Perspective | پرسپکتیو

▪️ آندری تارکوفسکی:

فقط عشق است که می‌تواند در برابر این ویرانی مشترک تاب بیاورد ــ عشق و زیبایی. به اعتقاد من، فقط عشق می‌تواند جهان را نجات دهد. بدون آن همه‌چیز رو به تباهی می‌رود. از همین الان همه‌چیز در این مسیر است.


▪️ اینگمار برگمان:

خدا انسان را نجات نمی‌دهد، انسان به‌مدد عشق نجات می‌یابد و این تنها امید ماست و می‌توان هم‌چنان به آن دل بست. تا زمانی که انسان می‌زید باید عشق وجود داشته باشد. عشق همچون هستی، ابدی و غیرقابل تغییر و تخریب است. گفته‌اند: «خدا، عشق است»


• 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒆𝒊 𝑹𝒖𝒃𝒍𝒆𝒗 (𝟏𝟗𝟔𝟔)
• 𝑫𝒊𝒓: 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒆𝒊 𝑻𝒂𝒓𝒌𝒐𝒗𝒔𝒌𝒚

• 𝑾𝒊𝒏𝒕𝒆𝒓 𝑳𝒊𝒈𝒉𝒕 (𝟏𝟗𝟔𝟑)
• 𝑫𝒊𝒓: 𝑰𝒏𝒈𝒎𝒂𝒓 𝑩𝒆𝒓𝒈𝒎𝒂𝒏

👤| #Ingmar_Bergman
👤| #Andrei_Tarkovsky
🌀| @Perspective_7

آندری تارکوفسکی:

« من آدمی هستم که خدا به او امکان داده مثل یک شاعر زندگی کند. یعنی به شیوه‌ای متفاوت از دیگر مؤمنان که در معابد دعا می‌کنند، نیایش کند. »

👤¦ #Andrei_Tarkovsky
🌀¦ @Perspective_7

• شخصیت‌های تارکوفسکی همگی عمیقا از چیزی رنج می‌برند. آن‌ها روشنفکرانی هستند که هم بحران امروز را درک می‌کنند، هم می‌توانند با آن کلنجار روند... اما هرچه هست قادر به بیان آن نیستند. آن‌ها به حقیقتی آگاه هستند که عذابشان می‌دهد، و این عذاب زمانی افزون می‌شود که بی‌خیالیِ دیگران در مصاف حقیقت، به نمایش در می‌آید. حقیقتی که سراسر نقش و جلوه‌ است، اما بیانی آشکارا و بیرونی ندارد؛ و به دلیل همین خاصیت باطنی آن‌هاست که هر کسی توان درک آن را ندارد.

■ توصیه تارکوفسکی به جوانان برای تنهایی
■ به مناسبت زادروز «آندری تارکوفسکی»

👤¦ #Andrei_Tarkovsky
🌀¦ @Perspective_7

آندری تارکوفسکی:


« من معمولا در دو وهله کار می‌کنم: نخست طرح کلی فیلم را در ذهن گسترش می‌دهم‌. اما وقتی در محل فیلمبرداری حاضر می‌شوم، می‌فهمم که زندگی غنای بیشتری از تخیلات من است. همین باعث می‌شود همه چیز را تغییر دهم. اما اکنون فهمیده‌ام که اگر بدون آمادگی قبلی سر صحنه فیلمبرداری بروم، آزادی بیشتری خواهم داشت. در گذشته پیش از تولید برنامه‌ریزی می‌کردم، زیرا درک مناسبی از خلاقیت خود نداشتم، اما امروزه می‌ترسم این درک به سطحی خشک و انعطاف‌ناپذیر رسیده باشد، و منطقی است که از فکر کردن درباره آن دست بکشم. چون زندگیِ ما سرتاسر استعاره است. از ابتدا تا انتها؛ هرآنچه در پیرامون ماست، استعاره است. »


👤¦ #Andrei_Tarkovsky
🌀¦ @Perspective_7

⁠▪️ آثار مورد علاقۀ آندری تارکوفسکی:


