ديده‌بانِ زنان

Kohl: a Journal for Body and Gender Research

«کحل»؛ مجله‌ای برای تحقیقات در حوزه بدن و جنسیت

كحل: مجلة لأبحاث الجسد و الجندر

کحل: یک مجله فمینیستی مترقی درباره جنسیت و تمایلات جنسی در خاورمیانه، جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا است.
این مجله‌ای دانشگاهی دوسالانه و چند زبانه است که دسترسی به آن آزاد و peer reviewed شده است.

گروه هدف این مجله عمدتا، اما نه منحصرا، تشکیل شده از: دانشگاهیان فارغ‌التحصیل، فارغ‌التحصیلان تازه وارد، نویسندگان مستقل، فعالان و محققانی که به دانشگاه‌ها وابستگی ندارند.
اما همچنین از مطالب ارسالی مشارکت‌کنندگان اصلی در این حوزه استقبال می‌کنند.

این مجله مستقر در بیروت‌ و پاریس است و از اساس از این عقیده سرچشمه گرفته که بسیاری از مطالبی که به طور گسترده برای خوانندگان جریان اصلی در مورد فمینیسم، جنسیت و تمایلات جنسی در منطقه ما در دسترس است، مملو از تصورات غلط شرق‌شناسی، تحقیقات سطحی، و ترکیبی متناقض است. تحقیقاتی یا بیش از حد و یا کم. در حالی که موضوعات بسیار محدود یا «داغ» به روش‌های بی‌شماری مورد بررسی قرار می‌گیرند، بسیاری از موقعیت‌ها و زمینه‌های (کانتکس) مهم مورد بررسی قرار نمی‌گیرند.

این مجله امیدوار است که هژمونی تولید دانش را با مشکل مواجه کند و اطمینان حاصل کند که مناطق و جوامع ما نقش اصلی را در بازتعریف تقاطع‌ها و چالش‌های خود در زمینه تحقیقات فمینیستی و
جنسی بازی می‌کنند.

در کحل، ما قصد داریم یک پلتفرم غیر اگزوتیک(عجیب و غریب) و غیر اقلیت را برای ترویج دانش و دانش مستقل توسط دانشگاهیان جوان و فارغ‌التحصیل فراهم کنیم و بدین وسیله شکاف بین محافل فعال و دانشگاه را پر کنیم.

معنای کحل:
سرمه است که از پودر ithmid یا سنگ گالن تهیه و با آب مخلوط می‌شود. برای هزاران سال و در سراسر قاره‌های آسیا و آفریقا، هم مردان و هم زنان، پلک های خود را با این ملغمه رنگ می‌کردند. اعتقاد بر این بود که کحل از چشم محافظت می‌کند و بینایی کسی که آن را به چشم می‌کشد بهبود می‌بخشد.

سرمه که اکنون به عنوان «خط چشم عربی» تجاری شده است، در تخیلات شرق‌شناسان در مورد اینکه زنان «عرب» چگونه باید به نظر برسند، گنجانده شده است.

بازنمایی زنان «عرب» یا با تقلید ضعیف از لباس رقص بلی یا رقص شکم، بیش ‌جنس‌گرایانه (بیش از حد جنسی‌انگارانه) است، این تصویر غالبا زنانی هستند که در پشت چادر یا برقع قربانی می‌شود، یا به‌ناچار با پوشیدن ترکیبی ناشیانه‌ای از هر دو (چادر و برقع) برجسته شده‌اند.همه این زنان به طور اجباری با چشم‌های تیره نافذ که با سرمه فراوان آرایش شده، برجسته شده‌اند.

ما نام کحل را انتخاب کردیم تا اثبات کنیم که سورمه یک لوازم آرایش عجیب و غریب نیست. ما تاریخ آن و بسیاری از تاریخ‌هایی را که محو شده و به دست هژمونی‌های استعماری گم شده‌اند، باز پس می‌گیریم.

