انجمن علمی حسابداری

#حسابداری_مالی

#اصل_بنیادین_شناسایی( #شناخت)


شناسایی عبارت است از فرآیند رسمی ثبت اثرات مالی یک مبادله یا رویداد اقتصادی دیگر و شمول آن اطلاعات در صورتهای مالی به عنوان یک دارایی، یک بدهی، یک هزینه، یا نظیر آن. شناسایی هم شامل شناسایی اولیه (ثبت)یک قلم و هم شامل تغییرات متعاقب در مبلغ ثبت شده آن قلم می­شود. با استناد به اصل بنیادین شناسایی، یک قلم که از یک مبادله یا رویداد اقتصادی دیگر ناشی می­گردد در صورتی که ضوابط زیر را برآورده سازد، باید شناسایی شود (در صورتهای مالی گزارش می­گردد):


الف)قلم مورد نظر تعریف یک عنصر صورتهای مالی را در بر گیرد.

ب)قلم مورد نظر دارای خاصه­ ای (صفتی) باشد که بتوان آن را به شکل قابل اتکایی در قالب ریال(واحد پولی)، اندازه گیری نمود.

پ)شواهد کافی مبنی بر وقوع تغییر در یک عنصر صورتهای وجود داشته باشد. وجود شواهد رافع ابهام است. به عبارت دیگر، هر چه در مورد یک قلم­، شواهد بیشتری وجود داشته باشد و هر چه کیفیت این شواهد بهتر باشد در مورد وجود، ماهیت و اندازه گیری آن قلم ابهام کمتری وجود خواهد داشت و آن قلم از اتکا­پذیری بیشتر برخوردار خواهد بود .

این سه ضابطه شناسایی در مورد تمام عناصر صورتهای مالی کاربرد دارند و مشمول محدودیت فزونی منافع بر هزینه­ها قرار می­گیرند. منافع مورد انتظار از شناسایی یک قلم باید از هزینه­ های مورد انتظار ارئه و استفاده از اطلاعات مورد­نظر بیشتر باشد. علاوه بر این، فقدان اهمیت­، برخوردار اقتضایی و اثر بخشی هزینه­ ها را توجیه می­کند. توجه کنید چگونه این سه ضابطه شناسایی پیش گفته، به همراه محدودیت فزونی منافع بر هزینه­ها و آستانه اهمیت، خصوصیات کیفی و تعاریف عناصر را تکمیل کرده و به هم پیوند می­دهند.
@accounting_tvu