📝 ضرورت فمینیستی پرداختن به
سقط ناخواسته جنین
✍ غنچه قوامی
🔺از دست رفتن زودهنگام بارداری تجربهای شوکآور و تروماتیک برای بسیاری از زنان است که ممکن است به دورهای از اضطراب عاطفی منجر شود و آثار آن تا ماهها بعد باقی بماند. پس از
سقط ناخواستۀ جنین، در ۲۰ درصد زنان علائم افسردگی و اضطراب ظاهر میشود که بسته به کیفیت زندگی و بارداریهای آتی میتواند بین یک تا سه سال تداوم پیدا کند.
▫️سقط ناخواستۀ جنین بهمثابۀ پدیدهای عمیقاً جنسیتی که طیف وسیعی از زنان۱ را بهطور مستقیم تحت تأثیر قرار میدهد تاکنون توجه فمینیستی چندانی به خود جلب نکرده است.
🔺جنبش عدالت باروری در غرب توانسته تا حدودی تمرکز یکهتازانه بر موضوع
سقط خودخواستۀ جنین را به چالش بکشد و مباحثی چون عقیمسازی اجباری و دیگر رویههای سرکوبگرانۀ دولتها علیه باروری زنان فرودست و رنگینپوست را نیز علنی و مطرح کند. در نتیجۀ این تلاشها، بسیاری از فمینیستها به این باور رسیدهاند که حق باروری نه بهاندازۀ حق عدم باروری اما همانند آن در معرض تهدید و سرکوب دولتهاست. اما تعیین جایگاه «باروری ناموفق» در سیاست فمینیستیِ معطوف به «عدم باروری» نیازمند پرداخت نظری و تفصیلی بیشتری است.
سقط ناخواستۀ جنین عموماً مسئلهای شخصی قلمداد میشود یا به امری صرفاً پزشکی تقلیل مییابد و در بدترین حالت به «قصور زن» نسبت داده میشود، بهطوریکه ابعاد نظری و سیاسی آن پنهان میماند. این پدیده از آنچه عموم تصور میکنند شیوع بیشتری دارد. طبق نتایج تحقیقات صورتگرفته در امریکا، ۲۰ درصد بارداریها به
سقط ناخواسته ختم میشود و با این حال ۵۵ درصد از مردم این کشور گمان میکنند پدیدهای نادر است.۲ البته بسیاری از
سقطهای ناخواستۀ زودهنگام پیش از آنکه فرد متوجه بارداری خود شود رخ میدهند و آمار حقیقی حدود ۳۰ درصد تخمین زده میشود.
▫️از دست رفتن زودهنگام بارداری تجربهای شوکآور و تروماتیک برای بسیاری از زنان است که ممکن است به دورهای از اضطراب عاطفی منجر شود و آثار آن تا ماهها بعد باقی بماند. پس از
سقط ناخواستۀ جنین، در ۲۰ درصد زنان علائم افسردگی و اضطراب ظاهر میشود که بسته به کیفیت زندگی و بارداریهای آتی میتواند بین یک تا سه سال تداوم پیدا کند. احتمال بروز این عوارض روانی در زنان جوانتر، زنان مهاجر و دارای موقعیت اجتماعی ـ اقتصادی فرودست، زنانی که بدون برنامهریزی باردار میشوند، و زنانی که سابقۀ ناباروری یا
سقط جنین دارند بیشتر است.۴ از طرف دیگر، زنان همچنان بابت
سقط ناخواسته مورد سرزنش اجتماعی و گاه حتی تحت پیگرد قانونی قرار میگیرند.
🔺پوروی پاتل اولین زنی بود که در سال ۲۰۱۵ در امریکا به جنینکشی متهم و به مجازات حبس طولانیمدت محکوم شد. او در سال ۲۰۱۳، در ایالت ایندیانا، با خونریزی شدید به اورژانس مراجعه و ادعا کرد که دچار
سقط ناخواستۀ جنین شده، اما متهم شد که با مصرف قرص اقدام به
سقط کرده است. این در حالی بود که در آزمایشها هیچ نشانهای از مصرف قرص
سقط جنین دیده نشده بود.۶ برای مواجهه با این چالشهای کیفری، برخی فمینیستها با تأکید بر انتخاب فردی تلاش میکنند میان
سقط ناخواسته و خودخواسته تمایز قائل شوند و همین موضوع بیش از پیش مبحث
سقط ناخواسته را به حاشیه رانده است.
▫️پرداختن به موضوع
سقط ناخواستۀ جنین برای بسیاری از نظریهپردازان فمینیست مخاطرهبرانگیز است، چراکه به رسمیت شناختن تمامی عواقب احساسی و عاطفی
سقط ناخواسته مانند غم، سوگواری و احساس فقدان ممکن است به ایدههای مخالفانِ حق خودمختاری باروری اعتبار بدهد، ایدههایی که حیات جنین را فتیشیزه میکند و از پایان دادن به این حیات تراژدی میسازد. چگونه از نادیده گرفتن
سقط ناخواستۀ جنین اجتناب کنیم بیآنکه در دام نقض و محدودسازی حقوق باروری بیفتیم؟ چرا پرداختن به مسئلۀ
سقط ناخواسته اهمیت دارد؟ آیا سوگواری برای جنین ازدسترفته به معنای تثبیت و تقویت استدلالهای رایج علیه حق انتخاب است؟ آیا این سوگواری به لحاظ فمینیستی توجیهپذیر است؟ این نوشتار تلاش دارد با ترجمه و تلخیص تعدادی از مقالاتی که در این حوزه تألیف شده به این پرسشها پاسخ دهد. ذکر این نکته ضرورت دارد که کلیۀ این مباحث در محافل آکادمیک امریکا و در بستر تاریخی ـ اجتماعی این کشور مطرح شده است./ زنان امروز
#سقط_جنین#زن_زندگی_آزادیhttps://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN