خداوند بندگانش را مبتلا نمی سازد مگر آنکه در رفع آن به وی پناه جویند و در رفعش به غیر او پناه نبرند، و چون چنین کردند، از صابران محسوب می شوند و محبوب خدایند. از اسماء نعتی او تعالی «الصبور» است و کسی را که خلعت خویش را بر بالای او ببیند، دوست دارد. (یعنی شخص صابر از مظاهر تجلی اسم الصبور او می شود).
خدا زیبائی را دوست دارد ، پس تو خود را زیبا و آراسته کن. این آراستگی، گاه از راه رسیدن به مرتبه ذلت و افتقار در برابر خدا به دست می آید و بر اثر آن، خشوع و خضوع و سجود و رکوع، حاصل میشود. و گاه از راه متخلق شدن به اخلاق الهی به دست میآید، مانند کرم و لطف و رأفت، و گذشت و عفو و بخشش.