وزن دنیا

همه‌چیز از این‌جاست
بیست شده انگشت و
كمر تا كمر
رنگت را به فصل دادی
درخت شدم
و سر نبستم كه دردْ نایِ رفتن بگیرد
نای رفتن داشتم
نای پاییز شده‌ی برگی در جهات باد
 
همه‌چیز از این‌جاست
میان این دو استخوان
مسجدی خوابیده
گنبدان كبودی دارد
و بچه‌ای در آنِ سجده
به خواب نسبتن عمیقی جا‌مانده
شعر می‌خواند كه حی ‌علی ‌الموت
حی ‌علی‌ الموت و دست‌های بسته
حی ‌علی ‌الموت و «آرام زود تمام می‌شود»
 
همه‌چیز از این‌جاست
میان استخوان‌هات قلبِ كه بود؟
كه تا لبه‌ی جهان تابم خورد
كه تا لب‌هات لب خوردم و
یك بار برای هربار جا نماندم
كه شعر بخوان حی‌ علی حیات
 
همه‌چیز از این‌جاست
از كتف‌های من پرندگانی بیرون می‌زنند
كوچ ابدیِ شانه‌ات می‌كنند
آستین‌هایم را می‌كشی
پیراهن شش سالگیم
برای در دل ماندنت
تنگ می‌شود
 
 
#سامان_شهرکی
متولد 1378، #زاهدان.


همراهان عزيز اشعار ديگر شاعران #استان_سيستان_و_بلوچستان را در #شماره_اول #وزن_دنيا بخوانيد.


#شعر_سيستان_و_بلوچستان
#شعر_بخوانيم
#وزن_دنيا

@vaznedonya

از دعاهای ناپیدای زمان‌های گذشته
یکی این بود «خدا شیطان را به من نزدیک‌تر کناد»
ـ حتی از رگ گردن‌ـ
و گردن‌های درازی برای اجابت این رگ درازتر
از همان‌جای تاریخ
تا همان
و رودها از گزند رتیل‌ها پا درآورند
صاحب کتف زرافه‌ها شدند
گردن‌کشان با درازی زبان‌های آبی  
رتیل‌ها از آب‌ها گرفتند زرافه‌ها
و در صندوق‌های حصیریِ روباز
سپردند به باد روان
باد آیا جوان‌تر از گردهای تاریخ است؟
پیچان‌تر از برگ‌های تُرد شاه‌دانه؟
و ما
که دودها را با دودها
سوی خانه می‌بریم؟

#شروین_شاهوزی‌پور
متولد 1357، #زاهدان.
 

همراهان عزیز اشعار دیگر شاعران #استان_سیستان_و_بلوچستان را در #شماره_اول #وزن_دنیا بخوانید.

#شعر_سیستان_و_بلوچستان
#شعر_بخوانیم
#وزن_دنیا

@vaznedonya