شعری از علی فرزانه موحد:
آنقدر آتشید که نابود می‌شویم
اما درون چشم شما دود می‌شویم
تکثیر می‌شود اگر آیینه بشکند
این فکر باطل است که محدود می‌شویم
خونیم و قطره‌قطره چکیدیم و سینه‌خیز
داریم می‌رسیم به هم؛ رود می‌شویم
در ما هزار خاطره‌ی کهنه تازه است
هی زخم می‌خوریم؛ نمک‌سود می‌شویم
آن دوره دور نیست که ما تشنه‌ماهیان
صیادهای آب گل‌آلود می‌شویم
امروز اگرچه غرق سکوتیم و بی‌نوا
روزی بدل به نغمه‌ی داوود می‌شویم
شبرنگ‌وار از آتش کاووس می‌پریم
کابوس بت‌پرستی و نمرود می‌شویم
مانند کاوه، مثل فریدونِ
#آبتینداریم می‌رسیم به هم؛ رود می‌شویم
#علی_فرزانه_موحد۲۸ دی ۱۴۰۰
@alifarzaneemovahed|
@Maryam_Jafari_Azarmani |
