اخبار روز

به انکار و توجیه پایان دهید!

در سال 88 بازجویی داشتم که "دست بزن داشت" و علناً افتخارش این بود که "از سر متهم پوست می‌کِند" و نامش "لرزه بر اندام متهمان می‌اندازد."
پیش از آن در زندان سال 79 با مواردی از فشار و تهدید روبرو شده بودم؛ اما این یکی واقعاً نوبرش بود.
من که از کودکی به قول مارکس "عواطف لطیف مذهبی" داشته‌ام و همیشه عاشق علی و حسین بوده‌ام و تمام مطالعاتم در بارۀ اسلام در آیۀ "ان‌الله یأمرکم بالعدل و الاحسان" خلاصه می‌شده است، از اینکه بازجویی با ادعای دفاع از همۀ آنچه برای من مظهر عدل و احسان به شمار می‌آمد، تمام مرزها و حریم‎های قطعی اسلام را در هم می‌شکست، دچار عذابی مضاعف می‌شدم.
جالب آنکه آنها در آن محیط بسته و منقطع از عالم، می‌کوشیدند تا مرا متقاعد کنند که فهم من از اسلام انحرافی و اسلام مورد نظرِ آنها اسلام ناب و راستین است!
این مطالب را نمی‌نویسم تا خداناباوران و یا دین‌ستیزان را متمایل به فهمی انسانی و رحمانی از اسلام کنم، چرا که این کار در این وضعیت، اگر اثر معکوس نگذارد، حتماً بی‌اثر است!
خطابم در این نوشتار آن دسته از اصطلاحاً دیندارانی هم نیست که به قول حسین، دین را "لقلقۀ لسان" کرده‌اند و آن را ابزار مناسبی برای تحمیق خلایق و بهره‌کشی مادی یا سیاسی از آن قرار داده‌اند و منفعت و منزلت و قدرت خود را به جای خداوند نشانده‌اند. سخن از عدل و احسان نزد این افراد، همچون کوبیدن مشت بر سندان است!
در واقع روی سخنم با آن دسته از دینداران صادقی است که چه در داخل حکومت و چه خارج از آن، از روی دغدغۀ مذهبی، این نوع رفتارها را توجیه و یا به کلی انکار می‌کنند و بدین وسیله، سبب استمرار آن می‌شوند.
استمرار رفتارهای ظالمانه و خشن و زشت به نام اسلام و به قصد تحکیم حکومت، مطمئناً سبب تشدید اسلام‌هراسی و اسلام‌گریزیِ نسل‌های جدید از یک سو و به خطر افتادن تمام ارکان حکومت از سوی دیگر می‌شود.
من که اصولاً با "انقلاب" بخصوص از نوع "توده‌وار" یا "چریکی" یا هر نوع صورت "خشن" دیگر آن، در هیچ نقطه‌ای از تاریخ و جغرافیا میانه‌ای ندارم و "اصلاح بنیان‌های فکری و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی" جامعه را تنها راه مطمئن و برگشت‌ناپذیر برای حرکت در جهت توسعۀ همه جانبه و استقرار نظم و ثباتی عادلانه و مورد رضایت عموم می‌دانم، بارها کوشیده‌ام تا خالی از هر نوع بغض و کینه و بدخواهی و به بهای به جان خریدن بغض و کینۀ بخشی از حامیان و دشمنان حکومت، صدایم را به گوش دست اندارکاران نظام برسانم تا متوجه خطرات چندجانبۀ نوع حکمرانی و رفتار نیروهای خود شوند، اما گویی نتیجۀ همۀ این کوشش‌ها عبث بوده است.
این جامعه همانطور که به اذعان آقای رئیسی نیازمند ایجاد مسکن و شغل است، از آن بالاتر به فضای تنفس در حوزۀ سیاسی و اجتماعی و کوتاه شدن دست نیروهای خشن و متعصب از نهادهای حاکم نیاز دارد.
متأسفانه این دسته از نیروها در روندِ تحولات دهه‌های اخیر به گونه‌ای عمل کرده‌اند که با ادعای "پا به رکابی در دفاع از نظام" آن را به گروگان خود در آورده‌اند و مانع هر نوع تحول معناداری در بهبود شرایط می‌شوند.
این نیروها از این پس، جز ضرر و زیان و ایجاد بحران، دستاورد دیگری برای حکومت ندارند و بروز فجایعی مانند مرگ دلخراش زنده‌یاد مهسا (ژینا) امینی، نتیجۀ توصیه‌ها و عملکرد آنهاست. اگر جلو آنها گرفته نشود؛ از این به بعد فاجعه پشت فاجعه رخ خواهد داد و کشور را با بی‌ثباتی بی‌سابقه‌ای روبرو خواهد کرد.
به نظر من، این چیزی نیست که یک انسان ایران‌دوست و آگاه به تاریخ و شرایط داخلی و منطقه‌ای و بین‌المللی کشور، خواهان آن باشد؛ اماهواخواهان آن روز به روز در حال افزایش است.
#احمد_زیدآبادی
#مهسا_امینی
#انقلاب_توده_وار
#اصلاح_بنیانی
#بازجویی
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii

