بریده‌ها و براده‌ها

⚫️ تقاضای زندگی خوب، امن و عادلانه از سوی مردم، تقاضای طبیعی است

سیدمحمد خاتمی در پیامی در پی وقوع حادثهٔ تروریستی در شیراز، ضمن محکوم کردن #خشونت به هر شکل، با بازماندگان قربانیان خشونت در #شیراز و تهران و #زاهدان و #مازندران و #کردستان و جای‌جای میهن ابراز همدردی و تأکید کرد خشونت را با خشونت نمی‌توان پاسخ داد.

🔘 حادثهٔ تروریستی #شیراز که به جان‌باختن عده ای از هموطنان عزیز و آسیب‌دیدن عده ای بیشتر منجر شد، نشان داد که خشونت تا چه حد می‌تواند بی‌رحم و مصیبت‌بار باشد

🔘 بروز خشونت -از هر طرف که باشد- دلها را آزرده می‌کند

🔘 آنچه در جامعه جاری‌ست رو به سوی #آزادی و #زندگی دارد

🔘 تقاضای #زندگی_خوب، امن و عادلانه از سوی مردم، تقاضای طبیعی است و اگر ببینند شرایط این زندگی فراهم نیست، حق دارند انتقاد و حتی اعتراض کنند

🔘 انتقاد و اعتراض باید متوجه #نفی_خشونت باشد

🔘 با همه کسانی که عزیزان خود را در حادثهٔ تروریستی اخیر شیراز و پیش از آن از تهران تا زاهدان و مازندران و کردستان و جای‌‌جای میهن از دست داده‌اند ابراز همدردی می کنم

🔘 خشونت را با خشونت نمی‌توان پاسخ داد

🔘 #حکومت باید ضمن شنیدن صدای انتقاد و اعتراض -حتی اگر ناحق باشد- زمینه را برای فراهم آوردن رضایت مادی و معنوی مردم فراهم آورند

🔘 حکومت باید موازین #حکمرانی_خوب را رعایت کند

🔘 ملاک ارزیابی یک نظام و یک حکومت این است که تا چه حد زمینهٔ بهزیستی مردم را فراهم می آورد

🔘 در حد فهم و توان اندکم تلاش‌های در آشکار و نهان می کنم، امید که گوشها شنوا و دلها پذیرا شود


متن کامل این پیام بدین شرح است:


بسم الله الرحمن الرحیم
حادثهٔ تروریستی شیراز که به جان‌باختن عده ای از هموطنان عزیز و آسیب‌دیدن عده ای بیشتر منجر شد، نشان داد که خشونت تا چه حد می‌تواند بی‌رحم و مصیبت‌بار باشد.
ضمن محکوم کردن این حرکت پلید و دردآفرین، برای جانباختگان عزیز رحمت واسعه الهی و برای آسیب‌دیدگان، بهبودی از خداوند منان طلب می کنم .
آنچه در جامعهٔ ما جاری‌ست و می‌توان ریشه های آن را از دیرباز جستجو کرد و رو به سوی آزادی و زندگی دارد، درخور توجه است؛ ولی با کمال تأسف بروز خشونت -از هر طرف که باشد- دلها را آزرده می‌کند.
زیستن اولین حق هر انسانی است و بهزیستن انسان‌ها باید هدف و رسالت نظام‌ها و حکومت‌ها باشد. ملاک ارزیابی یک نظام و یک حکومت این است که تا چه حد زمینهٔ بهزیستی مردم را فراهم می آورد.
تقاضای زندگی خوب، امن و عادلانه از سوی مردم، تقاضای طبیعی است و اگر ببینند شرایط این زندگی فراهم نیست، حق دارند انتقاد و حتی اعتراض کنند. ولی در همه حال انتقاد و اعتراض باید متوجه نفی خشونت هم باشد و نباید خود به خشونت آلوده شود. مخصوصاً در شرایطی که بدخواهان ایران و ایرانی در بیرون مرزهای کشور با حربه‌های غیر انسانی مانند تحریم و یا تشویق خشونت برای بهره گیری از خون پاک جوانان کشور امیدهای واهی در سر دارند.
ضمن عرض تسلیت و ابراز همدردی با همه کسانی که عزیزان خود را در حادثهٔ تروریستی اخیر شیراز و پیش از آن از تهران تا زاهدان و مازندران و کردستان و جای‌‌جای میهن از دست داده‌اند، تأکید می‌کنم که خشونت را با خشونت نمی‌توان پاسخ داد، هرچند باید با خشونت‌گران مقابله کرد.
برای بهبود اوضاع و فراهم آمدن فضای زندگی امن و سالم و برخوردار برای همه، بخصوص حکومت‌ها باید موازین حکمرانی خوب را رعایت کنند و ضمن شنیدن صدای انتقاد و اعتراض -حتی اگر ناحق باشد- زمینه را برای فراهم آوردن رضایت مادی و معنوی مردم فراهم آورند.
من نیز به نوبه خود در آشکار و نهان راههایی که به این امر مبارک منتهی می‌شود و امنیت را پایدار و آزادی و توسعه و پیشرفت را تأمین می‌کند در حد فهم و توان اندک خود نمایانده‌ام.
امید است که گوشها شنوا و دلها پذیرا شود.

