two days @Commodities

🔷پندارۀ ایران در اندرونیِ ماتریوشکا!

🖌محسن خلیلی

🔹استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد

ايران براي روسيه، يک كشور دستِ دوم است.

در روزهای سه‌شنبه ۲۳ تا جمعه ۲۶ خرداد سال ۱۳۸۵، در چهارمین همایش بین‌المللی «سلسله‌مراتب و قدرت در تاریخ تمدن‌ها» در مسکو با ارائۀ مقاله‌ای با عنوانِ «بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و تغییر در کیفیت اقتدار سیاسی در ایران پساانقلاب» شرکت کرده بودم که درون‌مایۀ نوشتار ارائه‌شده، نشان می‌داد که چه ناهمانندی‌هایی در شیوۀ رهبریِ کشور انقلابی ایران، میانِ دو رهبرِ پساانقلاب وجود داشته است. پس از پایان سخنرانی، چند روسِ قبراق و آمادۀ یراق، از هرسو یورش ‌آوردند و ‌گفتند که کشور ایران و دولت‌مردان ایرانی، می‌بایست وجهۀ خصومت‌آمیز انقلاب خود را با غرب و امپریالیسم و آمریکا حفظ کنند و به‌هیچ‌وجه اجازه ندهند که این اصلی‌ترین و بنیادی‌ترین پایۀ انقلاب اسلامی ایران، سست گردد و از خصومت بنیادین آمریکا و غرب با ایران می‌گفتند که کاستن نخواهد گرفت و در آینده، شعله‌ورتر نیز خواهد شد و ایرانی‌ها به‌هیچ‌وجه نبایست فریب بخورند و مماشات کنند و از سرِ صلح و سازش و دوستی با غرب درآیند. اکنون فهمیدنی است‌که چرا روس‌ها (آن‌هم در دورانی که به‌تازگی از پسِ زیان‌های انباشتۀ ناشی از فروپاشی شوروی، قد علم می‌کردند) خواهانِ بازپس‌گیری مواضعِ قبلی قدرت خود بودند، اما نه از طریقِ خشم و خصومتِ مستقیم علیه غرب و به‌ویژه آمریکا؛ بلکه، از راهروِ ایجاد یک دیوارۀ دفاعی و یک سپر بلا علیه آمریکا و غرب در میان همسایگان اطراف خود. برای روس‌ها، ایران، بهترین گزینۀ ممکن بود؛ انقلاب کرده بود و جامعه و کشوری انقلابی محسوب می‌شد؛ انقلابی که علیه مدرنیته و غرب و استکبار و امپریالیسم و آمریکا، به‌شمار می‌آمد و، رهبرانش هم آنتی‌امریکانیسم شدید و بسیار خصومت‌زایی را برساخته بودند تا هم انسجام ایدئولوژیک داخلی و پیامدِ آن، استحکام نظام سیاسی را حفظ کنند و هم از اصلِ وحدتِ همه‌جانبه علیه خطر مشترک استفاده کرده باشند.

زان‌گذشته، در روزهای یکشنبه و دوشنبه ۱۶ و ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۷، در همایش بین‌المللی «افق‌های همکاری در آسیای مرکزی» که در مشهد برگزار می‌شد (و برگزارکنندگان آن دانشگاه فردوسی مشهد، مؤسسۀ مطالعات آسیای مرکزی و افغانستان و مؤسسۀ مطالعات ایراس، بودند) با ارائۀ مقاله‌ای با عنوانِ «بایستگی پدیدارشدن چندگانه‌گرایی در سیاست خارجی ایران» مشارکت داشتم. پیش‌از آغاز سخنرانی‌ام، از یکی از مسئولان برگزاری همایش پرسیدم که اکنون که چند مهمان خارجی (و به‌ویژه، چندتن از روس‌ها) در تالار سخنرانی‌ها حضور دارند، چگونه بایست سخن گفت که برخورنده نباشد و رسمِ مهمان‌نوازی به‌جا آورده شده باشد. گفت که از روس‌ها و روسیه که هیچ بدی نبایست گفت و گذشته از آن، تمجید و تعریف هم بایست کرد. برای منِ سخنران، باورکردنی نبود که در خاکِ کشور ایران و در یک همایش بین‌المللی (که قاعدۀ کار، علمی است و بی‌طرفانه) دعوت به تمجید از کشوری که هیچ‌گاه، خاطرِ ایران را نخواسته است و خاطرخواهی‌اش از ایران، دلایل دیگر داشته است، بسیار شگفت‌آور و ناراحت‌کننده بود. شنیده بودم که «عشق به ماتریالیسم دیالکتیک» چه‌ها که نمی‌کند و چه پیوند عاشقانه‌ای می‌تواند ایجاد کند؛ اما، به‌چشمِ سر دیدم معنی و کارکرد عشق یک‌طرفه را كه به‌صورت رسمی سفارش می‌شود كه برای خوشآمدِ فرد و نهاد و مجموعه‌ای از نيروها، بايست چشم را بر واقعيت تاريخی بست و مجيز گفت.