خطاب به یک دوست بسیار گرامی

دوست بسیار عزیر و بزرگوار و رنج‌کشیده جناب آقای ابوالفضل قدیانی برای چندمین بار فرموده‌اند "جمهوری اسلامی اصلاح‌ناپذیر است."
خب، حالا اصلاح‌ناپذیر که چی؟ مردمی که قادر به "اصلاح" یک نظام نباشند، چطور قادر به "انقلاب" علیه آن هستند؟ مگر "انقلاب" صدها برابر "اصلاح" نیرو و توان و قدرت سازماندهی و تشکیلات نمی‌خواهد؟ حالا وقتی یک چیزی حداقلش هم مفقود است، یک باره حداکثرش از کجا خلق می‌شود؟
#احمد_زیدآبادی
#ابوالفضل_قدیانی
#انقلاب
#اصلاح
#تشکیلات
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii

گزارش تصویری ایسنا از مراسم بزرگداشت عباس امیرانتظام
@AkhbarRooz

(۲)

#بخشی از یک گفت و گو
گفت‌وگوی #شیوا_رهبران با عباس کیارستمی:

به دلیل رفتار شرم‌آور #مطبوعات ایرانی پس از برنده شدن نخل طلابرای طعم گیلاس در سال ۱۹۷۷، در ده سال گذشته، یا چیزی در این حدود، هیچ مصاحبۀ عمومی‌ای در ایران انجام نداده ام(۲ و پایانی)

ترجمه: #میترا_سرحدی

کیارستمی با شوخ‌طبعی منحصربه‌فرد خود به این حرف پاسخ می‌دهد. او با خود می‌گوید چه کسی می‌داند، شاید بدون انقلاب هم او می‌توانست جایزه نخل طلا را ببرد. نمی‌توان ثابت کرد که انقلاب، حتی به‌طور اتفاقی، موفقیت او در جشنواره فیلم کن را تسهیل کرد یا نه،زیرا انقلاب قبل از آن زمان اتفاق افتاده بود.
از نظر او، کسانی بین #انقلاب و فیلم‌های او نسبتی برقرار می‌کنند که معاش خود را از طریق پیوندهای نزدیک با دولت و نهادهای «به‌اصطلاح» فرهنگی تأمین می‌کنند. کیارستمی می‌گوید بعدها پساعقلانیت خام محققان، منتقدان و دانشگاهیان در غرب این نسبت‌های ساختگی رابه‌ صورت «حقیقت» گسترش دادند. اما آن‌هاهیچ ارتباطی با واقعیت ندارند.
من روی منطقی که در این گفت‌وگو به آن پی می‌برم پافشاری می‌کنم و از او دعوت می‌کنم کمک کند تا حقیقت یا افسانه‌ای را که در پس اظهارات درباره نقش او در سینمای موج نو ایران وجود دارد کشف کنم.
او پاسخ می‌دهد که واقعیت، امری ساختگی است و من یاد جملات قصار بسیاری می‌افتم که از او نقل شده: «دروغ، کوتاه‌ترین راه به حقیقت دروغ گفتن است».
پس از توقفی کوتاه او مؤدبانه می‌پذیرد که من با او مصاحبه کنم و به امید نزدیک‌تر شدن به حقیقت، با کنجکاوی هوشمندانه و هنرمندانه‌ای در سؤالات من تعمق می‌کند.
مصاحبه با کیارستمی در طی سه جلسۀ طولانی بین ژانویه ۲۰۰۸ و مه ۲۰۰۹ در خانۀ او در شمال تهران صورت گرفت، خانه‌ای پوشیده با فرش‌های قدیمی ایرانی، پر از ظروف شیشه‌ای و سرامیکی، مبلمان مدرن اروپایی، عکس‌ها و کتاب‌های خود کیارستمی و از همه مهم‌تر، همان‌گونه که کیارستمی با افتخار خاطرنشان می‌کند، دو پرینت روی دیوار اتاق نشیمن اثر کوروساوا که خود او به کیارستمی تقدیم کرده است.
در ابتدا کیارستمی زیاد به انجام مصاحبه تمایل نداشت و گفت که به‌ دلیل رفتار شرم‌آور #مطبوعات ایرانی پس از برنده شدن نخل طلابرای طعم گیلاس در سال ۱۹۷۷، در ده سال گذشته، یا چیزی در این حدود، هیچ مصاحبۀ عمومی‌ای در ایران انجام نداده است.
او ابتدا پیشنهاد داد در پاسخ به هر یک از پرسش‌ها عکسی به من بدهد (کیارستمی #عکاس مشهوری است که کارهایش در نمایشگاهی بزرگ در موزۀ هنرهای مدرن نیویورک در سال۲۰۰۷ نمایش داده شده‌اند). او گفت به کلمات به‌عنوان روشی برای بیان حقیقت اعتماد ندارد و حس می‌کنددر برابر آن‌ها «شلخته» است. من به او یادآوری کردم که به‌رغم ارزیابی خودش، خبرگان شعر فارسی او را کسی می‌دانندکه می‌داند چگونه با کلمات کار کند.
بالاخره ما توافق کردیم که من مصاحبۀ او را ضبط نکنم. به همین دلیل پاسخ‌های کیارستمی به سؤالات من به‌صورت نقل‌قول‌های مستقیم ارائه نشده‌اند.

