بریده‌ها و براده‌ها

به گمان من نکته‌ای که همگی باید در امر #اصلاحات بیاموزیم آگاهی و استفاده به‌موقع از #حقوق_سیاسی فردی و ملی است. در این راستا ۱- به تخلف قانونی #شورای_نگهبان در فرایند رسیدگی به صلاحیت‌ها اعتراض کردم. دریغ از یک خط پاسخ حقوقی. ۲- در جهت استیفای حقوق قانونی ملت و خود به جناب آقای محسنی اژه‌ای نامه نوشتم. هم‌چنان منتظر پاسخ ایشان هستم. ۳- در راستای دفاع از حقوق شهروندی به سبب دو انتساب نابجایی که یکی از نامزدها در جریان تبلیغات انتخاباتی در مناظره‌ی دوم مرتکب شد، اعتراض حقوق کردم. در این مرحله یک گام به پیش رفتیم. کمیسیون بررسی تبلیغات یک مورد را بجا تشخیص داد و بین ۳۰ تا ۴۵ ثانیه فرصت دفاع منظور کرد. هرچند این فرصت بسیار محدود است. با این وجود از آن استفاده خواهم کرد

📚 پیشنـهاد مطـالعه (معرفی پنج متن)

برای گذرِ سنجیدۀ ایرانیان از این پیچِ تند تاریخی-اجتماعی-سیاسی که در آن هستیم، خواندنِ چه کتاب‌هایی را می‌توان تعیین‌کننده و ضروری دانست؟
اگر بخواهیم در صحنۀ سیاست آب در هاون نکوبیم، چه دیندار باشیم و چه بی‌دین، چه چپ باشیم و چه راست، چه از جمهوریت دفاع کنیم و چه پادشاهیِ مشروطه، باید در عرصۀ مباحثات و کنش‌های سیاسی از حداقلی از سواد فلسفی-اجتماعی-سیاسی برخوردار باشیم و با چند مفهوم کلیدی آشنا. حال اگر بخواهیم فقط به اندازۀ انگشتان یک دست، متن (کتاب/ مقاله) معرفی کنیم که برای عموم شهروندان ایرانِ امروز، با تخصص‌های مختلف، از پزشک، مهندس، مدیر و مشاور گرفته تا معلم، دانشجو، سیاست‌گذار و پژوهنده، و دیگر شهروندانِ خواهان ارتقاء فرهنگ سیاسی، قابل استفاده باشند، این متون کدام‌اند؟ متن‌هایی که در عین اهمیت، حتی‌المقدور کم‌حجم و خوش‌خوان باشند.

قطعاً این فهرست پیشنهادی مبتنی بر سلیقۀ شخصی و فهم نگارنده است و دیگر اهالیِ کتاب و اندیشه می‌توانند فهرست موجز دیگری دراین‌باره پیشنهاد کنند. به گمانِ بنده این فهرست شامل یک شرطِ لازم و حداقلی بسیارتأثیرگذار، برای ارتقاء آگاهی و کنشگریِ سالم و سنجیده برای هر شهروند جهانِ جدید، به‌ویژه ایرانیان در شرایط کنونی است.

🔸 آنچه با مطالعۀ پنج متن پیشنهادی می‌یابیم:
🔺 الف) آشنایی با بنیان‌های مفاهیم کلیدی و پایه‌ مانند: تساهل(تولرانس)، تکثّر (پلورالیزم)، مرز جهان‌نگریِ شخصی با امرسیاسی (سکولاریزم)، حقوقِ بشر، و در رأس آن «آزادی» در معنای امروزین و مدرن؛
🔺 ب) بلوغ فکری و نقادانه‌اندیشی، همچون موضعی بین دو وضعیتِ افراطی: ۱- تسلیم و تقلیدِ آموزه‌های ازمابهتران، یا ۲- عصیان علیه هر فرمان و نظمِ مستقر؛
🔺 ج) آشنایی با «حلقۀ مطالعه»، به‌مثابۀ نهادِ مدنیِ مؤثر در کنشگری اجتماعیِ آگاهانه و مسئولانه، در غیابِ شرایط مناسب برای فعالیتِ مؤثرِ احزاب، اتحادیه‌ها و گروه‌های رسمیِ سیاسی و صنفی.

💢اینک فهرست:
۱- نامه‌ای درباب تساهل، جان لاک، شیرزاد گلشاهی کریم، نشرنی، شامل یک مقدمۀ ارزشمند حدود چهل صفحه‌ای به قلم مترجم، و حدود نود صفحه متنِ رسالۀ جان لاک، فیلسوف انگلیسیِ قرن هفده.

۲- رساله درباره آزادی، جان استورات میل، جواد شیخ‌الاسلامی، انتشارات علمی‌وفرهنگی.

