بریده‌ها و براده‌ها

صدای انقلاب...
.
امروز به مناسبت این روزها تورقی در اسناد انقلاب( موجود در آرشیو ملی ایران)نمودم که ناگاه این عکس نظر مرا به خود جلب کرد.
این عکس مربوط به اوایل دی ماه ۱۳۵۷ در یکی از خیابان های مشهد است که عکاسی نکته سنج که نامش عنوان نگردیده، آن را ثبت کرده، و دقیقا مربوط به روزهایی است که آخرین شاه ایران مدعی بود صدای انقلاب را شنیده است.
راست میگفت یا همچون مرداد ۱۳۳۲ یک ترفند سیاسی برای مهار بحران بود را کسی نمیداند ولی آن چیزی که همه به آن اذعان دارند این بود که در صورت صحت گفتار ، شاه صدای انقلاب مردم ایران را بسیار دیر شنیده بود. آن قدر دیر که حتی جامعه ناشنوایان کشور که از موهبت شنوایی محروم بودند نیز صدای انقلاب را شنیده بودند و برای شنیدن صدای انقلاب نیاز نبود تیزگوشی کرد.
زمانی که محمدرضاشاه صدای انقلاب را شنید، این صدا در سپهر سیاست ایران همچون عربده ای بود که اصلا نمیشد آن را نشنید و از شدت مهیب بودن آن ایران به لرزه در آمده بود.
شاه باید صدای انقلاب را آن وقت می شنید که به شکل زمزمه ای در گوش افراد خاص گوش به گوش می شد و در قالب هشدارهای غیرمستقیم به گوش دربار رسانده می شد، نه زمانی که این صدا لرزه بر جامعه ایران افکنده و شاه را در گردابی مهیب گرفتار کرده بود.
تظاهرات ناشنوایان مشهدی ناخودآگاه مرا به یاد جمله تقریبا مضحک محمدرضاشاه در شنیدن صدای انقلاب انداخت و زمان نشناسی، سطحی نگری، دیکتاتوری و سو مدیریت او را برایم تداعی کرد...

#تاریخ_انقلاب_اسلامی
#حامد_ایرانشاهی
#مشهد
#ناشنوایان
#آرشیو_ملی_ایران
https://www.instagram.com/p/CKw8eQ9Bsr8/?igshid=uu3qk6c9e955