✨ چه کسی به فردوسی گفت برو و عمر و زندگی خود را بر سر سرودن شاهنامه بگذار؟
اندیشیدن به این پرسش مهم دکتر عزتالله همایونفر (ادیب، شاعر و خطیب) در این سخنرانی میتواند در فهم ظرفیتهای فرهنگی ما ایرانیان و امکانهای پیش رویمان راهگشا باشد. اینکه چه نیرویی و چه پیمانی باعث میشود که یک فرد طرحی و کاری بزرگ (بازآفرینی تاریخ اساطیری ایران در قالب یک مجموعه شعر) برای خود تعریف کند و در روزگار سخت و دشوار این سرزمین و با وجود تمام سختیها و دشواریهای زندگی شخصی چنین راسخ و مصمم خود را ملزم و متعهد به آن بداند؟
پاسخ این پرسش را میتوان در مفهوم
#خویشکاری یافت. رسالت و کار داوطلبانهای که یک انسان در زندگی برای خود تعریف میکند و به آن پایبند میماند. مأموریت و وظیفهای که برآمده از انتخابی شخصی و درونی و ایمانی محکم و مهری استوار به ایران و ایرانیان است.
به بیان دکتر
#ژاله_آموزگار:
«آن «آنى» كه شاهنامه را آن چنانتر كرده است و مقبول عام، به جز نحوه گفتار، صحنهآرايىهاى ماهرانه، ايجاز و اطناب به موقع و ديگر ظرايف، «ايمان» فردوسى است و عشق و علاقه و صميميت او به ايران و خدمتى كه احساس مىكرده است بايد براى ماندگارى فرهنگ ايرانى انجام دهد. همين نيّت به اثر او ويژگى خاص بخشيده است و اگر با ديدگاه اساطيرى سخن بگويم، او خويشكارى خويش را مىشناخته و با انجام اين خويشكارى، فرّه ايرانى را از آن خود كرده است و اين تلألؤ فرّه ناشى از به جاى آوردنِ خويشكارىِ فردوسى است كه به اثر او قداست بخشيده است. از اين روست كه آثار دقيقى، كسائى مروزى و ابوالمؤيد بلخى و تاريخهاى بلعمى و طبرى و مسعودى و ثعالبى و غيره كه در نوع خود از اهميت و ارزش فراوان برخوردارند، نتوانستند اين فرّه ايرانى را از آنِ خود كنند.»
🔗 منبع و توضیحات بیشتر از دکتر آموزگار
🗓 ۲۵ اردیبهشتماه، روز بزرگداشت
#فردوسی @Jaryaann