کودکان کار و خیابان

اگر چشم فرو بستم
خاک را بگویید
پیکر کورد دیگری را در خود جای ندهد
آب را بگویید
سیل اشک به سوی کردستان
روانه نکند
باد را بگویید
تازیانه‌اش را بر دل مادران کورد نکوبد
خورشید را بگویید
آتش غضبناکش را از سرِ کردستان بردارد
شب را بگویید
پنجره‌ی امید را بر روی هیچ پدر کوردی نبندد
و خدا را بگویید
فرود آید و برای چند لحظه هم که شده
کورد باشد



✍ #شیرکو_بیکس

✅ #انفلاب_زن_زندگی_آزادی




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

من از آزادی رنگهای آن را می خواهم
پیش از سرود
من استقلال واژه هایش را می جویم
پیش از رادیو…
…من رهایی همه ی صداها را طالبم
پیش از تلویزیون
من خواهان خودمختاری جغرافیای همه ی چشمهایم
و پیش از همه ی اینها
ظرفی برای نان
تنگی برای آب
چراغی برای دیوار
و تن پوشی برای سرزمین برهنه…”


✍ #شیرکو_بیکس

✅ #تشکل_تسلیح_اتحاد_مبارزه_پیروزی



https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

‌
کاش اسبی بودم
ولی سوارم عاشق بود
کاش آیینه ای بودم
ولی به دیوار اتاق زنی زیبا آویخته بودم
کاش گل سرخی بودم
ولی در روز عشاق به دختری هدیه ام می دادند
کاش قرص نانی بودم
ولی بر سفره ی زنی گرسنه.
کاش رودی بودم
ولی از وطنم کردستان می گذشتم

کاش بی هیچ شرطی
برای آخرین بار
تو را در آغوش می کشیدم وُ
آنگاه جان می سپردم

✍ #شیرکو_بیکس

#زن_زندگی_آزادی


https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

‌
کاش اسبی بودم
ولی سوارم عاشق بود
کاش آیینه ای بودم
ولی به دیوار اتاق زنی زیبا آویخته بودم
کاش گل سرخی بودم
ولی در روز عشاق به دختری هدیه ام می دادند
کاش قرص نانی بودم
ولی بر سفره ی زنی گرسنه.
کاش رودی بودم
ولی از وطنم کردستان می گذشتم

کاش بی هیچ شرطی
برای آخرین بار
تو را در آغوش می کشیدم وُ
آنگاه جان می سپردم

✍ #شیرکو_بیکس

#زن_زندگی_آزادی


https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

مگر چه می خواهم از وطن؟
جز گهواره و گندم
و اندکْ خیالی خیس با طعمِ تُردِ کوهستان ها
چه می خواهم من؟
جز تکه ای نان و آفتاب و آرامش
جز بارانی که آهسته و نرم می بارد
و آن پنجره :
که سمتِ بوسه و چراغ
گشوده می شود
و آینه وار...
مرا می طلبد
مگر من چه می خواهم از موطن اَم؟
که همچون کوچه ای برفرازِ خاطره و ابر
یا چونان پرنده ای در قفس
از من دریغ اَش می کنید!
و حسرتِ نور و لبخند و آواز را
بر شانه هایم می نشانید
و این گونه است:
که طاق ها و دروازه ها می گریند
اشک ها می رویند
و کودکان و آوارگان، میانِ مسلخ و مرگ
پرسه می زنند
می روند مهتاب و رؤیا بیاوراَند
چه می خواهم از وطن؟
شمایان که لهجه یِ اهریمن دارید: بگویید:
خستگی های من
طلوعِ کدام رازْ دانه و فاجعه است
زخم ها و رنج ها و اَندوه یاران
حوالیِ کدامین ستاره خواهند شکفت
آری
شمایان که فریادها و بغض ها را
نجوایی مختصر می پندارید: بگویید :
سهم من از موطن اَم چیست!
آه ممنوعِ من... میهنِ تلخ
ای سرزمینِ حماسه های ِ بی نام در نهایتِ دیوارهایِ خاموش
تا میعاد در حوادث : بدرود
تا اوجِ مشعل ها و ابدیتِ یک چهره
بدرود




📚 #شیرکو_بیکس

✍️ #ترجمه_امید_آدینه

✌️ #ژن_ژیان_ئازادی




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

در نامه ی دیروزت...
چراغی کوچک برایم فرستاده بودی...
منِ تاریک
روشنش که کردم
در آیینه روبرویم
خود را دیدم
که تاریخی هستم تیره و تار
از مردانی که
چراغ را در زن کشتند!

#شیرکو_بیکس




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

کوه، شاعر است
درخت، قلم
دشت، کاغذ
رود، سطر
سنگ، نقطه
و من ؛
که علامت تعجب‌ام!

#شیرکو_بیکس




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

من از آزادی رنگهای آن را می خواهم
پیش از سرود
من استقلال واژه هایش را می جویم
پیش از رادیو…
…من رهایی همه ی صداها را طالبم
پیش از تلویزیون
من خواهان خودمختاری جغرافیای همه ی چشمهایم
و پیش از همه ی اینها
ظرفی برای نان
تنگی برای آب
چراغی برای دیوار
و تن پوشی برای سرزمین برهنه…”

#شیرکو_بیکس
#آزادی_جامعه_درگرو_آزادی_زنان_است



https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

تا روزِ مرگ‌
فرش‌ بافت‌ و گُل‌ کاشت‌
اما هرگز
نه‌ فرشی‌ زیرِ پا داشت‌
نه‌ کسی‌
گُلی‌ بَر مَزارَش‌ گذاشت.

#شیرکو_بیکس

🌙شب بر شما عزیزان خوش!

@NA_BE_KAR_KOODAKAN