وزن دنیا

 تو را زبانزد بازار زرگری کردم
مس طلا شده‌ای کیمیاگری کردم
برای این‌که بفهمند حرف چشمت را
زبان رسمی یک شهر را دری کردم
چقدر موی سیاهت شبیه شد بی‌شک
به صفحه صفحه‌ی بختی که جوهری کردم
تو را که شانه‌ات آرامگاه من بوده
خودم به دست خودم سهم دیگری کردم
عصا زنان به تماشات می‌رود هر شب
دلی که در تهِ این سینه بستری کردم



#حسن_حسن‌پور
متولد 1361، #ساری. مجموعه‌های منتشرشده: «ساعت شماطه‌دار»، «مرگ نام خانوادگی‌ام» و...


همراهان عزيز اشعار ديگر شاعران #استان_مازندران را در #شماره_دوم #وزن_دنيا بخوانيد.
 

#شعر_مازندران
#شعر_بخوانيم
#وزن_دنيا

@vaznedonya
 

لجنزاری که به اشتیاقش ، تن می‌هراسد از سکونت ِ دائم
باغی‌ست گل داده در زوایای ِ ذهن.
خسته می‌شود از بازگشت به آینه
از واداشتن به نقش ِ ساحلی ، که روی دریایم افتاده است
شرطی محال را، به صورت ِ علاقه‌اش پرتاب کرده‌ای
و نشسته  بین ِ سایه‌ها جست‌وجویش می‌کنی
از دیواری که قد کشیده، پیچک‌ها را نادیده گرفته‌ای
یک نام را، با حروفی کشیده به پریدن از شب‌ها برده‌ای
به هر بار برخاستن و تقاضای شکست
تقاضای تشنگی از دهان ِ لبریز ِ لیوان
تب می‌کنم در این گودال
و تصویر اسب بر گودی کمرم می‌افتد
می‌شکنم تکه‌ای که آسمان را چسبانده است به دایره
و با صورت ِ مرگم اسب را بر‌می‌دارم
دست بر زانوی موافق می‌گذارم و بر می‌خیزم از خود
باید نگهداری‌ات کنم در این شکاف
گل‌های پتو تاب بیاورند خون را
از تپش بیفتند نام‌ها
شکمت را پاره کنند و به اعضای داخلی‌ات فرصت حبس شدن بدهند
رحم‌ات را در کاسه‌ای از خونابه و گریه بگذارند
حفره‌ای که حجیم نمی‌شود از زندگی
و نام‌ها را به ثبت نمی‌رساند.
باید نگهداری‌ام کنی و به اجزای چهره‌ام بگویی :
این سوی دیوار
جنین ِ تازه‌‌ای‌ست که می‌افتد از ادامه.


#زبیده_حسینی
متولد 1362، #نوشهر. مجموعه‌های منتشرشده: «مدادها شب را افقی می‌کشند»و...


همراهان عزيز اشعار ديگر شاعران #استان_مازندران را در #شماره_دوم #وزن_دنيا بخوانيد.
 

#شعر_مازندران
#شعر_بخوانيم
#وزن_دنيا

@vaznedonya