انجمن اسلامی رویش دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران

📚#کتاب_پیشنهادی:
📚#عقلانیت_و_عاشورا ؛ سروش محلاتی :

پیش گفتار کتاب:
قضیه کربلا و ماجرای عاشورا،پیام آور ارزش های فراوانی مانند ایثار،شجاعت،عشق،عزت،مقاومت،جهاد و امر به معروف و نهی از منکر است؛ولی پرسش اساسی این است که آیا امام حسین ،این ارزش ها را در فضای عقلانیت و با اعتنا به ملاک های خردپسندانه دنبال می کرد و آیا همه اقدامات حضرت بر اساس این مبنا قابل تحلیل و ارزیابی است؟
پاسخ منفی به این پرسش تا جایی که به گذشته مرتبط می شود،مخصوصا وقتی که داوری درباره عمل یک شخصیت معصوم و برتر از خطا و گناه است،پیامد ناروایی ندارد،ولی وقتی که شعاع تاثیر این واقعه در گذشته محدود نمی ماند و اثر آن بر نسل های بعدی ظاهر می شود و در نتیجه مطرح کردن آن ها به معنی دعوت به شیوه ها و روش هایی ست که پشتوانه منطقی ندارد و چنین تحلیلی پیامدهای ناگورای به جا می گذارد.
مروری بر آرا مختلف در این باره نشان می دهد که برخی معتقدند در این واقعه باید سکوت کرد و وظیفه خویش را از منابع دیگر به دست آورد؛و بعضی در حالی که آن را فراتر از عقلانیت می دانند،درس آموزی از آن و مقاومت غیرعقلانی را تجویز و ترغیب می کنند!و بالاخره عده ای هم این حادثه را در همان چارچوب قواعد کلی عقلی و شرعی تحلیل نموده و آن را تجسمی از همان پیام ها معرفی می نمایند.
درباره آن پرسش و این آرا،تاکنون پژوهش های مختلفی انجام گرفته و هنوز هم لوزم تحقیق و کاوش بیشتر احساس می شود.
این مجموعه که اینک تقدیم خوانندگان می شود،گفتارهای پراکنده ای با گرایش سوم را دنبال می کند و بر ضرورت نقد گرایش دوم اصرار دارد؛ولی آیا شگفت انگیز نیست در عصری که عصر شکوفایی عقلانیت است،نیاز به چنین نفی و اثباتی احساس شود؟و شگفت انگیز تر آن که،جامعه مذهبی ما چگونه و چرا به چنین وضعی دچار شده است؟!
امید که در فرصتی دیگر،گفتارها و نوشتارهای عاشورایی دیگری را نیز آماده و تقدیم داریم.محمدسروش محلاتی-مرداد 1396
عاشورا،جهاد عقلانیت-امام حسین(ع) قربانی استبداد دینی-تقدم اخلاق انسانی بر جهاد اسلامی-امکان یا امتناع مذاکره با دشمن - تنازل از فرهنگ عاشورایی و ... فصل های مهم کتاب را تشکیل میدهند.
#بخشی_از_کتاب :"چگونه ممکن است که کسی دین دار باشد و دست به چنین جنایتی بزند و فاجعه ای مثل فاجعه کربلا را به وجود بیاورد؟جنایت هایی در کربلا اتفاق افتاده که کمتر نمونه ای در تاریخ برای این نوع فاجعه وجود دارد.تاریخ مملو ازجنگ است.لذا جنگیدن و کشتن و اسیرکردن،درطول تاریخ بسیار است.اما این که پس از حادثه،بدن ها را زیرسم اسبان قرار دهند و خیمه ها را آتش بزنند و جنایت های هولناک انجام بدهند،امرعادی و طبیعی نیست!از یک طرف می دانیم به نام دین این کار را می کنند و از طرف دیگر،جنایت های وحشتناکی انجام داده اند.باید توضیح دهین که مگر می شود انسان متدین و دیندار چنین جنایاتی را مرتکب شود؟باید بررسی کرد که دین احساسات انسانی را تلطیف می کند و انسانیت را در انسان رشد و اعتلا می دهد یا انسان را به یک حیوان درنده تبدیل می کند...اگر این افراد متدین نبودند و به نام دین این کار را نکرده بودند،لازم نبود ما به عنوان یک مسلمان،پاسخی بدهیم.تعدادی انسان شقی و ظالم که قساوت قلب و بیرحمی دارند،جنایاتی را مرتکب شدند،افراد بیرحم دیندار یا دیندار بیرحم،این ترکیب هاست که مشکل زاست.این تناقض نیست؟چطور ممکن است..."
yon.ir/cVpFO
#قیام_امام_حسین
#انجمن_اسلامی_رویش_دانشجویان_علم_و_صنعت
@rouyesh_iust