«پندارۀ ایران در اندرونی ماتریوشکا»، همایش بین‌المللی روابط ایران و روسیه در پرتو تحولات نوین منطقه‌ای، تهران، مرکز مطالعات اورآسیای مرکزی دانشگاه تهران، بنیاد مطالعات قفقاز و انجمن ایرانی مطالعات منطقه‌ای، ۹اسفند۱۴۰۰.

متنِ کامل مقاله، در مجموعه‌مقاله‌های همایش بین‌المللی روابط ایران و روسیه در پرتو تحولات نوین منطقه‌ای، درحالِ انتشار است.

@mnfp_um

#روسیه #ایران #پوتین #پندار_ایرانی #ماتریوشکا

@akhalaji

🔺پسرفت تاریخ و اروپای تحقیر شده

فردای پس از فروپاشی دیوار برلین که همه سرمست از پیروزی لیبرال دمکراسی بر رژیم های تمامیت خواه حاکم بر شرق اروپا بودند، به مخیله کسی خطور نمی کرد که بار دیگر یک پایتخت اروپایی عرصه تاخت و تاز تانک ها شود. اتحادیه اروپا بزرگ تر شد، کشورهای بیشتری دمکراتیک شدند و پرچین و گل و کافه های شاعرانه که چیدمان میزهایشان نیمی در یک کشور و نیمی در کشور همسایه قرار داشت، جای دیوارها و سیم خاردار و دیگر علائم مرزی را گرفتند.
همه متفق القول بودند که دیگر جنگی در اروپا رخ نخواهد داد و جنگ داخلی خونبار بالکان در اوایل دهه نود، استثنایی متعلق به گذشته و بخشی از پیامدهای سقوط کمونیسم تلقی می شد.
این خوش بینی تا جایی بود که غالب دولت های اروپایی به کاهش شدید بودجه های دفاعی روی آورده و ارتش هایشان را در حد نیروی پلیس و گارد مرزی تنزل دادند.
نظریه صلح دمکراتیک کانت پر و بال بیشتری یافت و اتحادیه اروپا و منطقه یورو که نمود اوج درهم تنیدگی اعضا بود، به عنوان مصداق بارز آن تصدیق گردید.
انقلاب های 1989 که به سلطه کمونیسم بر نیمی از اروپا پایان دادند، طلیعه پایان زودهنگام قرن تلقی می شد. "قرن بیستم کوچک" مطابق یک دوره بندی تاریخی پرطرفدار، عصری بود که با انقلاب 1917 روسیه آغاز و با سقوط آن پایان یافت.
مکمل این نظریه، قرن نوزده بزرگ بود که با انقلاب فرانسه در سال 1789 آغاز و با شروع جنگ جهانی اول در سال 1914 خاتمه یافت.
بر اساس این نگاه رمانتیک اروپامحور، قرن نوزده طولانی، به نوعی دوره کودکی بشر مدرن و قرن بیست کوچک، زمان جوانی پر شر و شور آن بوده و اینک هنگامه تعقل و پختگی است!
غربی ها البته این خوش بینی را به تمام جهان تسری نمی دادند، اما می گفتند اروپا ویترین جهان است و تقدیر تاریخ و پدیده جهانی شدن به عنوان پیشران آن، سرانجام دنیا را به این سمت می برد.
حداقل یک دهه است که در ذیل تحولات تازه و رخدادهای خلاف عادتی چون خیزش چین و ظهور هند، قدرت گیری مجدد روسیه، افول ناتو و فرسایش روابط فراآتلانتیکی که نوید آغاز عصری نو را می دهند، صداهایی شنیده می شود که درباره بازگشت قرن نوزده هشدار می دهند!
عمدتا از این لحاظ که نظام بین المللی لغزنده و ژلاتینی امروز، به تمامی گنجایش تحولات بیشتر و یک ساختار جدید موازنه قوا را ندارد و ممکن است ناخواسته و سهوی، مانند جنگ جهانی اول، آتش جنگی بزرگ روشن شود.