🎬¦ 1. City Lights (1931)
👤¦ Dir: Charlie Chaplin

🎬¦ 2. Diary of a Country Priest (1951)
👤¦ Dir: Robert Bresson

🎬¦ 3. Ugetsu Monogatari (1953)
👤¦ Dir: Kenji Mizoguchi

🎬¦ 4. Seven Samurai (1954)
👤¦ Dir: Akira Kurosawa

🎬¦ 5. Wild Strawberries (1957)
👤¦ Dir: Ingmar Bergman

🎬¦ 6. Nazarin (1959)
👤¦ Dir: Luis Buñuel

🎬¦ 7. Winter Light (1963)
👤¦ Dir: Ingmar Bergman

🎬¦ 8. Woman of the Dunes (1964)
👤¦ Dir: Hiroshi Teshigahara

🎬¦ 9. Persona (1966)
👤¦ Dir: Ingmar Bergman

🎬¦ 10. Mouchette (1967)
👤¦ Dir: Robert Bresson


📊¦ #Top10
👤¦ #Andrei_Tarkovsky
🌀¦ @Perspective_7

🖼 - «ارلاند یوزفسن» و «سون نیکویست» در کنار «آندری تارکوفسکی» در پشت صحنه فیلم «ایثار».

• لحظه‌ای که دوربین «سون نیکویست» در کلیدی‌ترین و پرهزینه‌ترین صحنۀ «ایثار» از حرکت می‌ایستد و تارکوفسکی خشمگین می‌شود.

Erland Josephson & Sven Nykvist by Andrei Tarkovsky in behind the scene Of "The Sacrifice" (1986)

👤| #Andrei_Tarkovsky
🎬| #Behind_The_Scene
🌀| @Perspective_7

آندری تارکوفسکی:


« آدم‌ها چرا به سینما می‌روند؟ چیست که ایشان را به داخل سالن تاریکی می‌کشاند که در آن دو ساعت به تماشای رقص سایه‌ها روی پردۀ سفیدی خالی می‌ایستند؟ خواهش سرگرم شدن؟ نیاز به مادهٔ مخدر؟... فکر نکنم. به گمانم، آدمها بطور معمول به جستجوی زمان به سینما می‌روند: زمانِ تباه شده، گم‌شده یا از دست‌رفته، زمان سپری‌شده یا هنوز نداشته. آدم‌ها به سینما می‌روند تا تجربه اندوزند، تجربه‌ای جاندار؛ آخر سینما به ترتیبی متفاوت با تمام هنرهای دیگر تجربۀ شخص را وسعت می‌بخشد، غنا می‌دهد و متمرکز می‌سازد... و نه فقط غنا می‌بخشد که بر طولش می‌افزاید، به طرزی چشمگیر می‌افزاید. این قدرت سینماست: «ستاره‌ها»، پیرنگ‌ها و سرگرمی‌سازی، اینها ربطی به حقیقت سینما ندارند.

• آندری تارکوفسکی در پشت‎صحنۀ فیلم استاکر ١٩٧٩

🎬| #Behind_The_Scene
👤¦ #Andrei_Tarkovsky
🌀¦ @Perspective_7

🔻کزه: برای فرانسوی ها فیلم آینه، یادآور جهان "پروست" است، جهان خاطره. درست است؟

▪️تارکوفسکی: برای "مارسل پروست" زمان چیزی بیش از زمان بود. برای یک روس مساله این نیست ما روس ها باید خود را در زمان حفظ کنیم. برای "مارسل پروست" زمان بیشتر گسترش یافتن است. یک سنت بسیار مقتدر ادبی روسی وجود دارد که به طور خاص متمرکز بر خاطرات کودکی و نوجوانی است. هدف هم این است که با تصفیه ی حساب با گذشته ی خویش از کارهای خود توبه کنیم.