۳- روشنگری چیست؟ ایمانوئل کانت. ترجمۀ فارسی اصل مقاله حدود ۵-۶ صفحه است. نخستین ترجمۀ فارسی از این مقاله، به قلم همایون فولادپور، در مجلۀ کلک، شمارۀ ۲۲ (دی ۱۳۷۰) منتشر شد. این مقاله اینک در اینترنت قابل دست‌یابی است. اما اگر علاقه‌مندان بخواهند این مقاله را در کنار چند مقالۀ مشابه به‌صورت کتاب داشته باشند، به این کتاب حدود ۱۳۰ صفحه‌ای مراجعه کنند:
- روشن‌نگری چیست، نظریه‌ها و تعریف‌ها، گردآوریِ ارهارد بار، ترجمۀ سیروس آرین‌پور، انتشارات آگاه.

۴- اعلامیۀ جهانیِ حقوق بشر. این اعلامیه شامل سی ماده است که به گونه‌های مختلف در متون کاغذی و الکترونیک قابل دسترس است. این متن را می‌توان در قالبِ فقط دو-سه صفحه فشرد. با همۀ کوچکیِ این متن، می‌توان آن را مهم‌ترین متنِ سیاسیِ قرن بیستم، و ازجملۀ جهان‌گیرترین متونِ موردِتوافق نسبی در تاریخ گونۀ انسان دانست. صدالبته به این متن نقدها وارد کرده‌اند و همچنان می‌توان کرد، اما این از اهمیت آن به‌مثابۀ عصارۀ درک انسان‌ها از حقوق پایۀ خود و بستری برای مباحثات و گفتگوی سیاسی نمی‌کاهد. این متن نه تنها در نظامِ رسمیِ تعلیم‌وتربیت ما جایی درخور ندارد، بلکه احزاب و گروه‌های سیاسی هم آن‌قدر که باید به درک و ترویج آن اهتمام نکرده‌اند. در زبان فارسی، این دو کتاب این متن را به اضافۀ تاریخچۀ تدوین و ضمیمه‌های الحاقی در خود دارند:
- درخانه اگر کس است، محمدعلی موحد، نشرکارنامه.
- حقوق بشر، مایکل فریمن، محمد کیوانفر، انتشارات هرمس و ناقد.

۵- محفل‌های مطالعه و دموکراسی در سوئد، استفان لارسون، منوچهر حقیقی راد، مقاله‌ای با حدود ۵۰ صفحه منتشر شده در مجلۀ ارغنون ۲۰، ۱۳۸۱.

✍🏼 #اردشیر_منصوری
🗓 اسفند ۱۴۰۲
🔗 منبع و متن کامل: کانال گفتارها
#کتاب #آزادی #رواداری #مدارا #حقوق #اندیشه
@Jaryaann

آزاده مختاری
شهروندان میگویند:
محصولات لبنیاتی امسال برای بار
سوم #افزایش_قیمت خورده است.قیمت کره 25گرمی تا 2ماه پیش 7700بوده ولی جدیدا شده 8500تومان.
و تاکید دارند:انگار فقط افزایش #حقوق کارگر و کارمندان تورم‌زاست.چه دلیلی دارد که وسط سال لبنیات افزایش قیمت بیابد؟

https://x.com/AzadeMokhtari/status/1725836584220586389?s=20

🖋 سید محمد خاتمی در نامه‌ای خواستار به کار بردن تمام همت و تلاش دبیرکل سازمان ملل متحد درخصوص فجایع انسانی در جنگ غزه به حکم مسؤولیت سنگین وی شد.


#سیدمحمدخاتمی در نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیرکل #سازمان_ملل_متحد، خواستار قطع فوری حملات و #آتش_بس فوری و تمهید شرایط برداشتن گان‌های عملی به سوی #صلح شد.

متن کامل این نامه بدین شرح است:


عالیجناب آنتونیو گوترش
دبیرکل محترم سازمان ملل متحد

با احترام

#فاجعه بزرگ انسانی که این روزها در #غزه شکل گرفته است، جلوه ای دیگر از تضییع تاریخی حقوق ملت مظلوم #فلسطین و اعمال صریح زور علیه صاحبان اصلی سرزمین های اشغال شده توسط حاکمان اسرائیلی است.

این روزها مستمراً نه تنها زنان و مردان بی گناه و #جوانان و #کودکان بی پناه از سوی این قدرت جبار به خاک و خون کشیده می شوند، بلکه بیمارستان ها، مراکز آموزشی و درمانی و امداد رسانی، مسجدها و کلیساها نیز از حمله های وحشیانه و ویرانگر در امان نیستند.

اقدامات #اسرائیل نقض بدیهی ترین قوانین جنگ و مبانی #حقوق_بین_الملل بشر دوستانه و مصداق آشکار جنایت علیه بشریت، #نسل_کشی و پاکسازی قومی است.

آقای دبیر کل!

رهبران اسرائیل در همین شرایط نگران کننده با بی‌پروایی به برخوردهای نژاد پرستانه خود در برابر قربانیان فلسطینی افتخار می کنند. آنان نه به قطعنامه های مصوب در سازمان ملل متحد خود را متعهد می دانند و نه حتی پایبند به پیمان های نابرابری هستند که با رهبران فلسطین امضا کرده‌اند. هر روز جنایتی علیه یک ملت آواره از سوی آنان در حال وقوع است و سرزمین‌های اندک نیز در حال تصاحب و تاراج توسط آنان است. چنین اقدامات غیرقانونی با این هدف صورت می گیرد که حق مردم فلسطین برای داشتن یک کشور آزاد و مستقل را تضییع کند.

