شوراهای صنفی دانشجویان کشور

#تکمیلی

🟥سرنوشت نامعلوم بودجه‌ی دانشگاه تهران


بودجه‌ی دانشگاه تهران در کجا خرج شده که دانشجویان به سبب کمبود بودجه محکوم به ترک دانشگاه که خانه‌ی دوم آنهاست میشوند ؟

روز دوشنبه ۸ اسفند ۱۴۰۱ جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران رأس ساعت ۱۲:۳۰ جلوی دانشکده فنی در اعتراض به تصمیم خودسرانه و ناگهانی دانشگاه مبنی بر مجازی شدن کلاس‌ها دست به اعتراض زدند در پی این تجمع علیرضا وجهی معاون دانشجویی دانشگاه که به اصطلاح خود را دغدغه‌مند و دلسوز دانشجویان می‌داند (که البته ظواهر امر گویای چیز دیگریست) در بین دانشجویان حاضر شده و در بدو امر به جای دادن جواب صریح به دانشجویان آن‌ها را مورد تمسخر قرار داد در پی پافشاری این دانشجویان علیرضا وجهی با صراحت ذکر کرد که مسأله‌ی کمبود بودجه علت اصلی این تصمیم است و گویا دانشگاه تهران که دانشگاه مادر ایران محسوب میشود بودجه‌ی لازم برای اداره‌ی امور دانشگاه را ندارد به دنبال بیان این مطلب که موجب حیرت دانشجویان شده بود عده‌ای از دانشجویان مسئولین را به سبب استفاده‌ی نابه‌جا و غیرصحیح از این بودجه که حق دانشجویان بوده و به آن‌ها اختصاص دارد مورد انتقاد قرار دادند که با برخورد غیرمحترمانه‌ی وجهی روبه‌رو شدند در طی این بحث وجهی مدام با استفاده از جملاتی چون " فقط سه هفته مجازی هستید " سعی در فریب دانشجویان و خفه کردن این اعتراضات داشت در این حین یکی از دانشجویان دختر با شهامت بیان کرد که مسئولین از حضور دانشجویان در دانشگاه ترس دارند و بودجه و ماه رمضان بهانه‌هایی واهی هستند که موجب عصبانیت وجهی شد و به دانشجوی مذکور هجوم برد همچنین او در طی این مجادله مدام از شورایی حرف میزد که این تصمیم را اتخاذ کرده‌اند اما از بیان اسامی اعضای این شورا خودداری می‌کرد. مسئولین دانشگاه تهران در حالی به مجازی شدن آموزش پافشاری می‌کنند که مقیمی رئیس فعلی دانشگاه خطاب به یکی از اعضای شورای صنفی که نامه‌ی دانشجویان مخالف آموزش مجازی را به اون نشان داده بود، گفت امضای الکترونیکی معنایی ندارد اما حاضر به گرفتن آمار و نظرسنجی در خصوص موافقان و مخالفان آموزش مجازی نیستند. همچنین وجهی خطاب به دانشجویان که گفتند آموزش مجازی را در این سه هفته تحریم خواهند کرد گفت کلاس حتی با یک نفر تشکیل خواهد شد و این یعنی دانشجو آخرین چیزی‌ است که برای اعضای هیات رئیسه دانشگاه تهران اهمیت دارد‌‌.
در نهایت هم این فرد بدون اینکه کمترین درکی از شرایط دانشجویان داشته باشد و به حرف دل آن‌ها گوش بدهد و‌ بدون رسیدن به نتیجه‌ای قطعی این جمع را به بهانه‌ی شرکت در جلسه ترک نمود که در راه یکی از اساتید خانم هم از شرایط موجود اعلام نارضایتی کرد که با برخورد نامحترمانه‌ی وجهی مواجه شد.
ناگفته نماند که در طول این مدت دانشجویان در محاصره ی نیروهای حراست بودند و یکی از این مزدوران تلفن همراه یکی از دانشجویان دختر را ضبط کرده و او را به جرم ضبط ویدئو به دفتر حراست برد.

#گزارش
#اعتراضات_دانشجویی
#دانشگاه_تهران
4⃣6⃣3⃣8⃣
🆔@senfi_uni_iran

#تکمیلی

🟥دست آخر، نادان نادان است و چماق، چماق.

در سه‌شنبه‌ی هفته‌ی اخیر، دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد، فراخوانی را جهت اعتراض در شبکه‌های اجتماعی پخش کرده بودند.
فراخواستی جهت اعتراض به اخراج یازده تن از اساتید مدعو دانشگاه فردوسی، و اعتراض به احکام سنگین تعلیق و محرومیت جمع کثیری از دانشجویان این دانشگاه؛ و بازگویی اعتراضی که آنان به جهت آن سرکوب شده‌اند.

اما دانشگاه و سیستمی که از آن تابعیت می‌کند، چون همه حال، اعتراض را اغتشاش و حق اعتراض را حقی در تقابل با اقتدار خود دانسته‌اند. اقتداری که آن را چون نازل از خدا و ولی وی بر خود تلقی کرده‌اند، فضایی برای اعتراض به آن باقی نمی‌گذارند.

جریان بدین قرار است؛ اتوبوس‌های سرکوب آماده در هر معبر ورود و خروج دانشگاه. نیروهای حراست از اتوریته‌ی دانشگاه، متمرکز در مکان مقرر اجتماع و معابر ورود به آن. دریافت کارت دانشجویی و یادداشت مشخصات عابران و افراد متوقف شده در آن مسیر. بازخواست دانشجویان دارای احکام بدوی تعلیق در روزهای پیش از موعد فراخوان، و ارعاب آنان با نشان دادن حکم قطعی تعلیقی که به آنان ابلاغ نشده.

جریان بسیار روشن است؛ سخن سرکوب‌گران این است:
از قانون خود نوشته، برحسب نیاز عدول خواهیم کرد و کسی حق اعتراض به اعمال ما و ما را ندارد؛
و «خدا باید شکرگزار باشد»!

✍متین فرامرزپور

#سرکوب_فراگیر
#دانشگاه_فردوسی_مشهد
4⃣6⃣3⃣6⃣
🆔@senfi_uni_iran