🏴 وفات حضرت ابوطالب(ع) - مومن قریش
⚜ ابوطالب (ع) عموی بزرگوار رسول اکرم (ص)، پدر امیرالمؤمنین، علی (ع) بود.
وی وصی «عبدالمطلب» و بزرگترین حامی پیامبر اسلام (ص) بود.
تاریخ زندگی او سراسر، پر از افتخارات بینظیر است.
مردی که به حق، پناهگاه دردمندان و محرومان بود.
ایثار و اخلاص در وجود او تجسم پیدا کرده بود.
ابرمردی که «تاریخ»، فداکاری و استقامتهای وی را در کسی جز در فرزندش «امیرالمؤمنین» سراغ ندارد! چنان که دانشمند «اهل سنت»، ابن ابی الحدید، میگوید:
١ - «ابوطالب» و پدرش «عبدالمطلب»، بزرگ «قریش» و امیر و سرور «مکه معظمه» بودند و مردم آن سامان و مهاجرین و مسافرین این شهر تاریخی و زائران بیت خدا را پذیرایی و رهبری می‌کردند.
او یک لحظه از خدا غافل نبود؛ بلکه از جانشینان حضرت ابراهیم (ع)، قهرمان توحید بود، و طبق پیشگوییهای انبیای الهی، منتظر نبوت خاتم پیامبران (ص) بود.
از این جهت، پیش از آن که رسول خدا (ص) از مادرش متولد گردد، حضرت ابوطالب (ع) به رسالت وی ایمان داشت و هنگامی که «فاطمه بنت اسد»، تولد پیامبر اسلام را به اطلاع وی رسانید، و از غرایب امرش در هنگام زایمان او سخن گفت، «ابوطالب» فرمود: از این کارها و چنین نوزادی تعجب میکنی؟ صبر کن، سی سال دیگر، تو نیز همانند وی را که وزیر و وصیش خواهد بود، به دنیا میآوری!
٢ - ابوطالب، فردی با ایمان و مقتدر بود که پیامبر اسلام را از شر کفار قریش تا واپسین لحظات عمر حفظ کرد و از این رهگذر، سهم بسزایی در پیشرفت اسلام داشتند...
@akhlagiat🏴 #کانال_سیره_اخلاق