کحل دیدگاه جدیدی در مورد فمینیسم، جنسیت و بدن است.

https://kohljournal.press/


#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

فعالان ایکس (توییتر) ر‌وز گذشته در اعتراض به از سرگیری فشارها و سرکوب گسترده علیه #زنان_ایران در فضاهای شهری با هشتگ #جنگ_علیه_زنان
واکنش نشان دادند

برخی از توییت‌ها:

گوزن آبستن:
نمی‌توانم تاریخی را دوست بدارم
‏که تنها
‏بوی پیکر و گیسوی سوخته‌ی زن از آن بیاید.
‏«شیرکو بیکس»

‏⁧ #جنگ_علیه_زنان

فاطمه:
⁩ «شالوده سیاست داخلی و خارجی دستگاه حاکم ایران در دو کلمه خلاصه می‌شود: حجاب و فحش!
‏توسری زدن به زنان برای ابراز قدرت و نشان دادن چماق
‏تا همه یادشان برود کرم از خود درخت است»

‏شاهرخ مسکوب، ۱۳۷۰


الهام:
سقفِ مطالبات ما، سقفِ آزادی‌مون، از افکار پوسیدهٔ شما خیلی بلندتره…

‏⁧ #جنگ_علیه_زنان


کاربر دیگری نوشته:
⁩ این هشتگ ⁧ #گشت_کشتار⁩ به طرز هولناکی گویای وضعیت روزمره ماست.
‏⁧ #جنگ_علیه_زنان

⁩پاراگرافی از گزارش بی‌بی‌سی:
دختری که تجربه بازداشت توسط ⁧ #گشت_ارشاد⁩ را داشته می‌گوید این روزها «خیابان‌ها شبیه میدان جنگ است و مردم در خیابان به یکدیگر خبر می‌دهند که مثلا فلان جا گشت ایستاده مراقبت باشید.»
‏طرح «نور» با تصویری تاریک، بازداشت‌های خشن و تهدید با شوکر برقی
‏⁧
شین:
همه چیز روشن است:
‏نه به ⁧ #جنگ_علیه_زنان⁩

‏و سخنی برای همیشه: ⁧ #زن_زندگی_آزادی


⁩ @womenwatcher

نوروز مبارک

هنوز و همیشه :

#زن #زندگی #آزادی


@womenwatcher

ایران جلیلی مادر #نسیم_سلطان‌ییگی در ایکس (توییتر سابق) از ممنوعیت ملاقات دخترش و #الهه_نیلوفر
خبر داد

📍«دیروز ۱۰ دی‌ماه برای ملاقات با دخترم ⁧ #نسیم_سلطان_بیگی⁩ به زندان اوین مراجعه کردم. اما به ما و خانواده ⁧ #الهه_محمدی⁩ و ⁧ #نیلوفر_حامدی⁩ اجازه ملاقات داده نشد و گفتند که علت این محدودیت که تا پایان دی‌ماه ادامه خواهد داشت، استفاده خارج از مقررات از تلفن زندان است.»

#زن_زندگی_آزادی

@womenwatcher ‏⁧

https://x.com/jaliliiran/status/1741752726898332159?s=46&t=xgs1X9wsUuVMs2E7kwfLFA

⁩

📍به یاد تو یلدا، به یاد تو که اظهار پشیمانی نکردی...

‏⁧ #یلدا_آقافضلی ⁩
‏⁧ #زن‌_زندگی_آزادی ⁩
‏⁧ #شب_یلدا ⁩

@womenwatcher

بدن زنان به‌مثابه فضا/بدن زنان در فضاهای شهری

چگونه زنان در تهران بعد از قتل حکومتی ژینا بر ترس خود غلبه می‌کنند

✍🏽زهره رجبی

این مقاله به دنبال درک و  دریافت این موضوع است که چگونه زنان در تهران بعد از قتل حکومتی ژینا و اعتراض‌های گسترده علیه حجاب اجباری در سراسر ایران، بر ترس خود غلبه می‌کنند و در احاطه سرودهای شورانگیز، عکس‌ها و فیگورهای سایر زنان مبارز (برگرفته از مقاله انقلاب فیگوراتیو زنان، سایت دیدبان آزار، 1401) در قلب فضاهای شهری قرار می‌گیرند. این تجربه لحظاتِ «آنجا»بودن، در خیابان بودن بدون حجاب و محدودیت‌های قبلی چگونه است؟

