📝آقازادگی و خطر شكلگیری "طبقهی حاکمان"
🔻در حالت عادی كه فرزندان مسئولان نخواهند از رانت پدر يا مادر خود بهره ببرند و نخواهند با توصيه به جایی بروند، همچنان از موقعيت بهتری نسبت به ساير مردم برخوردارند. نه مشكل مالی خواهند داشت و نه احتمالاً مشكل ازدواج و... نام پدر هم برای اينكه هر جایی تحويل گرفته شوند، كافی است. فاجعهی تلخ حق اوقات فراغت فرزندان در فيش حقوقی فلان مسئول هنوز از خاطرهها نرفته است. فرزندان مسئولانی كه دغدغه شغل ندارند، دغدغه خرج تحصيل ندارند، دغدغه ازدواج ندارند، دغدغه هيچ چيز ندارند؛ چه رسد که بخواهند سوءاستفاده هم بکنند! از همه انقلاب، سفرهای برايشان پهن است، از خانههايشان مستقيم به دانشگاه میروند، از پشت ميز دانشگاه سفارششان برای در اختيار گرفتن پست و مقام میشود، شانسشان برای رسيدن به مناصب حكومتی با كارگرزادهها و كارمندزادهها برابر است؟ جانش را كسی ديگر در سوريه میدهد، كارگریاش را كسی ديگر میكند، مرزبانیاش را پسران مردم بر عهده دارند، سهمش به كسانی میرسد كه بی هيچ زحمتی و صرفاً به دليل یک نسبت فاميلی به همه جا میرسند و هر روز هم خبر سوءاستفاده یکی از آنها منتشر میشود.
🔻بيم آن است كه به تدريج و در نسلهای آينده كمكم تلاشهای شخصی و ايستادنهای روی پای خود براي رسيدن به مناصب حكومتی توان مقابله با قدرت آقازادگی را نداشته باشد و روز به روز تعداد آقازادهها در مناصب حكومتی بيشتر شود و به تدریج وزير و وكيل شدن مردم عادی، كسانی از جنس مسئولان دهه شصتی و حتی بسياری از مسئولان كنونی به امری غيرممكن مبدل شود. آن وقت سخن گفتن از «طبقه حاكمان» ديگر یک امر منسوخ نخواهد بود. آن وقت حكومت اسلامی صرفاً یک دورهمی فاميلی خواهد شد.
🔻از سویی مشکل فقط برعهده گرفتن مناصب حکومتی نیست؛ فرزندان مسئولان با رانت سیاسی و اطلاعاتی موقعیتهای اقتصادی را هم در دست میگیرند و موقعیت برابر برای سرمایهگذاری و تحصیل مال و ثروت از مردم دریغ میشود. در چنين فضایی، سخن گفتن از شايستهسالاری، گفتن از موقعيت يكسان برای رسيدن به مناصب حكومتی، گفتن از برابری و گفتن از همسطحی مسئولان و مردم، شعاری بيش نخواهد بود.
🔸بخشی از گزارشم در روزنامهی جوان
۶ شهریور ۹۶
لینک گزارش کامل:
http://www.javanonline.ir/869051@asoupar