در کشور آمریکا در سال ١٩٨٩ قانونی به نام قانون، حفاظت از رسواکننده تصویب می شود که از آن زمان تاکنون نیز اجرا می گردد. براساس این قانون رسوا کننده (افشا کننده) در پناه قانون قرار می گیرد.
این قانون مانع از این می شود که دولت آمریکا بتواند افراد افشاگر را که فسادی را در سیستم حکومتی و دولتی اعم از رشوه و یا اختلاس و یا هر سوء استفاده دیگر راکه دیده اند وبه نحوی افشا کرده اند را از کار اخراج کند یا برای آن مزاحمتی پیش بیاورد.
علاوه براین، نکته بسیار جالب آن اینست که پس از رسیدگی قضایی و اثبات فساد و محکوم شدن فرد فاسد ،دولت آمریکا باید به میزان حداقل ١٥ درصد جریمه ای که از فرد فاسد می گیرد را به فرد افشاگر بپردازد. (به این افراد پلیس سوت زن whistler گفته میشود.)
همین قانون ساده شاید از صدها سازمان عریض و طویل نظارتی برای سالم سازی محیط اداری و کسب و کار سودمندتر و موثرتر باشد.
@sknmil در همین راستا نهاد
#ماده_نوزده، نه اصل را بیان کرده است که مضمون یکی از آنها(اصل نهم) حفاظت از افشاکننده اطلاعات(به غیر از اطلاعات مربوط به
#امنیت_ملی و
#حریم_خصوصی) است.
این نهاد که نام آن از
ماده ۱۹
#اعلامیه_جهانی_حقوق_بشر گرفته شده است بر
#جریان_آزاد_اطلاعات تاکید دارد و بیان میکند فایده دسترسی و انتشار آزاد اطلاعات از پنهان کردن آن بیشتر است. زیرا که پنهان کاری منجر به فساد اطلاعاتی و رانت خواهد شد.
هم چنین از فواید مقابله با فرهنگ پنهان کاری، شفافیت اطلاعات و افزایش
#سرمایه_اجتماعی Social Capital (مشارکت سیاسی_اجتماعی، اعتماد، همدلی جامعه و..)، جلوگیری از فساد ساختاری و اداری، و در نهایت ایجاد پیوند میان حاکمیت و مردم است.
#دسترسی_و_انتشار_آزاد_اطلاعات 📝 #سجاد_کرمی_نامیوندی پژوهشگر و مدرس سواد رسانه ای
#اینفومدیاhttps://t.me/joinchat/AAAAADvyc-1DERA7FjBZyQ