عاشقانه های فاطیما

این ذره ذره گرمی خاموش‌وارِ ما
یک روز بی‌گمان
سر می‌زند ز جایی و خورشید می‌شود.

تا دوست داری‌ام
تا دوست دارمت
تا اشک ما به گونه‌ی هم
می‌چکد ز مهر
تا هست در زمانه یکی جانِ دوستدار
کی مرگ می‌تواند
نام مرا بروبد از یاد روزگار؟



#سیاوش_کسرایی

@asheghanehaye_fatima

بس در تلاش خواستن و رستن
ساییده ام به راه
این تازه کار دست
از زبری زمین و زمان پینه بسته است
از دستهای من
مرغی پریده است دریغا که هیچ گاه
عودت نمی کند
بر دستهای من
دردی ت نشسته است دریغا که هیچ گاه
از آن نمی رود
خشکید خون به شاخه انگشتهای من
مانند فلز تیره دندانه دار را
سردی نمی کشد
گرمی نمی چشد
رویینه پشت می پرد این روزگار را
این است دست من
دیگر به کار ناز و نوازش نمی رود
نه نه نمی خزد به سر شانه های عاج
واندر نشیب گیسوی لغزان نمی دود
اما تو ! خسته خفته من !‌ شب به شب تو را
تیمار می کنم
دستم به کار توست سمند بلند یال
روزیت عاقبت
بالنده تر ز پیش
بیدار می کنم

#سیاوش_کسرایی
#عزیز_روزهام



@asheghanehaye_fatima