فضاها «جنسیتی» هستند. مارتینا لو اظهار می‌کند که «جنسیت و فضا هردو به‌طور یکسان نتیجه موقتی از یک فرآیند انتساب و چیدمان – بدون استثنا زمانمند– هستند که هم ساختارها را شکل می‌دهند و هم بازتولید می‌کنند. هم جنسیت و هم فضا در انعکاس هنجارهای اجتماعی در تجربه زیسته روزمره مشابه هستند (لو، 2006)». این مقاله با بررسی روایت‌های خیابانی زنان در جنبش اخیر در شهر تهران، دنبال می‌شود. در این حضور و پرفورمنس خیابانی، تو گویی این حضور و پرفورنس یا بازی خیابانی گهگاه از امور دنیوی دور می‌شود و به تلاش تهدیدکننده  وضعیت موجود گسترش می‌یابد و امکان رهایی ازبیگانگیِ روابط اجتماعی واقعی‌شده را فراهم می‌کند.گئورگ لوکاچ با استناد به سخنان معروف شیلر در مورد آموزش زیبایی‌شناسی در تاریخ و آگاهی طبقاتی (لوکاچ 138) معتقد است که مردم تنها زمانی آزادند که اجراگری (پرفورم) می‌کنند.

لازم به ذکر است که این تحقیق همچنان در حال انجام است و بخشی از داده‌ها برای ارائه در همایش روز جهانی زنان دیدبان آزار در اسفند ۱۴۰۱ ارائه شده است.

#زن #زندگی #آزادی

ادامه مقاله در سایت دیده‌بان آزار

@Shahr_Zanan

اعتصاب غذای #سروناز_احمدی در زندان اوین، در حمایت از اعتصاب غذای زندانیان تبعیدی به زندان قزلحصار

سروناز احمدی، فعال حوزه کودکان، مددکار اجتماعی و مترجم که در حال حاضر در زندان اوین محبوس است، طی نامه‌ای از داخل بند زنان اعلام کرده است که از امروز ۲۶ شهریور در همراهی با مقاومت زندانیان تبعیدی از زندان اوین به قزلحصار، هم‌دوش آن‌ها در اعتصاب غذا خواهد بود.

📍متن نامه‌ی او :

«سروناز احمدی هستم، مددکار در حوزه کودکان و مترجم و در حال حاضر زندانی در زندان اوین. تقریبا سه سال است که همسرم کامیار فکور را می‌شناسم. در همین سه سال پنج بار کامیار را از من ربودند. کامیار خبرنگار در حوزه اقتصاد محیط‌زیست، ترانه‌سرا و خواننده موسیقی رپ است و از اولین لحظاتی که از او به یاد می‌آورم در‌ جنگ بوده، برای رهایی کارگران و ازمیان‌برداشتن بیگانگی‌مان با طبیعت. کامیار بیست و هشت ساله است و تاکنون شش پرونده برایش ساخته‌اند، با اتهاماتی مثل شرکت در تجمع برای اعتراض به دستمزدهای که تا روز دهم ماه هم نمی‌رسد، بازنشر گزارش‌های محیط‌زیستی در روزنامه رسمی کشور و حمایت از کارگران و معلمان و بازنشستگان، پرونده‌هایی که در مواردی با ضرب‌وشتم شدید همراه بوده است. ما تنها دو هفته از ازدواجمان گذشته بود که در جریان جنبش زن زندگی آزادی بازداشت شدیم و در نهایت من با حکم سه سال و شش ماه و کامیار با حکم دو سال و هشت ماه حبس به زندان اوین منتقل شدیم، درحالی‌که با توجه به اتهاماتمان یعنی تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی باید مشمول عفو ۱۴۰۱ می‌شدیم که البته آن را دستاورد شمار زیاد مشارکت‌کنندگان در این جنبش می‌دانم. دوازدهم شهریور کامیار را به‌همراه دوازده زندانی دیگر با دروغ در روز ملاقات به بند امن زندان قزلحصار کرج تبعید کردند، یعنی سرکوب در سرکوب. حالا در زندگی مشترکمان همان هفته‌ای یک یا دو بار ملاقات را نیز سه هفته است که نداریم و تنها سه بار برایم از زندان تماس برقرار کرده‌اند، تماس‌های سه دقیقه‌ای با حضور ماموران. هر روز هم خبری از وضعیت اسفبارشان می‌رسد، از ضرب‌وشتم تا بی‌هوشی جعفر ابراهیمی، معلمی که به‌جای تبعید به‌خاطر وضعیت وخیم سلامتی‌اش باید عدم تحمل حبس دریافت می‌کرده است. در روز این تبعید پس از اعتراضم با همراهی همبندیانم به من وعده داده شد که کامیار تا یک هفته آینده به‌خاطر حضور من در زندان اوین به این زندان بازمی‌گردد اما هنوز این اتفاق نیفتاده است. حالا این سیزده نفر در اعتصاب غذا هستند در حمایت از قیام ژینا و بار دیگر نشان داده‌اند که هر جا ستمی هست مقاومتی هم هست. من هم از امروز بیست‌وششم شهریور در همراهی با مقاومت این زندانیان در اعتصاب غذا خواهم بود و پس از پایان اعتصاب غذای این زندانیان هم اعتراضم به این تبعید و سرکوب مضاعف در زندان از طریق تبعید را با تحصن و در صورت لزوم مجددا اعتصاب غذا نشان خواهم داد، تا زمانی که همسرم به این زندان بازگردانده شود و هر دو در یک زندان باشیم.