با تشکر از موضع گیری شجاعانه‌ اخیرتان در برابر این فاجعه جهانی، انتظار دارم که بنا به مسئولیت سنگینی که از سوی ملت ها به عهده‌تان گذاشته شده است، همت و تلاش عملی خود را برای تحقق فوری امور زیر بکار گیرید:
۱- قطع فوری حملات علیه مردم مظلوم غزه و دیگر سرزمینها و آتش بس بسیار سریع و جلوگیری از تداوم این فاجعه انسانی.
۲- فراهم آوردن امکان دسترسی سریع و کافی به ابتدائی ترین امکانات زندگی برای مردم داغدار و آسیب دیده غزه.
۳- تمهید زمینه برای برداشتن گامی عملی به سوی صلح عادلانه و تامین حقوق پایمال شده فلسطینیان از طریق الزام به اجرای کامل قطعنامه های شورای امنیت و مصوبه های سازمان ملل متحد؛ فرایندی که مرتبا از سوی اسرائیل نقض شده و مورد بی اعتنائی قرار گرفته است.
۴- فراهم آوردن مقدمات محاکمه و برخورد جدی با عاملان جنایت علیه بشریت و نسل کشی و جنایات جنگی.

موفقیت شما و سازمان ملل متحد را در ایفای این نقش تاریخی، اخلاقی و حقوقی آرزو دارم.

با احترام مجدد
سیّد محمّد خاتمی


🌐 با بازنشر این پست رسانه رسمی سیدمحمد خاتمی را به دیگران معرفی کنید‌‌‌
رسانه شمایید 📱‌‌‌

🇮🇷 @khatamimedia‌

💥 درباره اعدام دو‌جوان به جرم قتل مرحوم عجمیان

✍️ادله نفی کامل اعدام را در چند کتاب نوشته ام اما‌ حتی از منظر شریعت که سکانداران مان مدعی اش هستند، فقها سه گروه اند:
یک گروه می گویند اگر چند نفر یک نفر را بکشند شرکای قتل، مجموعا قصاص می شوند.
گروه دوم می گویند اگر چند نفر یک نفر را بکشند فقط یک نفر قصاص می شود.
گروه سوم می گویند اگر چند نفر یک نفر را بکشند هیچکس قصاص نمی‌شود و همه محکوم به دیه می شوند.
طبق اصل مترقی فقهی حرمت دماء و‌ حاکمیت آن بر همه احکام، قول سوم راجح است.
از نظر حقوق بشری نیز به طور کلی سلب حیات ممنوع است چه رسد به اعدام بیش از یک نفر به جرم یک قتل، که ناعادلانه است.
مرگ هر سه جوان، بسیار غم انگیز است. باید چرخه تکرار خشونت متوقف شود.

#عمادالدین_باقی
#روح_الله_عجمیان
#محمدمهدی_کرمی
#محمد_حسینی
#اعدام
#شریعت
#حقوق_بشر

کانال گفتارهای باقی
https://t.center/emadbaghi
وبسایت
emadbaghi.com

♦️لوازم اعتراض مدنی و نفی اعتراض غیرمدنی: نفی خشونت علیه روحانیان

✍️ حسن محدثی‌ی گیلوایی
۱۳ آبان ۱۴۰۱

در میانه‌ی یک جنبش اجتماعی‌ی بزرگ هستیم و برخی نیز بی‌توجه به آن‌چه می‌گذرد، بحثی انحرافی در باره‌ی خشونت‌پرهیزی را در میان آورده اند. از سوی دیگر با پدیده‌ی ناخوشایند اعتراض غیرمدنی و حتا اعتراض جنایی مواجه هستیم؛ اعتراضی که معطوف به نفی حقوق مدنی و اجتماعی‌ی دیگران است. در چنین بحثی از کجا باید آغاز کرد؟ پاسخ من این است: از بحث بسیار مهم حقوق معترضان.

در هر نظام اجتماعی (خواه کارخانه یا باش‌گاه فوتبال یا یک رژیم سیاسی) افرادی ناراضی وجود دارند و این نارضایتی ممکن است در قالب اعتراض بروز یابد و ابراز شود. پس نخست مدیران و حاکمان می‌بایست همان‌طور که برای خویش حق مدیریت و حکم‌فرمایی قائل هستند، برای دیگران نیز حق نقد و نیز حق اعتراض قائل شوند و حقوق معترضان را به‌رسمیت بشناسند. پس نخست باید حقوق معترضان -نه در روی کاغذ بل‌که در عمل- به‌رسمیت شناخته شود. این‌که به‌محض اعتراض نیروی سرکوب را به میان بیاوریم و اقدام به پرونده‌سازی و تهدید و سرکوب کنیم، در حقیقت به معنای عدم به‌رسمیت شناختن حقوق معترضان است. وقتی حقوق معترضان را به‌رسمیت نشناسیم و هیچ قانونی در حمایت از معترضان وجود نداشته باشد و حق و حقوق آنان را پاس‌داری نکند، چه‌طور انتظار داریم معترضان قانون را به‌رسمیت بشناسند؟!

