کودکان کار و خیابان

فلسفه، جاده‌ی کوهستانی رفیعی است… جاده‌ای که هرچه بیشتر به سمت بالا صعود می‌کنیم، خلوت‌تر می‌گردد [تنهاتر می‌شویم]. هر کسی که این مسیر را دنبال می‌کند باید بدون بیم و هراس هر چیزی را پشت‌سر رها کرده با اطمینان خاطر راه خود را از میان برف زمستان باز کند… او به زودی جهان را زیر پای خود می‌بیند، سواحل شنی و باتلاقها از دید وی ناپدید می‌شوند، نقاط ناهموار آن هموار می‌گردد، اصوات ناموزون دیگر به گوشش نمی‌رسد، و کُروی بودن آن برایش نمایان می‌گردد. او همواره در هوای پاک و سرد کوهستان باقی می‌ماند و می‌تواند وقتی سرتاسر زمین در مردگی و ظلمت شب محصور است، خورشید را نظاره کند.



📚 #جهان_همچون_اراده_و_تصور

✍ #آرتور_شوپنهاور

✅ #انقلاب_زن_زندگی_آزادی




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

‌ می‌دانیم که مصیبت‌ها را اگر در اشتراک با دیگران تحمل کنیم، آسان‌تر می‌شوند؛ ظاهراً انسان‌ها بی‌حوصلگی و دلتنگی را نیز در شمار مصیبت‌ها می‌دانند و از این رو دور هم جمع می‌شوند تا مشتركاً دلتنگ باشند. همانطور که عشق به زندگی، در اساس، ترس از مرگ است، انگیزه آدمیان برای معاشرت نیز در اصل، انگیزه‌ای مستقیم نیست و از عشق به دیگران نشأت نمی‌گیرد، بلکه ترس از تنهایی است.



📚 #در_باب_حکمت_زندگی

✍ #آرتور_شوپنهاور

✅ #انقلاب_زن_زندگی_آزادی




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

((هدف خردمند لذت جویی نیست، بلکه فارغ بودن از رنج است.))
سعادت به نام آن کسی است که زندگی را بدون دردهای روحی و جسمی شدید می گذراند، نه آنکه شادی های پرشور و لذّت های بزرگ نصیبش شده است. اگر کسی بخواهد جز بر این مبنا سعادت زندگی فردی را بسنجد، معیار غلطی را برگزیده است، زیرا لذّت ها سلبی‌اند و سلبی می‌مانند: این تصوّر که لذّت، موجب سعادت می‌گردد، جنونی است که حسرت برای مجازات خویش به‌وجود می آورد. اما رنج بر‌‌خلاف لذّت، به طور مثبت احساس می‌شود و از این رو فقدان آن معیار سعادت زندگی است. اگر در وضعیتی که رنج در آن وجود ندارد دلتنگی و بی‌حوصلگی نیز نباشد، آنگاه سعادت این جهان به‌طور عمده حاصل شده است، زیرا باقی همه وهم است. از این نتیجه می‌گیریم که هرگز نباید لذّت را به بهای رنج یا حتی به بهای امکان رنج خرید، وگرنه چیزی سلبی و در نتیجه موهوم را با چیزی مثبت و واقعی مبادله کرده‌ایم.



📚 #در_باب_حکمت_زندگی

📝 #آرتور_شوپنهاور

✍ #ترجمه_محمد_مبشری

✅ #انقلاب_زن_زندگی_آزادی




https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

.
اهمیت‌دادن بیش از اندازه به نظر دیگران، جنونی است که بر همه‌ی مردم حاکم است. این جنون چه در سرشت ما ریشه داشته باشد، چه حاصل جامعه و تمدن باشد، به‌هرحال بر همه‌ی کردار و رفتار ما تأثیر بیش از اندازه می‌گذارد و دشمن نیکبختی ما است.

از کتابِ #در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
ترجمه: #محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر


https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

بریده کتاب 📚📚📚📚

آدمیان مانند کودکان‌اند، از این حیث که اگر بد تربیت‌شان کنند، بی‌ادب می‌شوند: بنابراین با هیچکس نباید بیش از اندازه گذشت یا محبت داشت.

همانطور که دوستانمان را نه به علت رد کردن تقاضای قرضی که از ما خواسته‌اند، بلکه به علت اینکه به آنان قرض داده‌ایم از دست میدهیم، هیچکس را به علت رفتار غرورآمیز و بی‌اعتنایی اندک از دست نمیدهیم، بلکه به این علت که رفتاری بیش از اندازه دوستانه و فروتنانه از ما دیده است. این رفتار موجب نخوت و تحمل ناپذیر شدن آنان می‌گردد و به شکست رابطه منجر می‌شود.


✍🏽 #آرتور_شوپنهاور
📕 #در_باب_حكمت_زندگی

https://t.center/NA_BE_KAR_KOODAKAN

گاهی کودکان در نظرم چون زندانیانی بی گناه می آیند، محکوم، نه به مرگ که به زندگی!

#آرتور_شوپنهاور
#در_باب_آلام_جهان
#جهان_و_تأملات_فيلسوف

🌙شب خوش
به امید فردایی بهتر!

@NA_BE_KAR_KOODAKAN