📚#حسین_وارث_آدم ؛ علی شریعتی

حسین وارث آدم، واقعه کربلا را چکیده و خلاصه تمام درگیری‌های تاریخ از فرعون تا خود امام حسین(ع) می‌داند که بر ضد تثلیث فرعون و قارون و بلعم (زر و زور و تزویر) شوریده است.
شریعتی معتقد است آنگونه که دجله و فرات از یک منبع سرچشمه می‌گیرند و بر بستر تاریخ پیش می‌آیند، از هم دور می‌شوند و در پایان کار، به آرامش یکنواخت نخستین می‌رسند، آغاز تاریخ بشر نیز در آغاز، اشتراک و برابری است، سپس نابرابری و حق و باطل آغاز می‌شود و سرانجام به وحدت بازمی‌گردد.
در این کتاب، انسان دو گونه است؛ طبقه برخوردار و استعمارگر، و فقیر و استثمار شده. طبقه حاکم و برخوردار سه چهره دارد: سیاست، اقتصاد، مذهب؛ یا صاحبان زر، زور و تزویر که اولی سر خلق را به بند می‌آورد، دومی جیبش را خالی می‌کند، و سومی آرام و مهربان فریبش می‌دهد. از نظر شریعتی، قصر و دکان و معبد، سه شعبه یک بنگاه‌اند.تیغ و طلا و تسبیح یک کار می‌کنند.
از نظر او،در فلسفه تاریخ شیعه، تاریخ بشر با ثار شروع می‌شود و تداوم و توسعه پیدا می‌کند، تا وقتی که به انفجار می‌رسد، و انفجار یعنی گرفتن انتقام از فرزندان طاغوت؛ و در آنجاست که بشر به نجات، صلح و عدالت می‌رسد و تا آن روز تمام داستان زندگی انسان، داستان تلاش برای خونخواهی است.
شریعتی معتقد است که عظمت امام حسین(ع) از یک سو و شخص‌بینی مردم از سوی دیگر، موجب شده است که از آنچه که حسین(ع) به خاطر آن سخاوتمندانه خود را قربانی کرد، یاد نکنیم.شهادت در فرهنگ شیعه، مرگ تحمیلی و تراژدی نیست، بلکه یک درجه است. وسیله نیست، خود، هدف است؛ شهادت مرگ دلخواهی است که مجاهد با همه آگاهی و همه منطق و شعور و بیداری و بینایی خویش، خود انتخاب می‌کند.
به تعبیر شریعتی، حسین، از شهر خویش بیرون می‌آید، زندگیش را رها می‌کند تا بمیرد! زیرا جز این سلاحی برای مبارزه ندارد، اگر نمی‌تواند دشمن را بشکند، لا اقل به این وسیله رسوا کند، اگر نمی‌تواند قدرت حاکم را مغلوب سازد آن را محکوم کند
حسین با ناتمام گذاشتن حج، آموخت که اگر امامت نباشد، هدف نباشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت مساوی است.کل ارض عاشورا و کل یوم کربلا،خلاصه پیام این کتاب است.
#بخشی_از_کتاب:"اين كه حسين (ع) فرياد مي‌زند ـ پس از اين كه همه عزيزانش را در خون مي‌بيند و جز دشمن و كينه توز و غارتگر در برابرش نمي‌بيند ـ فرياد مي‌زند كه «آيا كسي هست كه مرا ياري كند و انتقام كشد؟» «هل من ناصر ينصرني؟» مگر نمي داند كه كسي نيست كه او را ياري كند و انتقام گيرد؟ اين سؤال، ‌سؤال از تاريخ فرداي بشري است و اين پرسش از آينده است و از همه ماست. و اين سؤال انتظار حسين (ع) را از عاشقانش بيان مي‌كند و دعوت شهادت او را به همه كساني كه براي شهيدان حرمت و عظمت قايلند اعلام مي‌نمايد.
اما اين دعوت را، اين انتظار ياري از او را، اين پيام حسين (ع) را ـ كه «شيعه مي‌خواهد» و در هر عصري و هر نسلي، شيعه مي‌طلبد ما خاموش كرديم به اين عنوان كه به مردم گفتيم كه حسين (ع) اشك مي‌خواهد. ضجه مي‌خواهد و دگر هيچ، پيام ديگري ندارد. مرده است و عزادار مي‌خواهد، نه شاهد شهيد حاضر در همه جا و همه وقت "