متن کامل این گفت و گوی متفاوت را بخوانید
اینجا:
👇
http://www.magiran.com/cmmagazine

👇
@cm_magazine

احتمالا برای سالگرد #انقلاب، #تیتر خوبی نباشه!
mmoeeni: t.co/nMlJcxxjHf
#رای #مردم #نظام #انقلاب۵۷
📡 @VahidOnline

مهندس لطف‌الله میثمی در مصاحبه با شماره ۲۷ ایران فردا، و در تحلیل چگونگی وقوع انقلاب به نکات بدیع و قابل تأملی اشاره کرده است. از جمله ضربه ۵۴ و تغییر ایدئولوژی بخشی از سازمان مجاهدین خلق را عاملی در پیشی گرفتن نیروهای مذهبی پس از انقلاب می‌داند. فرازهایی از تحلیل ایشان را در ادامه آمده است:

🔴 آقای بازرگان مجاهدین را فرزندان خودش می‌دانست. سال ۵۴ که شد، «جابجایی اضداد» شد. روی این کلمه تکیه کنیم؛ جابجایی تضادها! [...] قضایای ۵۴ یک ترس بر اندام خیلی‌ها انداخت؛ از جمله خود مرحوم بازرگان.
نهایتاً این پدیده باعث شد که سازمان‌های غربی هم فکر کنند که آنچه در ایران در حال رخ دادن است این است که «همه کمونیست می‌شوند» و در پی راه‌حلی برآمدند. از طرف دیگر نیروهای داخل امثال مرحوم بازرگان، شریعتمداری و دیگران، ناراحت بودند. این‌ها یک رویکردی به آمریکا و مذاکره با آمریکا پیدا کردند و آمریکایی‌ها هم از فساد دوره شاه ناراحت بودند. ناراحتی اصلی‌شان این بود که این فساد دارد به کمونیسم منجر می‌شود و آلترناتیو آن کمونیسم است و به دنبال این بودند که یک جریان مذهبی روی کار بیاید.

🔴 به باور من این عامل بسیار مهمی است که بعد از ۵۴ هم آمریکا ترسید، هم دلسوزان ایرانی که مبادا این بار هم مثل ۲۱ آذر بشود و داستان پیشه‌وری تکرار شود. با این تفاوت که آن زمان یک استان بود اما اکنون کل ایران است. [بزرگ‌نمایی قدرت نیروهای چپ، چه از طرف چپ‌ها و چه از طرف امریکا] باعث شد که نقش نیروهای مذهبی را نتوانند ببینند. نیروهای مذهبی فرصت میدان آمدن پیدا کردند که ابتدا هدفشان این بود که قدرت شاه کم شود مثل جریان شریعتمداری و بازرگان و حقوق بشر و... . زمانی که مردم حرکت کردند و امام وسط آمد و شعار مرگ بر شاه مطرح شد، دیگر به جریانات قبلی خاتمه داد. به هر حال مکانیزم پیروزی انقلاب این است که هم جریانات چپ اشتباه کردند و هم آمریکا اشتباه کرد. اصلاً نقش مذهب را هم ندیدند.

🔴 آیت‌الله موسوی تبریزی دادستان انقلاب مصاحبه‌ای با چشم‌انداز کرد و گفت که پیمان نانوشته‌ای بین همۀ سران انقلاب بود. یعنی اعم از نهضت آزادی، حزب جمهوری اسلامی و دیگر احزاب که به نیروهای مجاهدین و چپ پست کلیدی ندهند. اگر که مجاهدین متوجه این نکته و قضایای ۵۴ مي‌شدند به نظر من جایگاه خودشان را در این می‌دیدند که سازماندهی‌شان را قوی کنند و ادعای حاکمیت زودرس نداشته باشند. این ادعای حاکمیت زودرس باعث شد که با انقلاب و با توده‌ها درگیر شوند. حتي اگر مجاهدین کاملاً حق بودند و جریان مقابل هم کاملاً ناحق بود اما آرایش نیروها ایجاب نمی‌کرد که با انقلاب درگیر شوند.