این اعتراضی‌ست به سرکوب مضاعف زندانی از طریق تبعید در محل سرکوب یعنی زندان، این اعتراضی‌ست برای سوی چشمان جعفر ابراهیمی، اعتراضی‌ست برای عشق، عشق‌های خاموش‌نشدنی دشوار. این اعتراضی‌ست به تمام آزار و اذیت‌ها و اضطراب‌ها و نگرانی‌هایی که در عشق با آن مواجه‌مان می‌کنند. این اعتراضی‌ست کوچک برای یادآوری رنج‌ها و مقاومت‌های بزرگ، برای یادآوری پیراهن سرخ عروسی مریم همسر بکتاش آبتین، برای هم‌قطاری‌ام آنیشا اسدالهی که همان تماس سه دقیقه‌ای را هم با همسرش کیوان به جرم خواندن شعر ندارد، برای سعید سلطانپور که در شب عروسی‌اش او را ربودند تا به خیال خود از صحنه زندگی محوش کنند، برای پوری و مرتضی کیوان، برای آن‌هایی که برای عشق از آن‌ها حتی یک گور مشخص هم باقی نمانده و برای حنانه کیا. این اعتراض اگرچه پس از پایان این اعتصاب غذای جمعی، جلوه اقدامی فردی را خواهد داشت اما با ایمان به قدر جمعمان است و با امید به اینکه آنچه از من باقیمانده بسنده است تا آن خیالواره سبک وزن بر تباهی واقعیت چیره شود».

سروناز احمدی
بند زنان زندان اوین
۲۶ شهریور ۱۴۰۲

#زن #زندگی #آزادی

@womenwatcher

یک سال سخت، تلخ و همراه با رنج‌های ناگفتنی، پر از امید و ناامیدی، پیشروی‌های سریع جامعه در زمینه #حجاب_اختیاری
و
به نام

#زن #زندگی #آزادی

@womenwatcher

#روز_جهانی_زنان؛ ۸مارس

#زن_زندگی_آزادی #جنبش_زنان_ایران

@womenwatcher

چاپ کتابی که مترجم آن ۲۵ روز است که در زندان به‌سر می‌برد و وضعیت وی مشخص نیست!

کتاب تازه چاپ شده‌ی «انقلاب در نقطه صفر» که توسط نشر افکار روانه بازار شده، به همت #سروناز_احمدی ترجمه شده است که هم‌اکنون در بازداشت به سر می‌برد.

سروناز احمدی فعال حقوق کودکان در تاریخ ۱۵ آبان ماه به همراه همسرش «کامیار فکور» در منزلشان در تهران بازداشت شدند.

این فعال حقوق کودکان که دارای کارشناس ارشد رشته‌ی مددکاری اجتماعی از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی است، در حوزه‌ی زنان نیز فعال است و مقالاتی را در این زمینه ترجمه و منتشر کرده است.

