وزن دنیا

باید برخیزم
از عصاره‌ی عَشقه
                          در معجونِ گازوئیل و روغن بریزم
تا عطری شود برای پیاده‌روی در خیابان تو
با خاک ارّه پاک کنم دستان سیاهم را
بشویم صورت چربم را با پودر برف
و زیر بغلم دارچین بمالم
 
برای تمام موتور ها که گاز می‌خورند دستی تکان بدهم
در ابر دود
 
خیابان که به نام تو باشد
من غریبی نمی کنم
 
در پیاده‌رو‌های تو قدم زدن
تماشای آرامش آدم‌هاست
 
باید نام کوچک تو را به یاد بیاورم.

 #نیما_تقوی
متولد 1360،  #شیراز


همراهان عزيز اشعار ديگر شاعران #استان_فارس را در #شماره_اول #وزن_دنيا بخوانيد.
 

#شعر_فارس
#شعر_بخوانيم
#وزن_دنيا

@vaznedonya
 
 

 
عروس را که از دریا گرفتند
النگو نداشت
موهای وز کرده
لب‌های برآمده
سیاهی چشم‌هایش
و تور سفیدش در خواب
خانه‌ی هزار ماهی شده بود.
 
من محو بودم
محوِ بختی که با قایق می‌رفت
پشت کرده به گره‌های کپر
نشسته که موج  برگردد.
 
جزیره خاموش است
هیچ طنابی تا ماه کش نمی‌آید
این‌جا نمی‌توانی لنگر  بیندازی
خدایت آن پایین است
زیر هزاران موج.
تو هم فراموش کرده‌ای خانه‌ات را به دوش بکشی
فراموش کرده‌ای از جذام قصه نسازی
فراموش کرده‌ای عکس بگیری از ساحل
برای پیاده‌روی‌مان در موج.
من محو بودم، ناخدا
و عروس مرده هنوز زیبا بود.


#سحر_حدیقه
متولد 1360،  شیراز.
 
همراهان عزیز اشعار دیگر شاعران #استان_فارس را در #شماره_اول #وزن_دنیا بخوانید.

#شعر_فارس
#شعر_بخوانيم
#وزن_دنيا

@vaznedonya