عدم به‌رسمیت شناختن حقوق معترضان سبب غیرمشروع ساختن کل قانون در چشم آن‌ها می‌شود و اعتراضات را به سمت غیرمدنی شدن و جنایی شدن سوق می‌دهد. بسیار مضحک است که از خشونت و سرکوب علیه معترضان استفاده شود ولی از معترضان خواسته شود خشونت‌پرهیزانه رفتار کنند. پس استفاده از روش‌های سرکوب بدون به‌رسمیت شناختن حقوق معترضان، اعتراض غیرمدنی پدید می‌آورد. اعتراض غیرمدنی را من در مقابل اعتراض مدنی قرار می‌دهم. اعتراض مدنی اعتراضی است که با نفی حقوق دیگران هم‌راه نیست.

اما پیش‌نیاز اعتراض مدنی به‌رسمیت شناخته شدن قانونی و عملی‌ی حقوق معترضان است. اتفاقاً قانون باید به‌نحو بسیار استواری از معترضان حمایت کند زیرا معترضان اغلب فاقد قدرت و افرادی حاشیه‌ای شده در جوامع هستند. آن‌ها باید موسسات حامی‌ی خود را داشته باشند تا اعتراض‌شان هزینه‌‌ای به آنان تحمیل نکند. خیلی عجیب است که ما از معترضانی که برای اعتراض‌شان جان و هستی‌ و زنده‌گی‌ی خود را به خطر می‌اندازند، انتظار خشونت‌پرهیزی داشته باشیم. پس نخست باید بستر تحقق اعتراض مدنی فراهم شود تا اعتراض غیرمدنی نشود.

اما مشکل جدی‌ی دیگری در میان برخی از اهل اندیشه و نظر هم هست که هر شکلی از اعتراض را موجه می‌دانند. این اندیشه، مخرب است و باید مورد نقد جدی قرار گیرد. به‌عنوان مثال، تشویق به آزار و اذیت روحانیان که هیچ جرمی مرتکب نشده اند، اندیشه‌ی خطرناکی است که اکنون در برخی از ویدئوها دیده می‌شود. این نوع اعتراض، اعتراض مدنی نیست بل‌که اعتراضی غیرمدنی است. عمامه برداشتن از سر روحانیان (موسوم به «عمامه‌پرانی») یا خشونت لفظی یا عملی با آنان اعتراضی غیرمدنی است زیرا آنان الزاماً جرمی مرتکب نشده اند و تعرض به قلمروی شخصی‌ی آنان و سلب آسایش و امنیت آنان به‌هیچ‌وجه قابل دفاع نیست. اما متأسفانه برخی در حال ترویج و تبلیغ آن هستند (بنگرید به متن زیر: https://t.me/Naqdagin/4384).

من سال‌ها پیش در باره‌ی شدت خشم و نفرت در میان مردم از روحانیان چند بار هشدار داده ام و میزان آن را خطرناک و مخرب دانسته ام (بنگرید: https://fa.shafaqna.com/news/487604/). اما مورد ملامت و تحقیر کلامی‌ی برخی از روحانیان قرار گرفته ام (بنگرید به http://vasael.ir/fa/news/16050/). با این همه، به هیچ‌وجه نمی‌توانم از خشونت علیه قشری از جامعه (خواه روحانی خواه غیرروحانی) دفاع کنم بل‌که چنین رفتارهایی را غیرمدنی می‌دانم و آن را از مظاهر عدم بلوغ مدنی و سیاسی می‌دانم. بلوغ مدنی وقتی رخ می‌دهد که به‌رغم انبوه خشم و نفرتی که داریم، باز هم مدنی رفتار کنیم. روی‌آوری به رفتار غیرمدنی برای اطفای خشم و نفرت‌مان سبب بازتولید رفتارهای غیرمدنی در آینده خواهد شد.

بنابراین، اگر در میانه‌ی جنبش اجتماعی مردم بالغانه و مدنی رفتار کنند و به حقوق دیگران تعرض نکنند و در موارد غیرلزوم و آن‌جایی که ربطی به دفاع مشروع و دفاع از حقوق مدنی‌ی فرد ندارد، از اعمال خشونت و تحقیر پرهیز کنند، می‌توان به آینده‌ی این جامعه بیش‌تر امیدوار بود.




