بریده‌ها و براده‌ها
#انقلاب_فرهنگی_سوم
Канал
Иран
7,84 тыс.
подписчиков
19,9 тыс.
фото
6,22 тыс.
видео
44,5 тыс.
ссылок
you are not what you write but what you have read.
رویکرد اینجا توجه به مطالب و منابع مختلف است
بازنشر مطالب به معنی تایید و موافقت یا رد و مخالفت نیست!
https://t.me/joinchat/AAAAAEBnmoBl2bDScG2hOQ
تماس:
Forwarded from کانال انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها
«داستان بازنشستگی من »
علی اصغر خدایاری (استاد دانشگاه تهران)
این روزها حکومت با فرماندهی آقای وحیدی وزیر کشور، مشغول #انقلاب_فرهنگی_سوم و اخراج یا بازنشستگی اجباری اساتید باسواد و مورد وثوق دانشگاهیان و جایگزینی آنان با افراد نوعاً فاقد صلاحیت است.
به‌نظر می‌رسد تصمیم به نابودی دانشگاه بیدار و پرسشگر در مرجعی فراتر از قوه‌ی مجریه گرفته شده و این دولت در این زمینه برنامه‌هایی را دنبال می‌کند که پیش از این در دولت‌های نهم و دهم شروع شده بود.
فکر کردم بد نیست داستان بازنشستگی اجباری و غیرقانونی خود را در دولت دهم تعریف کنم که نکات قابل تأملی دارد و شنیدن آن خالی از لطف نیست.
در یکی از روزهای نیمه‌ی اول اسفند 1390 همکار عزیزم مرحوم سید شمس‌الدین وهابی وارد اتاقم شد و از من خواست حکم بازنشستکی خود را به او نشان دهم. من از موضوع اظهار بی‌اطلاعی کردم و به پیشنهاد او باهم پشت کامپیوتر نشستیم و من کارتابل اتوماسیون خود را باز کردم که دیدیم حکم بازنشستگی من در پایان سال 1390 در تاریخ 8 اسفند صادر شده و درون کارتابل است.
بسیار تعجب کردم چون در آخرین حکم کارگزینی صادر شده توسط دانشگاه در تاریخ 2 مرداد همان سال، سابقه‌ی من 26 سال و 7 ماه و 30 روز درج شده بود.
در تاریخ 10 اسفند (دو روز بعد از صدور حکم بازنشستگی) حکم کارگزینی جدیدی به دستم رسید که در آن سابقه‌ی من به 29 سال و 5 ماه و 18 روز تغییر یافته بود، یعنی در فاصله‌ی زمانی حدود 7 ماهه‌ی بین دو حکم حدود 35 ماه به سابقه‌ی من اضافه شده بود. با این همه باز هم تا پایان سال میزان سابقه به 30 سال نمی‌رسید و بازنشستگی من غیرقانونی بود.
من به این حکم غیرقانونی اعتراض کردم، ولی دانشگاه بدون توجه به این اعتراض پرونده را برای اقدامات بعدی به سازمان بازنشستگی ارسال کرد. دانشگاه حقوق مرا از اول سال 1391 قطع کرد و سازمان بازنشستگی نیز حکم صادره از طرف دانشگاه را نپذیرفت. بلاتکلیفی من حدود یک سال ادامه یافت طی این مدت کارگزینی دانشگاه درباره‌ی پرونده‌ی من از خود سلب مسئولیت کرد و گفت آقای دکتر رهبر رییس دانشگاه پیگیری پرونده را تا رسیدن به نتیجه‌ی نهایی به حراست سپرده‌اند.
نهایتاً در اواخر سال 1391 سازمان بازنشستگی با 6 ماه تغییر، حکم بازنشستگی مرا در تاریخ 31 شهریور 1391 صادر کرد. چگونگی احراز 30 سال سابقه‌ی من برای آن سازمان همچنان برایم مبهم بود تا این‌که بعدها نامه‌ای به دستم رسید که وزارت اطلاعات (محل کار من پیش از اشتغال در دانشگاه) به دانشگاه ارسال کرده بود و در آن در پاسخ استعلام دانشگاه اعلام شده بود که من از 1 شهریور 60 عضو سپاه بوده‌ام، در حالی‌که در آن تاریخ من هیچ ارتباطی با سپاه نداشتم. به پیوست نامه چکی هم بابت کسورات بازنشستگی من در دوره‌ای از عضویت در سپاه به دانشگاه ارسال شده بود.