سیدمحمد خاتمی
پنجم آبان‌ماه ١۴٠١

🌐 با بازنشر این پست رسانه رسمی سیدمحمد خاتمی را به دیگران معرفی کنید‌‌‌
رسانه شمایید 📱‌‌‌

🇮🇷 @khatamimedia

‍ ✔️گاندی، نفی خشونت و مطالبه "قدرت به مثابه نماینده مردم "🔻
🖋سهند ایرانمهر

امروز زادروز مهاتما #گاندی و روز جهانی #نفی_خشونت است. طبیعی این است که وقتی سخن را با این یادآوری شروع می کنم از "نفی خشونت" سخن بگویم و به تکرار همان چیزهایی بپردازم که احتمالا همه شنیده ایم . بازهم طبیعی است که بسیاری در دل خود بگویند: این حرف ها به درد محافل روشنفکری می خورد و در واقعیت"کلوخ انداز را پاداش سنگ است". چنین تصوری ناشی از این است که همیشه اینطور وانمودشده که آموزه ها و روش مبارزاتی گاندی منحصر به تاکید بر این بوده است که "خشونت" خوب نیست. پیداست که اگر چنین آموزه ای قرار باشد به شیوه ای رمانتیک و بی هیچ پیش زمینه ای در نظر گرفته شود امری بیحاصل است مگر آنکه این نفی خشونت، هدفی عینی و ملموس را دنبال کند و بر قاعده ای بنا شده باشد.
همه ما شنیده ایم که گاندی تز نفی خشونت را در مبارزه دنبال میکرد اما کمتر کسی به این پرسش پاسخ داده است که او به عنوان یک حقوقدان از نفی خشونت در راه استحصال کدام قاعده و قانون سخن میگفت. قاعده ای که گاندی از آن سخن می گفت و "نفی خشونت" را برآن مبتنی کرده بود، قاعده ای مشهور با این عبارت است که No taxation without representation .

"نفی مالیات بدون نمایندگی" بدین معناست که مالیات دهندگان در صورتی متعهد به پرداخت مالیات به حکومت اند که به همان میزان در ساختار قدرت مشارکت داشته باشند و تدبیری برای نمایندگی آنان در قدرت و تجلی اراده آنان در تصمیم گیری ها اندیشیده شده باشد و اگر قدرت آنان را نمایندگی نکند طبیعتا آنان نیز تعهد و التزامی به قدرت نخواهند داشت.

این قاعده اول بار در خلال جنگ های داخلی انگلستان و در نزاع میان هواداران پارلمان با هواخواهان سلطنت عنوان شد. نزاعی که درنهایت به غلبه پارلمان گرایان انجامید اما این معنا را توسعه داد که شهروندان تنها درصورتی که اراده شان در قدرت تجلی داشته باشد و تصمیم حکومت تجلی اراده آنان باشد مقید به و متعهد به دولت اند .

انحصار نمک توسط بریتانیا باعث شده که گاندی در اعتراض به این قانون، رژه خود را از پایگاهش در سابارماتی در نزدیکی روستای احمدآباد شروع کند و تا ساحل دریا در نزدیکی دندی ادامه دهد. گاندی و همراهانش بعد از ۲۳ روز با پیمودن ۳۹۰ کیلومتر و زیر فشارها و تعذیب ها، به ساحل نمک رسیدند و بدون پرداخت مالیات مشت های خود را از نمک پر کردند و در طول مسیر به حملات و خشونت مزدوران انگلیسی ، واکنش نشان ندادند اینها همه ذیل روش مبارزه با خشونت بود اما زیربنای این روش همان قاعده "نفی مالیات بدون نمایندگی" بود .

گاندی حقوق خوانده بود و با این قاعده - که در جهان معنایی انگلیسی ها بی معنا نبود- آشنایی داشت، در نتیجه می گفت وقتی شهروند هندی نماینده ای در قدرت ندارد و تصمیم قدرت تبلور خواست او نیست لامحاله از قانون انگلیسی نیز تخطی میکند. بنابراین نفی خشونت هدف نبود، شیوه ای بود که ابتنا بر قاعده ای منطقی و ریشه دار در تاریخ قانونگذاری بریتانیا داشت.

این قاعده بعدها زیربنای مبارزات بسیاری از مستعمرات شد و حتا مارتین لوتر کینگ نیز در جریان مبارزات مسالمات آمیز خود بر این قاعده تکیه می کرد با این حال هنوز هم این جامعیت را دارد که تبعیت از قدرت را منوط به تمکین قدرت و قبول نمایندگی اراده ملت در تصمیم های خود کند و انقدر منطق قابل دفاعی داشته باشد که در مسیر تحقق خود، نیازی به خشونت نبیند زیرا تجلی این قاعده معطوف به "انجام ندادن و تعهد نداشتن " است نه مبادرت به عمل زیرا تعهد و تقید آنگاه معنا می یابد که در قبال این تعهد، اراده متعهد نیز تجلی یابد و قدرت، او را نیز نمایندگی کند.
telegram.me/sahandiranmehr