📚#سفر_شهادت ؛ امام موسی صدر

این کتاب حاوی شانزده سخنرانی، مقاله و پیام از رهبر ایرانی شیعیان لبنان درباره واقعه عاشوراست که با ترجمه مهدی فرخیان و احمد ناظم منتشر شده است.
«سفر شهادت»، «حسین(ع) وارث انبیا»، «پرتوهایی از انقلاب کربلا»، «به سوی خط حسینی»، «امام حسین(ع) و قداست جان‌فشانی»، «مناسبت‌های ماه رجب و زیارت امام حسین(ع)»، «امام حسین(ع)، پیشوای اصلاحگری» و «عطای حسینی در واقعه کربلا» ، «از دریچه عاشورا»، «حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات»، «صلح، پیوند پاینده اسلام و مسیحیت»، «نامه‌ای به مردم لبنان»، «شهادت، چشمه جوشان تحول»، «زینب(س) شکوه شکیبایی(1)»، «زینب(س) شکوه شکیبایی(2)» و «رسالت حضرت زینب(س) در عاشورا»،از عناوین منتشر شده در این کتاب است.
امام موسی صدر در این گفتارها به تبیین هدف امام حسین(ع) از این حرکت و نیز آسیب‌شناسی سوگواری و هدف از سوگواری‌ها پرداخته است.
در مقدمه این کتاب می‌خوانیم: «امام موسی صدر از درس‌های این واقعه برای ارائه راه‌حل مشکلات و انسان‌سازی و تربیت انسان بهره‌ها برده و از این فرصت و از این اقدام امام سوم درس‌آموزی کرده و از آن برای راست کردنِ کژی‌ها استفاده کرده است.»
«همچنین، به نقش زنان و به‌ویژه حضرت زینب در این واقعه پرداخته است. در واقع، این گفتارها بررسی چهار مسئله پیش‌گفته است. امام موسی صدر بارها به خطبه آتشین حضرت زینب در کاخ یزید اشاره کرده است.
نگاه ویژه امام موسی صدر به وقایع لبنان و استخراج های پیام از حادثه عاشورا متناسب با زمینه و زمانه لبنان،از ویژگی های این کتاب است.

#قیام_امام_حسین
#انجمن_اسلامی_رویش_دانشجویان_علم_و_صنعت
@rouyesh_iust

برای شناخت بهتر این حادثه عظیم،انجمن اسلامی رویش دانشجویان به #معرفی_کتاب های مرتبط با قیام امام حسین(ع) می پردازد:

📚#شهید_جاوید ؛ نعمت الله صالحی نجف آبادی:

نویسنده در این کتاب حول بسط این اندیشه می کوشد که در باب قیام امام حسین دو دیدگاه افراطی وجود دارد: دیدگاه اول که طبق آن قیام امام حسین(ع) نارس و نسنجیده بود و امام در محاسبات خود به‌خطا رفت. دیدگاه عده‌ای دیگر نیز که بنابر آن قیام امام تابع محاسبات رایج و عقلایی نبود بلکه او به پیروی از فرمانی غیبی دست به قیام زد. هیچیک از این دو تفسیر، به ویژه تفسیر دوم مورد قبول صالحی نبود و او در این کتاب کوشید با تحلیل نصوص تاریخی و خدشه وارد ساختن به برخی مفروضات رایج، نظر دیگری ارائه کند. صالحی نجفی آبادی با طرح مقدماتی به این نتیجه می‌رسد که پس از مرگ معاویه، بستری برای تشکیل حکومت اسلامی فراهم شده بود و در این هنگام امام حسین احساس مسئولیت بیشتری کرد و بر خود لازم دانست که برای زنده کردن اسلام اقدام کند و با تشکیل حکومتی نیرومند، وضع موجود را تغییر دهد و اسلام و مسلمانان را از چنگال ستمگران برهاند.
اندیشه‌ محوری کتاب شهید جاوید آن است که امام حسین سه هدف را دنبال می‌کرد: نخست تشکیل حکومت، دیگری و در مرحلۀ دوم برقراری صلح و در درجۀ سوم حفظ عزت و تحمل شهادت. امام نخست در پی حکومت بر آمد و چون اوضاع دگرگون شد، خواستار صلح گشت و سرانجام ذلت را نپذیرفت و تن به شهادت داد.
با این وصف امام خود برای کشته‌شدن هیچ‌گونه فعالیتی نکرد بلکه این عمال حکومت ضد اسلام بودند که فرزند پیغمبر را کشتند و چنین خسارت بزرگی را بر جهان اسلام وارد ساختند
صالحی نجفی آبادی در این کتاب بر این باور است که کشته شدن در راه خدا مطلوب خدا نیست بلکه آن چه مطلوب است و خدا خواسته، دفاع از دین است نه کشته شدن. از نظر او شهادت یک حالت انفعالی قهری است که در اختیار مجاهد نیست و بنا بر این ممکن نیست امر خدا به شهادت تعلق گیرد و خدا به او گوید تو مسئولیت داری و مأمور هستی که شهید شوی. هدف مجاهد پیروزی است اما ممکن است به این هدف نرسد و بنابر این شهادت مرگی است که بر شهید تحمیل می‌شود.
این کتاب انتقادات فراوانی را از جانب روحانیت سنتی برانگیخت.