با این نامه‌ی دروغ یک سازمان رسمی دولتی و چک همراه آن، سابقه‌ی 30 سال من کامل و مشکل قانونی سازمان بازنشستگی در صدور حکم حل شد و من در 54 سالگی به افتخار بازنشستگی! نایل شدم.
@anjomanemodaresin
علی اصغر خدایاری (استاد دانشگاه تهران)
این روزها حکومت با فرماندهی آقای وحیدی وزیر کشور، مشغول #انقلاب_فرهنگی_سوم و اخراج یا بازنشستگی اجباری اساتید باسواد و مورد وثوق دانشگاهیان و جایگزینی آنان با افراد نوعاً فاقد صلاحیت است.
به‌نظر می‌رسد تصمیم به نابودی دانشگاه بیدار و پرسشگر در مرجعی فراتر از قوه‌ی مجریه گرفته شده و این دولت در این زمینه برنامه‌هایی را دنبال می‌کند که پیش از این در دولت‌های نهم و دهم شروع شده بود.
فکر کردم بد نیست داستان بازنشستگی اجباری و غیرقانونی خود را در دولت دهم تعریف کنم که نکات قابل تأملی دارد و شنیدن آن خالی از لطف نیست.
در یکی از روزهای نیمه‌ی اول اسفند 1390 همکار عزیزم مرحوم سید شمس‌الدین وهابی وارد اتاقم شد و از من خواست حکم بازنشستکی خود را به او نشان دهم. من از موضوع اظهار بی‌اطلاعی کردم و به پیشنهاد او باهم پشت کامپیوتر نشستیم و من کارتابل اتوماسیون خود را باز کردم که دیدیم حکم بازنشستگی من در پایان سال 1390 در تاریخ 8 اسفند صادر شده و درون کارتابل است.
بسیار تعجب کردم چون در آخرین حکم کارگزینی صادر شده توسط دانشگاه در تاریخ 2 مرداد همان سال، سابقه‌ی من 26 سال و 7 ماه و 30 روز درج شده بود.
در تاریخ 10 اسفند (دو روز بعد از صدور حکم بازنشستگی) حکم کارگزینی جدیدی به دستم رسید که در آن سابقه‌ی من به 29 سال و 5 ماه و 18 روز تغییر یافته بود، یعنی در فاصله‌ی زمانی حدود 7 ماهه‌ی بین دو حکم حدود 35 ماه به سابقه‌ی من اضافه شده بود. با این همه باز هم تا پایان سال میزان سابقه به 30 سال نمی‌رسید و بازنشستگی من غیرقانونی بود.
من به این حکم غیرقانونی اعتراض کردم، ولی دانشگاه بدون توجه به این اعتراض پرونده را برای اقدامات بعدی به سازمان بازنشستگی ارسال کرد. دانشگاه حقوق مرا از اول سال 1391 قطع کرد و سازمان بازنشستگی نیز حکم صادره از طرف دانشگاه را نپذیرفت. بلاتکلیفی من حدود یک سال ادامه یافت طی این مدت کارگزینی دانشگاه درباره‌ی پرونده‌ی من از خود سلب مسئولیت کرد و گفت آقای دکتر رهبر رییس دانشگاه پیگیری پرونده را تا رسیدن به نتیجه‌ی نهایی به حراست سپرده‌اند.
نهایتاً در اواخر سال 1391 سازمان بازنشستگی با 6 ماه تغییر، حکم بازنشستگی مرا در تاریخ 31 شهریور 1391 صادر کرد. چگونگی احراز 30 سال سابقه‌ی من برای آن سازمان همچنان برایم مبهم بود تا این‌که بعدها نامه‌ای به دستم رسید که وزارت اطلاعات (محل کار من پیش از اشتغال در دانشگاه) به دانشگاه ارسال کرده بود و در آن در پاسخ استعلام دانشگاه اعلام شده بود که من از 1 شهریور 60 عضو سپاه بوده‌ام، در حالی‌که در آن تاریخ من هیچ ارتباطی با سپاه نداشتم. به پیوست نامه چکی هم بابت کسورات بازنشستگی من در دوره‌ای از عضویت در سپاه به دانشگاه ارسال شده بود.
با این نامه‌ی دروغ یک سازمان رسمی دولتی و چک همراه آن، سابقه‌ی 30 سال من کامل و مشکل قانونی سازمان بازنشستگی در صدور حکم حل شد و من در 54 سالگی به افتخار بازنشستگی! نایل شدم.
@anjomanemodaresin