#زن #زندگی #آزادی

@womenwatcher

#ریحانه_معروف دبیر شورا صنفی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به قید وثیقه یک میلیاردی آزاد شد./شوراهای صنفی دانشجویان

#زن #زندگی #آزادی

@womenwatcher

📍بیانیه جمعی از جامعه‌شناسان زن
به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان

امسال روز جهانی #منع_خشونت_علیه_زنان، در شرایطی فرا می‌رسد که زنان ایرانی بیش از دو ماه است برای اعتراض به خشونت و تبعیض جنسیتی به خیابان آمده‌اند و با کنش اعتراضی مسالمت‌آمیز، خشم تاریخی‌شان را از ستم جنسیتی فریاد می زنند. زنان با شعار «#زن، #زندگی، #آزادی»/ «ژن، ژیان، ئازادی» که در ریشۀ کردی‌اش، به نفی خشونت، حق حیات و رهایی زنان اشاره دارد، می‌کوشند، بار دیگر حقوق انسانی‌شان را در عرصه عمومی مطرح و بازپس بگیرند.

خشونت بر زنان قدیمی‌ترین و در عین حال عادی‌ترین شکل خشونت بدون عقوبت است که برای اعمال سلطه مردانه و واداشتن زنان به اطاعت از فرامین و هنجارهای نظام مردسالاری کارکرد یافته است. استیلای نظام فرهنگی و اجتماعی مردسالاری و روابط نابرابر قدرت مرد و زن، محیط خانواده را برای زنان ناامن و گاه به قتلگاه تبدیل کرده است. در ایران خشونت علیه زنان با شیوعی بیشتر از متوسط جهانی ادامه دارد و در اشکال گوناگونی چون خشونت خانگی، کودک همسری و قتل‌های ناموسی مشاهده می‌شود. تجربه خشونت برای زنانی که همزمان تحت ستم طبقاتی و قومیتی قرار دارند شدیدتر است.

از طرف دیگر ساختار اجتماعی که بر پایه‌ی روابط نابرابر قدرت مرد و زن شکل گرفته، خشونت را تنها به خانواده محدود نمی‌کند و در نظام حقوقی، ایدئولوژی و عرصه عمومی نیز به شکل مداوم و مستمر اعمال می‌شود. حکومت‌های معاصر همواره زنان را با رویکردی مبتنی بر صغارت و حقارت نگریسته‌اند و چه برای مدرن نمایی و چه برای اسلامی سازی جامعه ایران، به نقض حق انتخاب و کنترل پوشش زنان متوسل شده‌اند، و در این مسیر، از اعمال خشونت به دست امنیه و پاسبان و پلیس گشت ارشاد ابایی نداشته‌اند.

شهریورماه امسال، روش‌های کنترلی و پلیسی برای گستراندن پوشش استاندارد موجب فاجعه مرگ مهسا امینی در بازداشت شد. خشونت علیه این زن جوان در بستر نارضایتی اجتماعی برخاسته از شکاف طبقاتی، نابرابری‌های قومیتی و مذهبی و جنسیتی، فساد ساختاری و بی کفایتی و ناکارآمدی مدیریتی آتش خشم مردم را شعله‌ور کرد و زنان به عنوان پیش قراول اعتراض راهی خیابان شدند و در این راه چندین زن جان شان را از دست دادند.

حال در آستانه روز جهانی منع خشونت علیه زنان، ما جمعی از جامعه‌شناسان زن، با احساس خطر از خشونت و تهدید فزاینده علیه زنان چه در حوزه خصوصی و چه حوزه عمومی، خواستار مقابله با خشونت علیه زنان و حذف زمینه‌ها و بسترهای آن هستیم.  با وجود هشدارهای مکرر دانشگاهیان، پژوهشگران و پیگیری فعالان حقوق زنان تاکنون هیچ تدبیری برای مقابله با خشونت علیه زنان اتخاذ نشده و واکنش رسمی به این مسآله، فروکاستن آن به موضوعی خصوصی، قربانی نکوهی و دعوت زنان به پذیرش اقتدار مردانه بوده است.

پژوهش‌های متعدد، کارزارهای مدنی، مطالبه‌گری از مسیرهای قانونی، چانه‌زنی و مذاکره، فعالیت‌های رسانه‌ای، هیچ کدام موجب نشده که اقدامی جدی و مؤثر برای مقابله با خشونت علیه زنان صورت گیرد و امروز شاهد آن هستیم که خشونت علیه زنان مرزهای عرصه خصوصی را درنوردیده و به طور آشکار در عرصه عمومی نیز اعمال می‌شود.

