آوازهای بند

#ستیز ( #کندو )
وقتی می‌اندیشم که زندان‌ها
انبوه کندوهای خاموشند
و در دل هر بند و‌هر سلول
زنبوران خونین آشیان دارند
و باز با روزی می‌اندیشم
که ابر قرمز زنبور
در آسمان روستا و شهر می‌چرخد
و بر تفنگ و کاسکت و سرباز می‌پیچد
و می‌شکافد چشم خون آشام دشمن را
زیر هجوم تند و پیچان هزاران نیش زهرآلود
و در قوای زرد، باغ سرخ خشم و‌کینه می‌کارد
و در دل هر بخش و هر استان
بر پاسگاه و پادگان و قصر می‌بارد
شوری تنوره می‌کشد در قلب خونین و خموشم باز
می‌کوبم از این قلعه و بر کاکل شبگیر
چون آذرخش و سیل و توفان می‌خروشم باز
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#زندان_شکنجه_اعدام_نابود_باید_گردد
#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشه_چه_رهبر
#نه_سلطنت_نه_رهبری_آزادی_و_برابری
#سلطنت_ولایت_یکصد_سال_جنایت
#سعید_سلطانپور
#آوازهای_بند

“ مشغول عشق جانان گر عاشقیست صادق
در روز تیرباران باید که سر نخارد”


سی و دو‌ سال ار روزها ی خونین تابستان 67 سپری میشود .روزهائی که ساعات، ثانیه ها و لحظات آن در زندانهای جمهوری اسلامی با مقاومت ها و حماسه های شگفت انگیز انسانهائی همراه بود که به خاطر آزادی ، عدالت ، سوسیالیسم و حفظ حرمت انسانی ابناء بشر برچوبه های دار و تیرباران بوسه میزدند . انسانهائی که مثل همه دارای همسر ، فرزند ، پدر، مادر ، خواهر وبرادر ودر و همسایه ودلباخته ودلداده بودند ، هزاران آرزو دردل داشتندو میخواستند زنده بمانند و از مواهب زندگی برخوردارگردند ،اماآنها زندگی دراسارت جهل وخرافات و بی عدالتی و سرکوب وفقر ومسکنت را برنمیتافتند. عاشق زندگی بودند و برای یک زندگی عاری از ستم واستثمار وزور و سرکوب به خیل اندیشمندان و مبارزین راه آزادی وسعادت پیوسته بودند تا انسان را از بند بربریت و توحش نظامات استثمارگر و سرکوبگر برهانند.
در سی و دومین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی بیاد آوریم رفقائی را ،که درحالیکه قلب شان سرشار از عشق و علاقه به زندگی بود دار ودرفش عمال طبقه حاکم و نظام ارتجاعی اسلامی را به هیچ گرفتند و با هزاران عشق و آرزوسرافرازانه سر به پای آزادی نهادند.
یادشان جاودان
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#گلزار_خاوران #دهه_خونین_شصت #زندان_شکنجه_اعدام_نابود_باید_گردد

https://t.me/joinchat/AAAAAEiYUCsajGufwHvIZA