#خشونت
#روحانیت
#عمامه‌پرانی
#بلوغ_مدنی
#اعتراض_مدنی
#خشونت‌پرهیزی
#خیزش_اجتماعی
#حقوق_معترضان
#اعتراض_غیرمدنی
#جنایی‌شدن_اعتراض



@NewHasanMohaddesi

‌نهمین روز از اعتراضات سراسری؛ جمعی از دانشجویان در کوی دانشگاه #تهران، با سر دادن شعارهایی از قبیل"دانشجوی زندانی، آزاد باید گردد"،"آزادی، آزادی، آزادی"و همچنین"می جنگیم، می میریم، ایران رو پس می گیریم"،تجمع اعتراضی برپا کردند.
#اعتراضات_سراسری #مهسا_امینی #اعتراض #تجمع #حقوق_بشر
hra_news

🤖 @VahidHeadLine
‏📹

کشورهایی که از رأی مثبت ندادند:

چین
روسیه
ایران
سوریه
قرقیزستان
بلاروس
کامبوج
اتیوپی


https://twitter.com/KavehMadani/status/1552731180394504193

گزارشی از #درآمد ایرانی ها : بر اساس آخرین گزارش مرکز آمار ایران میانگین #درآمد ماهانه ایرانی ها در سال ۹۹ حدود ۶ میلیون و دویست و بیست و دو هزار تومان بوده و با احتساب هزینه ماهانه حدود ۵ میلیون و ۲۸۹ هزار تومانی آن سال هر شهروند طبقه متوسط ایران سالانه کمتر از ۱۰ میلیون تومان پس انداز داشته است میانگین قیمت #دلار در سال ۹۹ حدود ۲۲ هزار و ۳۰۰ تومان بود و میانگین درآمد ماهانه مردم ایران در آن سال حدود ۲۸۰ #دلار می‌شود در واقع میانگین #درآمد مردم ایران نه تنها از حداقل حقوق کشورهایی مانند امارات و عربستان و ترکیه بسیار پایین تر است که از حقوق حداقلی در کشورهای کوچکی مانند جمهوری آذربایجان و عمان هم کمتر به شمار می آید بر اساس گزارش موسسه تریدینگ اکونومیکس حداقل #حقوق در عمان ۳۲۵ دلار و در جمهوری آذربایجان ۳۰۰ دلار است در واقع باید گفت میانگین #درآمد مردم ایران تقریباً مشابه طبقه متوسط پاکستان است.
کانال پیش بینی اقتصادی

https://t.center/pishbin1

💢 نابرابری، تبعیض، فرودستی، جنس دوم بودن زنان و … در لایه‌لایه ساختارهای اجتماعی و فرهنگی ما جریان دارد. این پدیده تلخ، از خانواده تا دولت را سامان داده، بر هر رابطه اجتماعی سایه انداخته و زندگی زنان را در همه ابعاد با رنج و دشواری همراه کرده است. بر اساس گزارش «مجمع جهانی اقتصاد» رسیدن به برابری جنسیتی در خاورمیانه ۱۴۲ سال طول می‌کشد. اما نه باید ناامید شد و نه با ایده‌آل‌گرایی، از بهبود امور، هر قدر که میسر باشد دست کشید. می‌توان و باید در مسیر برابری حرکت کرد حتا اگر برخی موانع بیش از حد سخت به نظر برسند.

این‌ها ده پیشنهاد برای گام نهادن در مسیر رفع نابرابری علیه #زنان_ایرانی است:

1️⃣ جریان‌سازی جنسیتی در برنامه‌های توسعه:
مهمترین اقدامی که ضروری است انجام شود و انجام ندادن آن همچنان ایران را در بین چند کشور دارای بیشترین شکاف جنسیتی قرار می‌دهد، یعنی دسترسی به فرصت اشتغال و کسب درآمد، دسترسی به امکانات بهداشتی و آموزشی و حضور در مناصب تصمیم‌گیری را با نابرابری‌های بسیار زیاد مواجه می کند، جریان‌سازی جنسیتی در برنامه‌های توسعه به خصوص اعمال رویکرد توسعه و جنسیت در این برنامه‌ها است.

2️⃣ تغییر قوانین تبعیض‌آمیز:
یکی از نابرابری‌هایی که بسیار بر فرودستی زنان موثر بوده و زندگی آنان را با رنج و محدودیت‌های زیادی مواجه کرده قوانین تبعیض‌آمیز است.

3️⃣ اجرای برنامه‌های متعدد برای توانمندسازی و تسهیل اشتغال زنان:
نرخ پایین اشتغال زنان یکی از مهمترین عوامل شکاف جنستی در ایران است.

4️⃣ تصویب قوانین بازدارنده و مقابله با خشونت علیه زنان:
تصویب لایحه منع خشونت علیه زنان، تصویب قوانین سخت‌گیرانه و بازدارنده برای مجازات خشونت‌گران علیه زنان، ایجاد پلیس مخصوص خشونت‌های خانگی، ایجاد و تقویت مراکز مشاوره و نگهداری از زنان خشونت‌دیده (خانه‌های امن).

5️⃣ پذیرش سبک‌های مختلف زندگی زنان:
زنان مانند مردان حق دارند سبک‌های مختلفی را برای زندگی خود برگزینند. ازدواج کنند یا مجرد بمانند، بچه‌دار شوند یا نشوند. نوع پوشش و حجاب مد نظر خود را برگزینند.