ما امضاءکنندگان این بیانیه، ضمن اعلام نگرانی از گستردگی خشونت علیه زنان، با درک جنبش «زن، زندگی، آزادی» به عنوان یک حرکت نفی خشونت و صلح‌طلب که به دنبال بازگرداندن کرامت انسانی، آزادی و حق انتخاب به جامعه ایران به‌ویژه زنان است، خواستار پایان یافتن خشونت خیابانی علیه معترضان، آزادی بازداشت شدگان، خروج پلیس از دانشگاه‌ها و حفظ امنیت و سلامت دانش‌آموزان هستیم.

همچنین با فهم این که، در شرایط سیطره نظام مردسالاری کنترل همه جانبه بر زنان به مثابه حقی مردانه ترویج و خشونت به مثابه ابزار سلطه بر زنان عادی سازی می‌شود، و همزمان با آن نابرابری‌های طبقاتی و قومیتی به خشونت علیه زنان دامن می‌زند، خواستار شکل گرفتن عزمی جدی و عمومی برای پی‌ریزی جامعه‌ای هستیم که با برچیده شدن همه صور ستم و نابرابری، خشونت علیه زنان در آن محو شود.

با آرزوی برقراری صلح، برابری و آزادی

ژاله شادی‌طلب، شهلا اعزازی، سیمین کاظمی، فاطمه موسوی ویایه، اعظم راودراد، عالیه شکربیگی، بیتا مدنی، آذر تشکر، نفیسه آزاد، گیتی خزاعی، فاطمه موسوی میرک، سمیرامیس شاه اسماعیلی

در صورت تمایل به امضای بیانیه، به لینک زیر مراجعه کنید:
https://docs.google.com/forms/d/1WF1PhhdPnc2CRaIUAfIOaHVKgaDALBttKoiQ1bCskFA/viewform?fbzx=-737094399483577425&edit_requested=true#responses

@womenwatcher

@women_socialproblems

📍درخت خانه فروهر‌ها در سالروز قتل آن‌ها


🔻به نقل از باربد گلشیری: پرستو فر‌هر درخت خانه و قتلگاه فروهرها را به #زن #زندگی #آزادی و #دادخواهی آراسته است.
این درخت را #پروانه_فروهر کاشته بود.

ویدیو از : یورونیوز

@womenwatcher

گروهی از شاعران آمریکایی به نویسندگان و شاعران زندانی در ایران: به شما اهمیت می‌دهیم و در کنار شما هستیم

چارلز برنستین، شاعر شناخته شده آمریکایی و برنده‌ جایزه معتبر «بولینجن» همراه با ۲۷ شاعر آمریکایی، از جمله آن والدمن، پی‌یر ژوریس، جروم روتنبرگ به همتاهای ایرانی خود که پشت میله‌های زندان‌های جمهوری اسلامی‌اند نوشته‌اند: ما شما را می‌بینیم، به شما اهمیت می‌دهیم و در کنار شما هستیم و می‌خواهیم در آینده آثار شما را بخوانیم.

در این بیانیه آمده است: «به عنوان شاعران آمریکایی که زندگی خود را وقف آزادی بیان کرده‌ایم، از حملات به شاعران و نویسندگان همکارمان در ایران برآشفته‌ایم. در حالی که اخبار هولناک حملات [نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی] به زنان و دختران و به مردان و پسران [معترض] منتشر می‌شود، حمله به شاعران و نویسندگان ایرانی چنانکه شایسته و بایسته است گزارش نشده.
ما به این شاعران و نویسندگان می گوییم: ما شما را می‌بینیم، به شما اهمیت می‌دهیم و در کنار شما هستیم و می‌خواهیم در آینده آثار شما را بخوانیم. شعر مهم است – هم در ایالات متحده و هم در ایران و زندانی شدن ادیبان ایران حمله به همه ماست.»

