شعر ، ادبیات و زندگی

💥💥💥

غمهامان را در کشوها نگه می‌داریم،
مبادا سربازان ببینند و جشن بگیرند محاصره ما را
اندوه‌هایمان را نگه می‌داریم برای موسم‌های دیگر
برای یک یادمان،
برای آنچه در راه غافلگیرمان می‌کند.
آن‌گاه که زندگی به روالی طبیعی پیش رود
ما نیز چون دیگران غمگین خواهیم شد، برای دلبستگی‌های شخصی‌مان
که امروز شعارهایی بزرگ‌تر
پنهان‌شان داشته
و برای زخم‌های کوچک‌مان که به خونریزی‌شان اعتنا نکردیم
فردا آن زمان که سرزمین شفا یابد،
عوارض جانبی‌اش را احساس خواهیم کرد...

#محمود_درویش
ترجمه‌:
#تراب_حق‌شناس

[email protected]

❑تبعیدی

خورشید به داخل مرز می‌خزد،
بی آنکه سربازان به سویش آتش گشایند
چکاوکی نغمۀ بامدادانش را
در "تولکرم" می‌آغازد
و شبانگاه
شام می‌خورد و می‌خوابد
آسوده
با پرندگان "کیبوتص"
... و الاغی سرگردان
در خط آتش می‌چرد
آسوده می‌چرد
بی آنکه سربازان به سویش آتش گشایند.

اما برای من،فرزند آوارۀ تو،
ای مام میهن
بین چشمان من و آسمان تو
دیوارهای مرزی قد بر افراشته‌اند...

■سالم جُبران
■ترجمه:#تراب_حقشناس

#شعر
@alahiaryparviz38

ما نيز زندگى را دوست می‌داريم
آنگاه كه برايمان ميسّر باشد
بين دو شهيد، به رقص پاى مى‌كوبيم
و بين آندو براى بنفشه
مناره‌اى يا نخلى بر مى‌افرازيم

ما نيز زندگى را دوست می‌داريم
آنگاه كه برايمان ميسّر باشد
از كرم ابريشم نخى مى‌رباييم
تا آسمانى از آنِ خويش برپا داريم
و اين كوچ را به حصار كشيم
و درهاى باغ را می‌گشاييم تا
ياسمن به كوچه‌ها درآيد چون روزى زيبا.

ما نيز زندگى را دوست می‌داريم
آنگاه كه برايمان ميسّر باشد
آنجا كه اقامت گزينيم
گياهانى پردوام می‌كاريم
و كُشته‌ها مى‌دِرويم
در ناى، رنگ دورها و دوردست‌ها مى‌دميم و بر خاك گذرگاه شيهه نقش مى‌زنيم
نام خويش را بر تك تك سنگ‌ها مى‌نگاريم.

اى آذرخش شب ما را روشن كن،
بيا و اندكى روشن كن
ما نيز زندگى را دوست می‌داريم
آنگاه كه برايمان ميسّر باشد ...

#محمود_درویش

ترجمه: #تراب_حقشناس
@alahiaryparviz38