6️⃣ بازپس‌گیری و بررسی مجدد قانون جوانی جمعیت:
قانون جوانی جمعیت به شکلی که به تصویب رسیده است، دارای تبعات منفی بسیار به خصوص در زندگی زنان است. این قانون بدون در نظر گرفتن زیرساخت‌های اقتصادی، اجتماعی، آموزشی و بهداشتی لازم تدوین شده و علاوه بر آن وارد حوزه خصوصی خانواده‌ها شده، حق کنترل زنان بر بدن‌شان را ضایع و به نوعی زنان را مجبور به فرزندآوری می‌کند.

7️⃣ تدوین و اجرای برنامه‌هایی برای افزایش مشارکت سیاسی زنان از جمله اِعمال تبعیض مثبت:
یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر افزایش شکاف جنسیتی در ایران، نازل بودن میزان مشارکت سیاسی زنان و حضور نداشتن زنان در مناصبی است که برای آن‌ها تصمیم می‌گیرند.

8️⃣ پایان دادن به ترویج و بازتولید فرهنگ پدرسالارانه در رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی:
متاسفانه دهه‌هاست رسانه ملی، تریبون‌ها، رسانه‌ها و حتی کتاب‌های درسی نوعی از زندگی زنان را ترویج کرده و مطلوب دانسته‌اند که مبتنی بر عدم حضور اجتماعی آنها و خانه‌نشینی و پذیرش صرف نقش خانه‌داری، همسری و مادری بوده است.

9️⃣ مقابله با تضییع حقوق زنان خانه‌دار و مادران:
زنان خانه‌دار که بیشترین جمعیت زنان ایران را به خود اختصاص می‌دهند، متاسفانه به رغم این که ساعت‌های زیادی از روز را صرف کار خانگی و نقش مراقبتی می‌کنند از درآمد و بیمه محرومند.

🔟 نقش‌آفرینی نهادهای مدنی و فعالان زنان:
مقابله با نابرابری جنسیتی و مردسالاری مبارزه‌ای زمان‌بر، همیشگی و همه جانبه است که حتی اگر دولت مبادرت به آن کند به تنهایی و بدون کمک نهادهای مدنی و فعالان اجتماعی نمی‌تواند به هدف برسد.

✍🏻 پرستو سرمدی
🔗 منبع و متن کامل این یادداشت
#روز_جهانی_زنان
#حقوق #زنان #تبعیض
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

تبعیض رسمی و قانونی!


در بین شرایط کاندیداتوری برای ریاست جمهوری در قانونِ جدید مصوب مجلس و شورای نگهبان شرطِ سابقۀ چهار سال مدیریت در پست‌های عالی کشوری و لشکری از همه جالب‌تر است! البته جالب‌تر که نه، بلکه عجیب‌تر است! البته عجیب‌تر هم که نه، بلکه خنده‌دارتر است! البته خنده‌دارتر هم که نه، بلکه گریه‌دارتر است! خلاصه هر چه هست عینِ قانونی کردن تبعیض علیه ایرانیان است.
چه کسانی اصولاً می‌توانند به مدت چهار سال در پست‌های مورد اشاره به کار گرفته شده باشند؟ در یک کلام "خودی‌ها"! یعنی آنان که دربست در خدمت گرایش سیاسی و عقیدتی ویژه و رسمی حکومت هستند.
در واقع طبق این بند از قانون انتخابات، یک "کاست" از مدیران حکومتی شکل گرفته که تمام پست‌ها تا الی الابد باید بین آنها بچرخد و اگر خارج از آنها فردی به هر میزان از لیاقت و توانایی رسیده باشد، از احراز پست ریاست جمهوری برای همیشه محروم است!
در این میان، من نمی‌دانم آن تبعیضی که برخی از مسئولان خود را مخالف آن نشان می‌دهند و از مبارزه با آن دم می‌زنند، به چه معنی است؟ تبعیضی آشکارتر از این یافت می‌شود که نزدیک به تمام فرزندان این کشور از حقِ کاندیداتوری برای ریاست جمهوری محروم شوند و در عوض نورچشمی‌های حکومتی حق انحصاری و کامل آن را به دست آورند!
وقتی کسانی که همفکرانشان اصل بدیهی "ایران برای تمام ایرانیان" را شرک تلقی می‌کنند، روشن است که تبعیض رسمی و قانونی علیه مردم ایران را هم عین عدل و قسط و داد بدانند!
کسانی که در تصویب این نوع قوانین به نحوی دخالت دارند، دانسته یا ندانسته بنیانِ حقوق ملی ایرانیان را نقض می‌کنند. یک استادِ حقوق اساسی در این کشور پیدا نمی‌شود که با زبانی حقوقی، ماهیتِ تبعیض‌آمیز و خطرناک این نوع قوانین را به مسئولان گوشزد کند؟
#احمد_زیدآبادی
#قانون_انتخابات
#تبیعض_رسمی
#ایران_برای_ایرانیان
#حقوق_اساسی
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii

💠 چگونه در برابر بازتولید تبعیض در شهر باید ایستاد.