در ادامه از آتفه چهارمحالیان، امیرحسین بریمانی، سعید هلیچی، نازنین کی نژاد، آرش گنجی، علیرضا ایزدی، حمید جعفری نصرآبادی، توماج نورایی، آرش رمضانی، امیرحسین آتش، نصیبه نامی‌فر، محمد طراوت روی، کاوه و یاشار دارالشفا، رضا خندان مهابادی، کیوان مهتدی، خسرو صادقی بروجنی و نازنین محمد نژاد، کیوان باژن، ریزان احمدی، کرم‌الله سلیمانی، مژگان کاووسی، مهوش ثابت، ارغوان وثوق انصاری، محسن زهتابی، حنیف خورشیدی، محمد رضائیان، فرهنگ روشنی و همچنین منصوره موسوی (نویسنده و پژوهشگر مطالعات زنان) نام برده شده که از این میان منصوره موسوی و محمود طراوت‌روی در این فاصله آزاد شده‌اند./رادیو زمانه

@womenwatcher

#زن #زندگی #آزادی

برای خدانور لجه‌ای

نویسنده: شیلا قاسم‌خانی؛ دانش‌آموخته ارتباطات اجتماعی/مخاطب کانال

جهان پر شده از حرف. من وسط همه‌ی لایک‌های جهان همه‌ی شورها و شوق‌ها برای بالا بردن تعداد فالوورها و تصاحب فضا، گمنام و سردرگم ایستاده‌ام. ولی نه ایستادنی مثل خدانور لجه‌ای. چشم می‌گردانم چه کسی مثل او ایستاده، مثل او خندیده مثل او رقصیده، چند نفر مثل خدانور توانسته‌اند آنقدر مستانه روی انگشت‌  پاهایشان بچرخند، آن هم با لبخند، رها از این دنیا. کسی را نمی‌بینم و ناگهان خدانور کشته شد.

هنوز کلمات با شتاب می‌لغزند روی صفحه، تا از حرف زدن احساس غرور کنند  که خیال کنند بلوچ با جنگ کلمات آنها امید می‌گیرد. چگونه وقتی خدانور در گرمای رَم‌کرده‌ی بلوچستان به تبختر مرکزنشینان خودفروخته به جهان مجازی می‌اندیشد، به هیاهوی کلمات بدسرپرست، به صداهای ناراست، به نقش‌های متعفن، به دستهای بسته‌، به گلوی تشنه، من بی‌صدا نشسته باشم در ستایش کلمات ملبس متبرج؛ یکی فریاد می‌زند زنده باد سوسیالیسم، زنده باد چپ‌های جهان. یکی ناسزا می‌گوید به چپ‌های جهان، گوش می‌کنم، صدا در صدا‌. حالا صداها فراتر از انسان‌اند: مرگ بر نئوکان‌های بی‌شرف که دهان گشادشان را برای بلعیدن زمین باز کرده‌اند. عربده می‌کشند، گوش جهان  را  کر کرده‌اند. من دیگر نمی‌شنوم. صدایی پا درآورده با پرچم مرگ بر همه‌ی شما، درود بر ما چند نفر! خدانور لجه‌ای را به گلوله می‌بندد.

خدانور اگر زنده بود اگر صدایش آرام و لاجان نبود شاید از ایسم جدیدش برای همه شما حرف می‌زد. از فلسفه پاهایش میگفت با آن ضرباهنگ هماهنگ. در این دنیایی که آدم‌ها و کلماتشان ناهماهنگ ضرب میگیرند. از عشق به انسان میگفت از رمانتیسم جدیدش. از اصوات  از کلمات، از نقوش انسان بر اذهان. از دهن‌کجی به مدعیان روشنفکر خیره به لنز دوربین‌ها تا شهوت دیده‌شدن‌شان را آرام کنند. یا از آنها که مسخ اسلحه شدند که برای این مسخ‌شدگی از آدمها از پروانه‌ها، درناهای عاشق، از آواز محزون فاخته‌ها جنازه بسازند،  بعد از جنازه‌ها پل بسازند،  بعد بروند آن‌سوتر از سرزمین گندشان تا خاک‌های بیشتری را بی‌حاصل کنند.

