شهرکبود

گاهی که فکر میکنم بهار را میبینم نه در بوی هوا نه در خنده ی آواز پرنده گان نه در گریه ی آسمان نه در چیدن هفت سین سر سفره ها مادر که میخندد کلی عیدی داده است به من زیباتر از بهارست هر چند که پژمرده گیش غمگینم میکند باز هم شادم که هستم... بهار چای میریزد…

. تازه اول راهم به نرسیدنت مشغول فصل فصل دلتنگی مرا بتو می رساند ✍️#اڪرم_نورانے 📚#شعر_سپید ✅️#کد۳۰

. بغض ابر دروغ می گوید تا خیس نشود گونه های درد گل ندهد هیچ پیراهنی ✍️#یکتا_حق_پرست 📚#بخش_شعر ✅️#کد۲۹

. نشسته ام پای هفت سین سال را ورق ورق می کنم بُر می خورند اتفاق ها و روزهای رفته نقش بازی می‌کنند اما میان دست ها شعر هایم حاکم است برنده می شود هر دست کتاب خوشه_خوشه ۲ ✍️#شیداشهبازی 📚#شعر_سپید ✅️#کد۲۸

. "یه چیزایی هست که نمیدونی! مثلا اینکه چقدر نگات کردم" همین که خواستم ارسال کنم،تیر تیز نگاه و قیافه اخمالویت یادم افتاد و در قلبم زلزله آمد. حتما فکر می کردی منم مزاحمم!! ولی من بارها عکسهایت را از پروفایل اکانتت که با هزار بدبختی پیدا کرده بودم،تماشا…

. روزی که بهار پشت پنجره سبز شد باران بود و نسیم دامن باغچه خیس از عطر شکوفه‌ها صدای چند پیچک ‌به سمت بلوغ اویخته بر شانه‌ی دیوار و دیدنی بود دلبری شمعدانی لب حوض از ماهی قرمز در زنجیر آب خلاصه رستاخیز عشق بود و شب شعر و من در تب لب مردادی تو زیر…

. شیرین است طعم بودنت را می گویم به خدایی که تو را آفرید سوگند شیرینی داشتنت در ویترین هیچ قنادی یافت نمی شود مادر. ✍️#سهیلا_سپهری 📚#بخش_دلنوشته ✅️#کد۲۵

. زندگی می گذرد در پس ثانیه های معکوس پشت دیوار چراغ قرمزها و ترافیک پر از رفتن ها. زندگی می گذرد بشکند بال و پری در گذر حادثه ها سفره ها پر شده از فاصله ها رنگ می بازند تک تک همه ی خاطره ها. زندگی میگذرد آسمان تاریک است ماه خاموش شده بسکه پنهان شده در…

. بوی نا گرفته بهار هرچقدر ! دل را آب و جارو می کشم پاک نمی شود از "تُ"...! ✍️#راضیه_سیدموسایی 📚#شعر_سپید ✅️#کد۲۳

صبح فروردین است نیش گلدان ها،باز ساز بلبل ها،کوک نغمه هاشان،سرشار لحظه ها کودک وار شیطنت ها،بسیار بزم عطر افشانی ست همه اینجا هستند زندگی اینجا هست آسمان اینجا هست ابر و باران هستند غنچه ها اینجا، تر قطره ها چون برکه برکه ها دریا تر چشمه ها شفاف…

خیابان ها گیج و مبهوت به تماشا ایستاده اند ، ثانیه ها می دوند و کارها کش می آیند. هنوز سال نو تحویلمان نگرفته؛ و ما در دستان کهنه ی سال ۱۴۰۲ دست به دست می شویم. با ضبط ماشین شور می گیرم اما دل دل میکنم نکند سال جدید از راه برسدوکارهایم نیمه تمام بماند.…

. نفس/گیر است خالی چشمهایت در تب شب دل را زده ام به سپید... ✍️#نرگس_دلیری 📚#شعر_سپید ✅️#کد۲۰

. زندگی احساس است مثل یک "سیب" سرخ باید آن را چید و بایدم از آن خورد.... گر نچینی این سیب "منطقی" خواهد شد به سرت خواهد خورد همچو فرمولی سخت مثل قانون جذب ۱۳۹۷/۰۵/۱۶ ✍️#وحید_یوسفی‌_مهر 📚#شعر_سپید ✅️#کد۱۹

سهم ما شاید دو خطی گفتگو و چند کوچه قدم زدن باشد، شاید سُر خوردن از یک تپه ی برفی، شاید دمی آسودن زیر سایه درختی در گرمای سوزان تابستان، سهم ما شاید همین باشد, ولی ما دور از این ها، درگیر قیل و قال هایی هستیم که مجال بوییدن رایحه دل انگیز هیچ گلی را به ما…

. امشب را دلتنگ توام فصل‌ها و سال‌ها گذشته‌اند امشبی که امید من برای دوباره داشتنت پر کشیده و احساسی که مرا به نابودی کشانده از برم امــا دور برگردان بودنت، اسفندی‌ست که دلشکستگی لحظه را می‌داند می‌داند، زمهریر زمستان سوزانده امید داشتنت را در لحظه‌ای…

فروردین ارثیه ی من است آنگاه که با بهار از سرزمین سپیده دم بر ذات این جهان حلول می کنم و همگام با شکوفه های رقصان قبول می کنم سور و سات بنفشه و گل و شاپرک ها را در تولدی دیگر که "زندگی" را در قلبم به امانت می گذارند... ✍️#بهـــاره‌_طــــلایــی 📚#شعـــر_سپید…

سال به سال دریغ از بارش دیدار... نفرین به فروردینی که مرا هزارو چهارصد و                   دو دل عاشقت کرد ✍️#نعیمه_المولی 📚#بخش_شعر ✅️#کد۱۵

. من دختر باهوش و درس خوان شانزده ساله ای هستم به نام رعنا که از کودکی علاقه به ادبيات و شعر و شاعری داشتم. و همیشه در اوقات فراغت شعر میگفتم البته شعر که نه حرف های دلم را روی برگه می‌آوردم و هربار از شوق و ذوق قبل به این کار قشنگ ادامه میدادم. شبی در فصل…

‍ حالا که زمستان از سکه افتاده است بهار سفره ی دل وا می کند به دشت تا واپسین لحظات مانده ی سال عقده گشایی کند دردهای ناگفته را پس بیا پابگذار جای پای بهار وهرس کن شاخه های پوسیده ی جان به لب را تاامید جوانه بزند از خوشه های ترک خورده... ✍#ستاره_سهیل 📚#بخش_دلنوشته…

دارم به‌بهار فکر میکنم . مگر چه خبر است که همه در تدارک آمدنش هستند؟! و بعد میگویم نه،بهار کم چیزی نیست. بهار زنی‌ست که همه‌ی داشته‌هایش را باخته است . روزی پاییز موهایش را گرفته است و دانه دانه سنگفرش خیابان کرده است. روزی زمستان بند بند دلش را لرزانده است…