در هنگام سفر به شهرهای توسعه‌یافته یکی از مهمترین وجوه تفاوتی که در قیاس با شهرهایی مثل تهران به چشم می‌آید، حضور پررنگ افراد دارای معلولیت در فضای عمومی است. در چنین موقعیتی نخستین تلقی آن است که ظاهراً تعداد افراد دارای معلولیت در چنین جوامعی بیش از جامعه ماست. در حالی‌که غیبت این افراد در شهرهای ما نه به خاطر تعداد کم آن‌ها که به خاطر امکانات کم و زیرساخت‌های ناکافی برای حضور آسان آن‌ها در شهر است. در اغلب شهرهای توسعه‌یافته، کمتر ساختمانی را می‌بینی که در ورودی آن با فشار یک دگمه به آسانی باز نشود و تقریباً کمتر اختلاف سطحی را، حتی در حد یک پله، می‌بینی که دسترسی از طریق سطح شیب‌دار یا بالابر به آن فراهم نباشد، از جداول و پیاده‌روهای خیابان‌ها و چهارراه‌ها تا ورودی ساختمان‌ها و اتوبوس‌های شهری، فضاهای مخصوص برای صندلی چرخ‌دار در اتوبوس، مکان‌های توقف اختصاصی در نزدیک‌ترین فاصله به مراکز و ساختمان‌های عمومی؛ برخلاف شهرهای ما که حتی کمتر اختلاف سطحی در آن وجود دارد که برای افراد دارای معلولیت قابل دسترسی آسان باشد.

اما این تبعیض در امکان استفاده برابر از فضا و امکانات شهر به همین‌جا ختم نمی‌شود؛ وقتی شرایط حضور افراد دارای معلولیت در فضای شهری آنقدر نامهیاست که تقریباً هیچ‌یک از آن‌ها را در حال گشت و گذار و زندگی در شهر نمی‌بینیم نتیجه آن می‌شود که نه تنها سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران شهری که حتی معماران و طراحان شهری و سازندگان اماکن و بناها نیز هیچ درک بی‌واسطه‌ای از مصائب یک فرد دارای معلولیت برای عبور و مرور و زندگی در شهر ندارند و طبعاً چنین موضوعی برای آنها هیچ‌وقت دغدغه هم نمی‌شود. لذا اگر ضوابط قانونی به آن‌ها حکم می‌کند که فضاهایی که طراحی می‌کنند باید برای افراد دارای معلولیت دسترسی‌پذیر باشد، به شکل صوری به آن تن می‌دهند اما به عنوان مثال در بسیاری ساختمان‌ها پس از اخذ مجوزهای لازم در پایان کار، دستگاه/جک بالابر برای دسترسی این افراد را برمی‌دارند.

البته که افراد دارای معلولیت نیازمند ترحم نیستند اما تا وقتی که ما نسبت به حقوق شهروندی آن‌ها و حق بهره‌مندی‌شان از فضاهای عمومی و امکانات شهری حساس نباشیم و وظیفه خود ندانیم که برای این نابرابری کاری بکنیم، این تبعیض و رنج آن‌ها مدام بازتولید می‌شود؛ رنجی که ناشی از کوتاهی در طراحی و توسعه جامع‌نگر فضاها، ساختمان‌ها و مبلمان شهری است. باید مدام به خود و دیگران یادآوری کنیم که امکانات و تسهیلات زیست مناسب در شهر و کشور «حق» تمامی شهروندان با توانایی‌های گوناگون است و نه فقط یک گروه از شهروندان که صرفاً جمعیت آن‌ها بیشتر است. گام بعدی نیز این است که در راستای ایفای حق این افراد کاری عملی بکنیم.

#روز_جهانی_افراد_دارای_معلولیت #حقوق_افراد_دارای_معلولیت
#InternationalDayofDisabledPersons

💠
براى دیگری _ @RavaaMadaari

من پاسخی روشن می‌خواهم!