اما خدانور هر روز زیبایی خواهرانش را زمزمه می‌کرد، و زندگی هر گوشه از این هستی سبز می‌شد، صورت مادرش را می‌بوسید، آن هم با زیباترین و تنهاترین لبخند جهان،  آن هم میان گرمای تفتیده، میان حالا امروز را چه کنم، آخَر  معدن طلایشان به دست پرچم‌داران مرگ بر امپریالیست‌، درود فقط به خودمان فتح شده، کلمات جنایتکارشان از برق طلاها‌ زننده‌تر شده و دستهای تا آرنج به خون خدانور در طلا فرورفته، بی‌صفت‌ها حالا مدعی شده‌اند، فکر می‌کنند شعارها به آنها حق هر غلطی را می‌دهد. خدانور دست فقر را می‌گیرد با هم به دل زندگی گه‌زده می‌روند، دلش برای چنگال‌های آلوده به خون آنها می‌سوزد، به صورت فقر لبخند شیرینش را می‌زند ، حتی به دستهایش که شرمنده خدایارند که نمی‌توانند دهان همه ی آن شعارگویان بی‌قلب و بی‌لبخند را با گاله پر کنند. خدانور همه امیدش به ضرباهنگ پاهایش هست، پشتش به آنها گرم است. صدایی درونش می‌گوید، پاهایت تو را نجات خواهد داد، روزی صدای ضرب پاهایت روی زمین در گوش آدم‌ها خواهد پیچید، صدای نت‌های بلوچ تو را زنده خواهد کرد...

خدانور لجه‌ای بگذار فقط با کلمات کاهلم و بغضی که برای تو در گلو جمع کرده‌ام بگویم، حتی امیدها هیچ غلطی نمی‌کنند، اما صدای ضرباهنگ پاهای تو، موج موهای خوش‌حالتت، لبخند اغواگرانه‌ات، گاه و بیگاه خواهد خواند آاای آدمهااا...جهان بی‌شک به ندای تو
نیاز خواهد داشت. جهان را بخوان.


#زن #زندگی #آزادی
@Shahr_Zanan

🟣 بازداشت موقت و غیرقانونی #هدی_توحیدی، دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه علام طباطبایی یک ماه دیگر تمدید شد.

این دانشجو، ۴۰ روز پیش و در اولین هفته اعتراضات بازداشت شد و خانواده او خبر از تمدید دوباره قرار بازداشت موقت وی داده‌اند. مسئولیت جان و سلامت این دانشجوی در بند، متوجه نهاد بازداشت‌کننده اوست. این دانشجو در تماس با خانواده خود خبر از انتقال به بند ۲۰۹ اوین داده است.

#ژن_ژیان_ئازادی
#زن_زندگی_آزادی
#اعتراضات_سراسری
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani

اعتراض‌های صنفی ادامه‌دار در دانشگاه‌‌های ایران

🔻سلف #دانشگاه_شریف امروز در بیرون ساختمان به دانشجویان غذا داد اما بر اساس عکس‌های منتشرشده با استقبال دانشجویان همراه نبود. در عوض، دانشجویان پسر و دختر با هم در محوطه غذا خوردند.

🔻دانشگاه شریف اعلام کرده فعلا سلف تعطیل است و برخی از دانشجویان هم از ورود به دانشگاه منع شده‌اند.

🔻دو روز پیش نیز چند دانشجوی دختر در تریبون آزاد با حضور رسول جلیلی رئیس دانشگاه شریف، بدون حجاب حاضر شدند.

🔻بنا بر گزارش‌ها، اعتراض دانشجویان در دانشگاه‌های تهران به تفکیک جنسیتی بخصوص در سلف دانشگاه‌ها ادامه دارد از جمله در دانشگاه علم و صنعت.

🔻در دانشگاه خواجه نصیر هم دانشجویان به سخنگوی دولت معترض شده‌اند./بی‌بی‌سی

@womenwatcher

#زن #زندگی #آزادی

ر‌وایت «هم‌میهن» از حوادث اردبیل و مدرسه دخترانه شاهد

مادر یکی از دختران مدرسه شاهد ⁧ #اردبیل⁩ در گفت‌وگو با هم‌میهن:
‏«وقتی رسیدم عالی‌قاپو بعضی از دخترها شعار می‌دادند. آن دور و بر هم پر از مامور و گشت بود. شلوغ شد و به بچه‌ها حمله کردند. به زور دخترم را کشیدم بیرون. بچه‌ام از ترس رنگ به رویش نمانده بود.»

توضیح خبرنگار هم‌میهن: برخی از فعالان اردبیل از گفت‌وگو خودداری کردند. اما ضرب و جرح دانش‌آموزان و انتقال آنها به بیمارستان از سوی بسیاری به جز مقامات تایید شده است. البته در مورد مرگ در روایات غیررسمی تناقضاتی وجود دارد و مقامات هم که قاطعانه موضوع را رد کرده‌اند./هم‌میهن

#زن #زندگی #آزادی

@womenwatcher