به جرات می توان گفت هیچ چیز به اندازه حمله امروز روسیه به اوکراین این فرضیه را تصدیق نکرد. روسیه معمایی است که از قرن نوزده گریبان گیر اروپا شده است. نه آن قدر کوچک است که با قلمداد شدن به عنوان قدرتی اروپایی، سامان گیرد و نه آن قدر بزرگ که قدرتی عالم گیر تلقی شود.
دوتوکویل اندیشمند فرانسوی دویست سال پیش به نحوی پیامبرانه پیش بینی کرده بود که در قرن بیستم، آمریکا و روسیه قدرت های عمده جهان خواهند شد.
این پیشگویی تحقق یافت، اما در پایان روسیه مقهور اقتصاد ضعیف و استبداد سیاسی اش شد و چند دهه به محاق رفت. این بختک با همان مختصات دوباره برگشته و دومین کشور بزرگ اتحادیه اروپا را به عنوان نخستین تجربه جدی کشور گشایی جدیدش انتخاب کرده است و شواهد و قرائن می گوید تا چند روز دیگر افسران روسی دولت دست نشانده خود را در کییف مستقر می کنند.
این هجوم نه با سرکوب قیام بوداپست در 1956 و بهار پراگ در 1968 قابل قیاس است و نه حتی با اشغال افغانستان در 1979
بلکه درست مانند حمله آلمان نازی به لهستان است و به همان اندازه مبین آغاز عصری تازه و دستور کارهای نو و بازاندیشی در مفروضات قبلی است.
با این وصف عصری که از نوامبر 1989 آغاز شد، امروز خاتمه یافته است، سده جدید، هزاره جدید، پایان تاریخ و تمام واژگانی که بیانگر سرخوشی رمانتیک انسان غربی بود، عملا در قالب " قرن بیست و یک مصغر" تحقیر و منقضی شده اند. کشورگشایی وقیحانه روسیه، پایان قرن 21 تحقیر شده و آغاز دورانی تازه است. بر خلاف نظریاتی که معتقدند جنگ سرد جدید، به کلی فاقد درونمایه های ایدئولوژیک است، معتقدم که نمی توان اهمیت رقابت دو مدل اقتدارگرایی و لیبرال دمکراسی و رویارویی اجماع پکن و اجماع واشنگتن را نادیده گرفت و به ملاحظه وجوه ژئوپلتیک و استراتژیک آن بسنده نمود.
دیپلماسی قایق های توپدار بازگشته و تاریخ هم نشان داده همیشه سیر آن خطی نیست و برخی اوقات اسیر دوربرگردان های خطرناک می شود. درست است که نمی توان با قطعیت تمام پیامدهای گوناگون این حمله را از حالا پیش بینی نمود، اما یک نکته روشن است: اگر روسیه بدون مجازات در برود و قدرت های غربی نتوانند آن را به نقطه اول باز گردانند، جهان عملا به دوران صلح مسلح میان سال های 1871 تا 1914 بازگشته است.
#صلاح_الدین_خدیو
#اوکراین
#پوتین
@sharname1

رفتارهای توهین‌آمیز اقای #پوتین با متحدانش سابقه دارد. دسامبر ۲۰۱۷ به #سوریه که رفت، حاضر نشد بشار اسد رئیس‌جمهوری این کشور را در #دمشق ببیند، او را به پایگاه حمیمیم که در اختیار روس‌هاست فراخواند. آن‌جا هم در رفتاری توهین آمیز نگذاشتند اسد در مراسم احترام نظامی کنار پوتین باشد.


https://t.me/khasss/61387

آیا #پوتین میخواهد قدم نهایی برای مادام العمر شدن قدرتش را بر دارد؟
#روسیه
https://twitter.com/BalazsJarabik/status/1217451052984930310?s=19