من از سید ابراهیم رئیسی و سید محمود علوی درخواست می‌کنم که نیم ساعت وقت بگذارند و ریاض‌الله سبحانی را از نزدیک ببینند و چنانچه این کار برایشان مقدور نیست، آخرین عکس او را بخواهند و نگاهی به آن بیاندازند. اگر آنها پس از رؤیت سبحانی یا عکس او، به اندازۀ دانۀ خردلی و یا سر سوزنی احتمال دادند که آدمی در سن و سال و ضعیت سلامتی او می‌تواند منشأ تهدید و خطر و حتی اثری باشد که هیچ، اما اگر چنین احتمالی ندادند آیا نباید در بارۀ اینکه نیروهای تحت مدیریت‌شان دقیقاً مشغول چه کاری هستند، لختی بیاندیشند؟
ریاض‌الله سبحانی از چند سال پیش در زندان رجایی‌شهر کرج، قوای جسمی‌اش رو به تحلیل رفت و توان ذهنی‌اش به ضعف گرایید به طوری که امروزه در بستر بیماری به سختی روز خود را به شب می‌رساند. با این همه، آقای سبحانی از جمله دهها شهروند بهایی است که روز یکشنبه منزل‌شان از سوی مأموران امنیتی مورد تفتیش قرار گرفت و برخی از وسائل شخصی‌شان ضبط شد! آیا رؤسای قوۀ قضائیه و وزارت اطلاعات از این موضوع اطلاع دارند؟ و اگر دارند توجیه‌شان از این اقدام چیست؟
شاید گفته شود "تفتیش منزل" که این همه برانگیختگی ندارد! این را کسانی می‌گویند که منزل‌شان هرگز مورد تفتیش قرار نگرفته است و گرنه آنها که این تجربه را از سر گذرانده‌اند به خوبی واقفند که این اقدام چه رنج و ناامنی مصیب‌باری به خانواده‌ها تحمیل می‌کند.
من خودم پس از گذشت دو دهه از بازداشت اول و یک دهه پس از بازداشت دوم هنوز اثرات روانی مخرب تفتیش منزل‌مان را در ذهن و ضمیر همسر و بچه‌هایم به عیان می‌بینم! در نظر بگیرید که در خانه نشسته‌اید و ناگهان جمعی مأمور با شدت و شتاب وارد آنجا می‌شوند و در برابر دیگان بهت زدۀ اعضای خانواده، از اتاق خواب گرفته تا درزهای انباری را مو به مو می‌کاوند و تمام اسناد ملکی و مالی و پاسپورت و جزوه‌ها و کتاب‌ها و وسائل شخصی را جمع و بخشی از آنها ضبط می‌کنند بدون آنکه به عضوی از خانواده اجازۀ پرسش و دخالت و چون و چرا دهند! با دیدن چنین صحنه‌ای زن‌ها تن‌شان به لرزه می‌آید و اشک‌شان جاری می‌شود، جوانان که از مشاهدۀ زیر و رو کردن محل خواب و دفتر و کتابشان غرورشان جریحه‌دار شده زیر لب می‌غرند و خشم خود را فرو می‌خورند و بچه‌ها نیز دل‌شان به تپش می‌آید و چانه‌شان می‌لرزد!
حس ناامنی ناشی از چنین اتفاقی به قدری عمیق است که تا پایان عمر اثرش بر روان بچه‌ها پایدار می‌ماند! و این همه برای یافتن چه مدرکی؟ مگر عملیات تروریستی در جریان بوده؟ یا جاسوس پیچیدۀ چند جانبه‌ای سندی فوق سری را پنهان کرده؟ یا قتل و تجاوز و بزه خطرناکی در کار بوده؟ هیچکدام! جز پیروی از آیین متفاوتی یا اظهار نظری مخالف از طریق نوشته‌ای یا صحبتی!
واقعیت این است که بسیاری از جمعیت بهایی کشور ما چهار دهه است که در شرایط اضطراب و دلهره و ناامنی ناشی از برخوردهای امنیتی دوره‌ای زندگی می‌کنند! این حس ناامنی دائمی، عوارضی چون بیماری‌های عصبی و افسردگی برای خانواده‌ها ایجاد می‌کند و حلاوت را از زندگی آنها می‌گیرد.
آیا این ماجرا نقطۀ پایانی ندارد؟ آیا آنها شهروند این کشور محسوب نمی‌شوند؟ آیا هیچ حقوقی ندارند؟ آیا جان و مال و عرض و امنیت آنان مباح و دفاع از حقوق ابتدایی‌شان حرام و ممنوع است؟ اگر پاسخ این پرسش‌ها از نگاه مسئولان کشور مثبت است، روی چه مرام و اخلاق و قانون و شرع و ضابطه‌ای؟ و اگر پاسخ‌شان منفی است، پس چرا یک بار برای همیشه حدود و ثغورِ حرمت و حریم و حقوق بهائیان به طور رسمی تعریف و به "مسئلۀ بهائیان" پایان داده نمی‌شود؟
من از این رنج به کجا شکایت کنم؟ از چه کسی پاسخ بخواهم؟ سال‌ها پیش که موضوع بهائیان و حقوق شهروندی آنها را مطرح کردم، در بازجویی‌ها و دادگاه به دفاع از بهائیان متهم شدم! اما آیا این بار در بین این همه مسئول یکی یافت می‌شود که به جای اتهام‌پراکنی پاسخی قانونی و منطقی دهد؟
این یک بحث سیاسی نیست! یک موضوع وجدانی است! چطور در مقام یک انسان یا مسلمان می‌توان در مقابل این نوع رفتارها ساکت بود و وجدانی آرام داشت؟ من منتظر پاسخ می‌مانم و امیدوارم این پاسخ از نوع پاسخِ قبل نباشد!
#احمد_زیدآبادی
#ابراهیم_رئیسی
#محمود_علوی
#جامعه_بهایی
#حقوق_بشر
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii

مقایسه ۲ نرخ زجرآور در اقتصاد ایران:
میزان افزایش قیمت #دلار : ۴۰۰٪
میزان افرایش #حقوق یک کارگر متاهل با ۲فرزند: ۸۲٪
(دوره زمانی:۲.۵سال اخیر_منبع آمارها:رییس کل سابق بانک مرکزی و روزنامه شرق)
پ.ن: حالا بگوییم #اقتصاد_ایران شرایط بهتری نسبت به #آلمان دارد!
https://twitter.com/ebializade/status/1312330764084826113