✍ نرگس خرمی فعال حقوق زنان
به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان
من اندوهگین نیستم
خود اندوهِ جهانم
و سرزمینی در سینهام گریه میکند...
۲۵نوامبـــــــر_
روز_ جهانی_ منع_خشونت_ علیه_ زنان
چه بگویم از معنای خشونت که همه ی ما اعم ازدختران دیروز ودختران امروز کمترین وبیشترین خشونت را درزندگی فردی واجتماعی تجربه کرده ایم وطعم تلخ ان را چشیده ایم.
گاه از آبروی خود و برملاشدن حقایق زندگیمان لب فرو بسته ایم..
اما. اما..... خشونتی که چهل و چهار سال عمر و جوانیمان را به خشونت گرفته وزندگیمان با این نابرابری ها وظلم ها ی قانونی، اجتماعی ورفتاری جامعه دستمایه ی سلطه شده را سر تحمل ندارد.
از روزی که حجاب رابر سرمان کوبیدند وپارچه ایی برسرمان کردند تا تمام خشونت ها وظلم ها را پوشش دهند، با عنوان درامان بودن زنان...
اما چطور درامان بودیم وهستیم و همیشه باترس واضطراب
زندگی کردیم که چگونه دیده میشویم و ماموران گشتی های سرکوبگرِ ظالم ما را به ناکجا آباد نبرند.
بچه هایمان درخیابان مورد تعدی وتعرض بودند و حکم های زندان وبازداشت داشتند...
تا روزی که بخاطر چند تار مویشان کشته شوند نمیدانم چه فرقی بین موی دخترم وپسرم هست بین موی مهسا وبرادرش بود چرا باید فرزندانمان تبعیض را ببینند، تحقیر، تهدید شوند و جانشان درخطر باشد.
اری بعداز چهل وچهار سال خشونت حکومتی در جامعه وکشتاروشکنجه وتجاوز، اسم خودکشی، سقوط از بلندی وبیماری میگذارند ودستگیری و شکنجه وتجاوز را همچنان ادامه میدهند. دختران ما تاب وتحمل این شکنجه ها وجنایت ها را ندارند و چه بسا دختری شاد خودسوزی میکند.
همه غمزده وخشمگین از هرانچه ظلمی که تابحال بر انها شده خروشانند، مانند رود وسیل وباران غرانند وپرتلاطم..
فنرهایی هستند که از جایشان دررفته اند انان سر ایستادن ندارند امروز از اینهمه خشونت اینهمه تبعیض ونابرابری پسران درکنار دختران مردان درکنار زنان در خیابانها، سرچهارراه، بر بلندای سطل ها ی زباله دردانشگاه ها درهرکوی وبرزن وشهرها ندای بلند برابری وآزادی سر میدهند وتا ازبین رفتن ریشه ومنشا این نابرابری سر ایستادن ندارند وانقلابی بزرگ درراه دارند.
۲۵نوامبر گرامی باد
#زن_زندگی_ازادی#مهسا_امینی#نیکا_شاکرمی#یلدا_اقافضلی