📚#حماسه_حسینی ؛ مرتضی مطهری:

این کتاب الهام بخش این واقعیت است که حادثه عاشورا از ظرفیت های فراوانی برخوردار است که می تواند در پربارتر کردن اخلاق و رفتار مخاطبان مؤثر افتد. شهید مطهری در این مجموعه تلاش کرده است تا زمینه ای مناسب را برای برخورداری بیشتر از آموزه های قیام عاشورا فراهم نماید و در این سخنرانی ها نشان می دهد که می توان همزمان نگاه عقلانی، نقادانه و عاطفی به حادثه عاشورا داشت به گونه ای که هیچ یک جای دیگری را تنگ نکند.
تبیین انحرافاتی که در تفسیر و نحوه بزرگداشت این قیام بزرگ صورت گرفته و نیز دقت و انصاف او در شیوه تحریف زدایی ستودنی است. علیرغم اینکه موضوع محوری همه سخنرانی ها قیام امام حسین(علیه السلام) است اما کتاب از این ویژگی برخوردار است که مطالب تکراری در آن اندک است.
همچنین مطهری در این کتاب،در مقابل کتاب شهید جاوید که معتقد است دعوت از جانب مردم کوفه را از عوامل اساسی قیام حسین ابن علی است،موضع میگیرد و می گوید:"اگر عامل اساسی این می‌بود، آن وقتی که به امام خبر رسید که زمینه کوفه دیگر منتفی شد، امام می‌بایست دست از آن حرفهای دیگرش هم بر می‌داشت». به عقیده او داغترین خطبه‌های حسین ابن علی بعد از شکست کوفه‌است.هم چنین عزم امام حسین در انجام اصلاحات اجتماعی به پیش از دعوت مردم کوفه از وی بر می داند و به وصیتنامه‌ای استناد می‌کند که امام حسین(ع) پیش از آنکه قضیه کوفه مطرح باشد برای محمد حنفیه فرستاده بود.
#بخشی_از_کتاب:«این رثاء و مصیبت نباید فراموش بشود، این ذکرى‏، این یادآورى نباید فراموش بشود و باید اشک مردم را همیشه بگیرید، اما در رثاى یک قهرمان. پس اول باید قهرمان بودنش براى شما مشخص بشود و بعد در رثاى قهرمان بگریید، وگرنه رثاى یک آدم نفله شده بیچاره بى ‏دست و پاى مظلوم که دیگر گریه ندارد، و گریه ملتى براى او معنى ندارد. در رثاى قهرمان بگریید براى اینکه احساسات قهرمانى پیدا کنید، براى اینکه پرتوى از روح قهرمان در روح شما پیدا شود و شما هم تا اندازه‏اى نسبت به حق و حقیقت غیرت پیدا کنید، شما هم عدالتخواه بشوید، شما هم با ظلم و ظالم نبرد کنید، شما هم آزادیخواه باشید، براى‏ آزادى احترام قائل باشید، شما هم سرتان بشود که عزت نفس یعنى چه، شرف و انسانیت یعنى چه، کرامت یعنى چه. اگر ما صفحه نورانى تاریخ حسینى را خواندیم، آن وقت از جنبه رثائى ‏اش مى‏ توانیم استفاده کنیم وگرنه بیهوده است. »

#قیام_امام_حسین
#انجمن_اسلامی_رویش_دانشجویان_علم_و_صنعت
@rouyesh_iust