📍 #خشونت_عليه_زنان؛ از خانه تا خيابان
🔻خشونت علیه
زنان، از اتاق خواب، از خانه، از آپارتمان، از آسانسور، از کوچه، از خیابان، از دانشگاه، محیط کار، اداره و … برایمان دست تکان میدهد.
خشونت، فرزند جامعه بیمار است، فرزندی که با سکوت قربانیانش رشد میکند. در این یادداشت، سعی میکنم به طور خلاصه از
خشونت علیه
زنان و ضمانت اجراهای حقوقی قوانین منع
خشونت سخن بگویم.
🔻ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ میگوید: «هر کس در اماکن عمومی یا معابر، متعرض یا مزاحم اطفال یا
زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شوون و حیثیت به آنان توهین نماید به حبس از دو تا شش ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.»، اما چند نفر از ما، از وجود چنین ضمانت اجرایی با خبریم؟
🔻ناگفته پیداست، اثبات جرم مزاحمت و تعرض به
زنان در اماکن عمومی یا معابر، بار اثباتی سختی دارد. یا مزاحم باید در لحظه توقیف شود، یا او را به عنوان بزهکار ولگرد یا با سوسابقه بشناسیم. گرچه وجود شاهدی در این زمینه میتواند تأثیر داشته باشد. همچنین از سوی دیگر، عبارت تأمل برانگیز: «شان زنانه» در اینجا محل مناقشه است. چه کسی میخواهد تشخیص دهدشان یک زن چیست؟ اصلاً آیا در هنگام شکایت یا مزاحمت، پوشش یک زن – که حق انتخاب اوست- در این شانیت متغیر محسوب میشود؟
🔻از سوی دیگر، طبق قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۹۲، ضابطان دادگستری در صورت حضور در محل جرم، میتوانند اقداماتی انجام دهند. چه بهتر اگر در محلهای حادثه خیز یا کوچهها و خیابانهای خلوت و ناامن، ماموران نیروی انتظامی به صورت شبانه روزی در جهت تأمین امنیت
زنان حضور داشته باشند.
🔻در این بین، نباید نگاهها تنها به قربانی معطوف باشد، گرچه فشارها بر او دو چندان است. از یک سو ممکن است با تهدید از سوی
خشونت گر مواجه شود- که البته آن هم قابل پیگیری حقوقی است- و هم تابوهای خانوادگی، اجتماعی و … بر تصمیم او بر علنی سازی
خشونت تأثیر بگذارند.
متن كامل را اينجا بخوانيد:
http://ir-women.com/15888@womenwatcher