وزن دنیا

در روزهای آخرِ اسفند
کوچ بنفشه‌های مهاجر
زیباست
در نیمروز روشن اسفند
وقتی بنفشه‌ها را،
از سایه‌های سرد
در اطلس شمیمِ بهاران
با خاک و ریشه،
میهن سیّارشان ــ
در جعبه‌های کوچک چوبی
در گوشه‌ی خیابان، می‌آورند
جوی هزار زمزمه در من
می‌جوشد:
ای کاش،
ای کاش آدمی وطنش را
مثل بنفشه‌ها
(در جعبه‌های خاک)
یک‌روز می‌توانست
همراه خویشتن ببرد
هر‌کجا که خواست
در روشنای باران
در آفتابِ پاک

در روزهای پایانی اسفند، شعری از #محمدرضا_شفیعی_کدکنی را با صدای #فرهاد_مهراد ببینیم و بشنویم.

#وزن_دنیا
@vaznedonya

•
🔸شعری از #محمدرضا_شفیعی_کدکنی با آواز ماندگار #محمدرضا_شجریان
•
«محمدرضا شفیعی کدکنی» متخلص به «م.سرشک» متولد ۱۹ مهر ۱۳۱۹ در روستای کدکن یکی از روستاهای نیشابور است. تحصیلات ابتدایی را از پدر خود که روحانی بود فراگرفت و نزد مادر خود که جایی گفته «آن بزرگ‌آموزگار زندگی و شعر و شیفته‌ی سرودهای حافظ که نخستین نغمه‌های سخن پارسی را یک حرف و دو حرف بر زبانم الفاظ نهاد و گفتن آموخت» با #شعر آشنا شد.شفیعی کدکنی مدرک دکترای خود را از #دانشگاه_تهران کسب کرد و از سال ۱۳۴۸ تاکنون سمت استادی این دانشگاه را دارد.
«م.سرشک» سرودن شعر را با غزل آغاز کرد و پس از آشنایی با نیما سبک شعر نو را برگزید. درباره‌ی شعر نیما در کتاب «موسیقی شعر» خود می‌گوید: «نیما شعر فارسی را به نظام و موسیقی نزدیکتر کرد. شعر نیما -با همه‌ی کوتاهی و بلندیِ مصراعهایش به‌ ویژه در دو دهه‌ی آخر عمرش، در غالبِ موارد- به موسیقی نزدیک‌تر از نظمِ سروش اصفهانی یا قاآنی است.»

از دکتر شفیعی کدکنی ده‌ها کتاب و مجموعه شعر به چاپ رسیده است؛ «در کوچه باغ‌های نیشابور» را شاید بتوان مشهورترین دفتر شعر او‌ دانست.

@vaznedonya