صداهایِ نشنیده شده.

من ایستاده بودم دیدم که مادرم را
دشمن گهی به کوچه ، گاهی به خانه می زد..💔

صدایی نمیاد ، خسته صدایم..

سلام بر ابراهیم!
اینگونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم..

خداحافظ جمعه‌هایِ بی‌خواب
خداحافظ ماشین‌هایِ بدون شیشه‌دودی
خداحافظ «ماشین رو نگه دارید، مگه نمی‌بینید مردم وایستادن»
خداحافظ «اتّقواالله»هایِ حین مناظره
خداحافظ مخاطب پیرمردی که گفت «خدا پدرت رو بیامرزه»
خداحافظ سیبْلِ توهین‌ها، طعنه‌ها و تهمت‌ها
خداحافظ مخاطبِ تخریب و کنایه‌های خودی و بی‌خودی
خداحافظ «ما دنبال دوتا رأی حلال‌ایم»
خداحافظ «من تا تمامِ مشکلات حل نشود، به سفرهای استانی خواهم آمد»
خداحافظ سکوتِ مردانهٔ مقابل تخریب‌های رقیب
خداحافظ سیبْلِ تمسخرِ شش‌کلاسی‌هایِ نامرد

خداحافظ «من دردِ یتیمی را چشیده‌ام»
خداحافظ پیشانیِ بوسهٔ حاج‌قاسم
خداحافظ سربازِ احیاگرِ غیرت له‌شدهٔ ما
خداحافظ مظلومِ هلهلهٔ بی‌وطن‌ها
خداحافظ استخارهٔ خوبِ «به کی رأی‌ بدم‌»ها
خداحافظ «برای این طلبهٔ خدمتگزار دعا کنید»
خداحافظ عبا و قبایِ خاکی بین سیل و زلزله‌ها
خداحافظ چشم‌انتظاریِ هشت ساله و ۱۶ ساعته
خداحافظ مخاطب «تمجید»هایِ اقا
خداحافظ سفرهای عادی‌شدهٔ روستایی
خداحافظ شهادت حینِ خدمت؛ نه پشتِ میز
خداحافظ شجاعتِ قدم‌های اقای وزیر و «مواضعِ صریحِ شیعه‌گری»
خداحافظ زبانِ بی‌لکنتِ دفاع از اسلام


خداحافظ آقاسید ابراهیم!
جدی‌جدی شهیـد شدی..
حالا کمی استراحت کن؛ خیلی خسته‌ای..

صدایِ بک بلنده ولی دوسش دارم..

دیدی میگن گذشته ها گذشته..؟

ما سکوت کردیم بلکه شرمسار شوند ؛ وقیح‌تر شدند.

بابا حسین میبینی..؟

تاکه پابنده‌ت شوم از خویش میرانی مرا..

وتو دیگر برایم همان واژه ی تمام شده‌ای..

به‌نام خدایی که صدارا‌ خلق کرد برایِ شنیده‌ شدن.