بریده‌ها و براده‌ها

۱۰ نکته در حاشیه #عملیات_تروریستی_تهران #احسان_محمدی

1⃣ بسیاری از ما تا به حال به ساختمان مجلس شورای اسلامی نرفته‌ایم، از جزییات امنیتی آن خبر نداریم، مقوله‌ای مثل ترور و عملیات ضدتروریستی بسیار پیچیده است، قطعا" خطاهایی رخ داده اما از تحلیل‌های فضایی در مورد این ماجرا خودداری کنیم.
2⃣ از خون، کره نگیریم! در حالی‌که تن مجلس از خون و باروت تاول زده بود، عده‌ای از مخالفان دولت به #روحانی حمله کردند که این نتیجه مذاکره است و بیا برو با تروریست‌ها مذاکره کن!.. این ادبیات همان اندازه چندش‌آور است که اگر #رئیسی الان رئیس جمهور بود دوستداران روحانی می‌گفتند: اسلحه بدهید دست رئیسی برود تروریست‌ها را بکُشد!
این عزیزان چرا اندازه داعش خوشحال هستند؟ مگر تروریست‌ها قبل از شلیک از کسی پرسیدند به روحانی رای دادید یا رئیسی؟ چطور می‌توانید این همه از مذاکره بدتان بیاید و تشنه جنگ باشید؟ ممکن است باورتان نشود ولی جنگ واقعی، قصه "کیو کیو بنگ بنگ" فیلم‌ها نیست و به قصد کُشت به آدم شلیک می‌کنند! عقده گشایی‌های سیاسی را بگذارید برای وقت بهتر. شرم را بیشتر از این خجالت زده نکنیم.
3⃣ پیش‌تر هم در مورد #پلاسکو نوشتم که ما آموزش ندیده‌ایم، نمی‌دانیم در مقابل اتفاق‌هایی از این دست باید چکار کنیم؟ اگر ترقه‌ای در مترو بترکد باید فرار کنیم؟ سرجای‌مان بایستیم؟ با چکش شیشه‌ها را بشکنیم؟ ‌نشکنیم؟ ما در قلب خاورمیانه زندگی می‌کنیم، به ما و بچه‌های ما آموزش بحران بدهید لطفا".
4⃣ این جماعت موبایل به دستی که اطراف بهارستان جمع شده بودند دنبال چه بودند؟ این عطش کی فرو می‌نشیند؟ سر ماجرای پلاسکو با این شیوه کم آدم کُشتیم که هنوز حمله می‌کنیم برای عکس و فیلم گرفتن و به دست و پای نیروهای امنیتی و اورژانس می‌پیچیم؟ واقعا چه اتفاقی باید بیفتد تا به جای تماشا، فرار کنید؟!
5⃣ #صدا_و_سیما؟... این رسانه چندبار باید نشان بدهد که ناتوان است؟ در اوج بحران و التهاب مردم برای شنیدن خبر، گفتگو در مورد شهریه مهدکودک‌ها دهن کجی به افکار عمومی نیست؟
6⃣ ترور یک واقعیت در دنیای امروز است. وقتی بروکسل آرام و منچستر شادمان آن را تجربه می‌کند، نباید از رخ دادن آن در تهران غافلگیر شویم. مرگ در خاورمیانه، کسب و کار است. تلخ‌تر این‌که با نام و یاد خدا، آن‌هم در ماه مهمانی خدا صورت گرفت!
7⃣ امروز برای اولین‌بار بسیاری از جوان‌ترها مزه تلخ ابتدای دهه ۶۰ را چشیدند. چیزی که در فیلم سینمایی "ماجرای نیمروز" گوشه‌هایی از آن به نمایش گذاشته شد. این کشور از طوفان‌ها و بحران‌های بسیاری گذر کرده است. با همه گله‌ها دوستش داشته باشیم.
8⃣ احساس امنیت، از خود امنیت ارزشمندتر است. امروز اندکی ناامنی را تجربه کردیم، حفظ امنیت و آرامش این کشور کار دشواری است. کار کسانی است که کمتر حرف می‌زنند، پیش چشم دوربین‌ها ژست نمی‌گیرند، وعده نمی‌دهند، فریاد نمی‌زنند. قدردان فداکاران واقعی وطن باشیم. هر نامی که دارند؛ نوپو، پاسدار، تکاور، بسیجی...
9⃣ بعضی عکس‌های منتشر شده باز هم نشان دهنده آشفتگی عجیب در همه‌چیز است. عکاس بدون جلیقه ضدگلوله در خط مقدم، نیروی امنیتی اسلحه به دست با لباس شخصی و بدون کلاه و پوتین، اشتیاق موتورسواران برای ورود به صحنه، پوشش خبری توام با تکذیب متوالی و... ما همیشه غافل‌گیر می‌شویم. فرقی نمی‌کند چه حادثه‌ای باشد، ناف‌مان را با غافل‌گیری بریده‌اند.
🔟 اتفاقات تلخ در ایران به شدت #همدلی ایجاد می‌کند. فضای شبکه‌های اجتماعی لبریز از #احساسات است. انگار از نو عاشق ایران شده‌ایم. انگار باید حتما زامبی‌های داعش در بهارستان گلوله شلیک می کردند تا ما را از خواب بیدار کنند و یادمان بیاید چقدر به همدیگر نیاز داریم، چقدر این سرزمین را دوست داریم... #این_اتحاد_همیشگی_باد.

▪️در لیست شهدا و مجروحان نام یکی " #صحبت_آزادی " است. امید که پرنده کوچک "آزادی" از خواندن باز نماند.
روح همه‌ی جان‌باختگان در آرامش.

https://telegram.me/Aphorismos