وزن دنیا

از علیرضا طبایی

#علیرضا_طبایی، دیروز و در سن ۸۰ سالگی از دنیا رفت. شاعر، منتقد، روزنامه‌نگار و ترانه‌سرایی که اگر گفتن هریک از این‌ها را در کنار نامش فراموش کنیم، ترانه‌ی «عشقِ تو نمی‌میرد» را که با صدای #عارف ماندگار شده، از یاد نخواهیم برد.
طبایی، سال‌ها در زمینه‌ی ادبیات و روزنامه‌نگاری فعالیت داشت و در نشریاتی چون سخن، نگین، فردوسی، رودکی و ... مقالاتی درباره‌ی شاعرانی چون #نیما_یوشیج، #منوچهر_آتشی، #سهراب_سپهری، #محمد_زهری و به‌طور کلی شعر و ادبیات منتشر کرد.
هم‌چنین از او تا کنون ۸ مجموعه شعر و ترانه به جا مانده که آخرین مجموعه‌ی ترانه‌هایش را با نام «عشق تو نمی‌میرد» در سال ۱۴۰۱ به انتشار رساند.

وزن‌دنیا درگذشت این شاعر پیشکسوت را به جامعه‌ی ادبی و فرهنگی ایران تسلیت می‌گوید.

@vaznedonya

#وزن_دنیا
#شعر_بخوانیم

از مفتون امینی

امروز، ۲۱ خرداد، زادروز، یدالله #مفتون_امینی (۱۳۰۵-۱۴۰۱) است. او که #احمد_شاملو از وی به عنوان «وسواس مهربان شعر» یاد کرد، یکی از ستاره‌های درخشان آسمان #شعر_معاصر ایران بود.
مفتون، زاده‌ی شاهین‌دژ و دانش‌آموخته‌ی حقوق، با تأثیرپذیری از #نیما_یوشیج، از شعر کلاسیک به سوی #شعر_نیمایی گام برداشت و با آثارش در زبان‌های فارسی و ترکی، غنای ادبیات ایران را دوچندان کرد.
گرچه او در آذر ۱۴۰۱ از میان ما رفت، اما میراثش در کتاب «خوشا یک ادراک» و دیگر آثارش جاودانه است.

در این پست شعری با خوانش مفتون امینی در چهارمین شب #شعر_گوته می‌شنوید.
@vaznedonya

#وزن_دنیا
#شعر_بخوانیم

سیزدهم دی‌ماه، مصادف با سالروز درگذشت نیما یوشیج

خشک آمد کشتگاه من
در جوارکشت همسایه.
گرچه می‌گویند:«می‌گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران»
قاصد روزان ابری
داروگ!
کی می‌رسد باران؟

#نیما_یوشیج در بزنگاه مهمی از تاریخ ایران ظهور کرد که ادبیات ما نیاز به نوشدن و تحول داشت. او با نبوغ و شهامت بسیارش تجربه‌های پیشین را با خلاقیت خویش آمیخت و شالوده‌ی این تحول را بنیان نهاد. اگرچه نوگرایی او در شعر بیشتر در شکستن قوالب و گسترش آزاد اوزان کهن جلوه می‌کرد، اما درحقیقت او بود که هم در نظریات ارزشمندش و هم در اشعار ماندگارش بر مضمون و زیبایی‌شناسی شعر ایران نیز تأثیر شگرفی گذاشت و افق‌های تازه‌ای را پیش روی ادبیات معاصر گشود و به‌حق مبدأ و سرچشمه‌ی شعر مدرن ایران به‌شمار می‌آید.

به بهانه سالروز مرگ نیما، به خانه‌ی او در منطقه شمیرانات که به تازگی با عنوان موزه شعر نوین ایران بازگشایی شده است، سر زدیم.

وزن دنیا در نخستین شماره خود، به بازخوانی میراث شعری «نیما» شش دهه پس از او با تیتر «هست شب» پرداخته است.

یاد و خاطرش گرامی 🌿

#وزن_دنیا
@vaznedonya

تو را من چشم در راهم
شباهنگام
که می‌گیرند در شاخ تَلاجَن سایه‌ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم
شباهنگام
در آن دم که بر جا دره‌ها چون مرده ماران خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یادآوری یا نه، من از یادت نمی کاهم
تو را من چشم در راهم…

شعر «تو را من چشم در راهم» از #نیما_یوشیج با صدای #غزاله_علیزاده

#وزن_دنیا
@vaznedonya

اشعار #نیما_یوشیج کمتر دستمایه‌ی آهنگسازان و خوانندگان ایرانی قرار گرفته‌اند. اما معمولا هر بار شعری از نیما با موسیقی تلفیق شده، نتیجه‌ای خوشایند و درخشان داشته‌است. یکی از تجربه‌های خوب و ماندگار در این زمینه را باید در آلبوم «در شب سرد زمستانی» جست‌وجو کرد. جایی که #محمد_نوری و #فریبرز_لاچینی در قطعه‌ای شعر مشهور نیما با همین نام را با یک ملودی دلپذیر و هماهنگ با مضمون اثر اجرا کردند. این ترانه البته از یک وجه دیگر هم اهمیت دارد؛ محمد نوری بعد از سال‌ها سکوت، با این اثر دوباره به دنیای موسیقی بازگشت. در این قطعه #احمدرضا_احمدی شعر نیما را دکلمه کرده است.

#شعر_بخوانيم
#وزن_دنيا

@vaznedonya