🔻کزه: و «آینه» چنین هدفی دارد؟ بازگشت به این ژانر ادبی است؟

▪️تارکوفسکی: بله... این فیلم از همان آغاز بحث های تندی را در میان تماشاگران روس دامن زد یک روز در جریان یک بحث عمومی، که پس از نمایش همگانی فیلم سازمان یافت بحث طولانی شد. نیمه شب بود که خانم مستخدمه برای تمیز کردن سالن سخنرانی و بحث آمد، و البته حالا می خواست به جلسه ی ما پایان دهد. او پیشتر فیلم را دیده بود و درک نمیکرد که ما چرا این همه دربارۀ «آینه» بحث میکنیم. به ما گفت: «ولی همه چیز خیلی ساده است. یک نفر بیمار شده و از مردن می ترسد. در نتیجه ناگهان تمام بدی هایی را که به دیگران کرده، به یاد می آورد، و میخواهد عذر بخواهد میگوید مرا ببخشید» این زن ساده همه چیز را فهمیده بود. او درک کرده بود که فیلم در پی طلب بخشش است. چون روس ها همواره با همین زمان حاضر که در آن به سر می برند، زندگی می کنند. ادبیات آنها هم همین نکته را روشن میکند و آدمهای ساده به خوبی در می یابند. آینه به این معنا تا حدودی یک تاریخ روسیه است. تاریخ تقاضای بخشش آنهاست اما ناقدانی که در سالن بودند هیچ چیز از این نکته را در فیلم کشف نکرده بودند و هر چه هم فیلم بیشتر میرفت آنها کمتر میفهمیدند. اما آن زن که حتی دبستان را تمام نکرده بود، به روش خودش به ما حقیقت را نشان داد. حقیقتِ طلب بخشش ملت روس را.

• گفتگوی «آندری تارکوفسکی» با «لورانس کزه»
• «برنامه سه‌شنبه‌های سینمایی» - سال ١٩٨۶
💭¦ #Interview
👤¦ #Andrei_Tarkovsky
🌀¦ @perspective_7

آندری تارکوفسکی:

«نخستین اثری که کارگردانی کردم، برای من اثری شاعرانه بود، نه نگرشی تاریخی. یادم است که سارتر از فیلم در برابر ناقدان چپ‌گرا دفاع کرد، اما از دیدگاهی یکسر فلسفی. از نظر من این دفاع در سینما چندان با ارزش نیست. من دفاع هنری می‌خواهم، نه دفاعی ایدئولوژیک. من که یک فیلسوف نیستم. من یک هنرمندم. در نتیجه دفاع فلسفی از نظر من بی‌فایده است. کافی نیست که فیلم ها را با ارزش‌های فلسفیِ آن سنجید. یعنی خود من - آندری تارکوفسکی - بعنوان یک هنرمند، کنار گذاشته شده‌ام؛ وقتی از سارتر حرف می‌زنند و نه منِ هنرمند. »

🎊 به‌مناسبت زادروز «آندری تارکوفسکی» [۴. آوریل]


👤¦ #Andrei_Tarkovsky
🌀¦ @perspective_7

آندری تارکوفسکی:

«سينما بايد زندگی را با معناهای خودِ زندگي ثبت كند. بايد از تصاوير كنوني واقعيت بهره بگيرد. من هيچ‌وقت از خودم يك نما ايجاد نمی‌كنم، همواره سينما را طوری حفظ می‌كنم كه فقط با تصاوير خود زندگی بتواند به‌طور كامل قابل تشخيص باشد. وجه تمايز سينما با ديگر هنرها همين است، اين‌گونه است كه روی مخاطب تأثير می‌گذارد. اگر شما سعی كنيد نما بسازيد و نماها را روشنفكرانه درست كنيد، معنايش اين خواهد بود كه در اصول هنر تقلب كرده‌ايد.»

🎊 به‌مناسبت زادروز «آندری تارکوفسکی» [۴. آوریل]

👤¦ #Andrei_Tarkovsky
🌀¦ @perspective_7