@iranfardamag

https://www.instagram.com/p/BP8jTmegOwp/

@AkhbarRooz

✍ ۹ دی به روایت صادق زیباکلام
📝 پایگاه خبری انتخاب خبر | 9 دی 1395

https://www.instagram.com/p/BOmNEHHj_ta/

✅ برخلاف اصولگرایان معتقد هستم که رویدادهای بعد از انتخابات ۲۲خرداد۸۸ نه‌تنها تمام نشده و پایان نیافته بلکه اگر که فرصت و شرایطی به وجود بیاید همان حوادث و رویدادهای بعد از انتخابات ۲۲خرداد۸۸ مجدداً اتفاق خواهد افتاد،چراکه آن چیزی که بعد از ۲۲ خرداد ۸۸ اتفاق افتاد نه توطئه خارجی بود نه انقلاب مخملی بلکه 3 میلیون نفری که در ۲۵خرداد۸۸ آمدند و آن راهپیمایی عظیم سکوت را برگزار کردند در حقیقت قشری از جامعه بودند که سرخورده شده بودند و نارضایتی‌ها و گلایه‌هایی داشتند؛ به همین خاطر اگر بگوییم آمریکایی‌ها این افراد را تحریک کرده بودند یا سازمان سی‌آی‌ای(CIA) آن‌ها را سازمان‌دهی کرده بود در حقیقت شیوه‌ی درستی برای تحلیل رویدادهای انتخابات ۸۸ به دست نمی‌دهد.

✅ متأسفانه این رویکرد نادرست اصولگرایان به حوادث بعد از ۲۲خرداد۸۸ همچنان ادامه پیدا کرد تا رسیدیم به ۹ دی؛ اما نکته‌ جالب اینجاست که اصولگرایان آن 200هزار یا ۳۰۰هزارنفری را که روز ۹دی۸۸ به میدان انقلاب و به سمت خیابان فاطمی آمده بودند و صدها دستگاه اتوبوسی که این افراد را از اطراف‌واکناف تهران و جاهای مختلف آورده بودند و در خیابان کارگر و در خیابان فاطمی پارک شده بودند می‌بینند اما آن سه‌میلیون‌نفری که ۲۵خرداد راهپیمایی سکوت را انجام دادند نمی‌بینند؛ اصولگرایان بعدا مدعی شدند که خیلی از آن سه‌میلیون معترض بعلاوه کسانی که به آقای مهندس میرحسین موسوی رأی داده بودند پشیمان شده‌اند.

✅ رویدادهای انتخابات ۸۸ بیش از اینکه سیاسی باشد اخلاقی است.در این قریب به هفت سالی که از این ماجراها می‌گذرد،اصولگرایان هرچه خواستند علیه معترضین به نتایج آن انتخابات گفتند.آن‌ها را فتنه‌گر خواندند،منافق،مزدور،ضدانقلاب،نفوذی،نوکر انگلیس و پادوی آمریکا،آلت دست جورج سوروس،صهیونیست‌ها و...خواندند؛ متهمشان کردند که می‌خواسته‌اند انقلاب مخملی به راه بیندازند،می‌خواسته‌اند کودتا به راه بیندازند و...هر اتهامی که خواستند به آن‌ها وارد ساختند.خودشان پارچه را خریدند،خودشان بریدند،خودشان دوختند و خودشان هم به تن مخالفین کردند؛ جمعی را سال‌ها در حبس و حصر نگه داشتند و همچنان دارند.در مجلس،در بیرون مجلس،در نماز جمعه،در صداوسیما،در سخنرانی‌ها و اجتماعاتشان هرچه خواستند علیه آنان گفتند و نوشتند.۷سال است که دارند شبانه‌روز علیه معترضین ازهر تریبونی هر چه دلشان می‌خواهد می‌گویند؛ اما دریغ از اینکه در این ۷سال ۷دقیقه هم به آن‌ها مجال و فرصت دفاع بدهند.این دیگر سیاست و سیاسی نیست؛ این اسمش اخلاق است.

🔴 متن کامل مصاحبه: zibakalam.com/news/2311

omid_keshtkar: t.co/MDi8JffDFi
ما #انقلاب نکردیم | تا به عقب برگردیم
تظاهرات #زنان در #۸مارس ۱۳۵۷ علیه قانون #حجاب_اجباری

📡 @VahidOnline